Normaal komt loodgieter Kees-Ake van Noppen in zijn werk op de Africa Mercy weinig in contact met patiënten. Maar omdat zijn collega’s weten dat hij erg handig is, wordt hij soms gevraagd voor een technisch klusje dat wel betrekking heeft op een van de patiënten. Zo ook een paar weken geleden. In deze moeilijke tijd delen we graag dit positieve verhaal.
Kees-Ake vertelt: ‘Een aantal weken geleden werd ik gebeld door een van de fysiotherapeuten met de vraag of ik haar kon helpen met een brace. In de revalidatietent was Mohammed van 11 jaar binnengekomen. Hij was geopereerd aan zijn vergroeide benen. Na de operatie had hij braces nodig om weer op een goede manier te leren lopen. Helaas waren al de beschikbare braces, tot de allerkleinste toe, allemaal te groot voor zijn kleine, smalle benen.’
Op maat
‘De vraag was dus of ik voor hem op maatgemaakte braces kon maken. Na wat zoeken naar het juiste materiaal heb ik in de machinekamer wat in elkaar geknutseld. Na een paar keer proberen en veel op en neer van de revalidatietent naar de machinekamer, kwamen we tot een werkende oplossing. Het was even wennen voor Mohammed om met de brace te lopen, maar na een paar dagen kon hij al drie keer zo snel lopen als daarvoor! Ook ontstond er langzaam een glimlach op zijn gezicht. In de dagen die volgden heb ik steeds nog wat dingen verbeterd, om tot een nog beter resultaat te komen.’
Kippenvel
‘De zondag na die week ging ik op bezoek bij het HOPE-center, de kliniek aan land waar patiënten herstellen als ze zijn ontslagen uit het ziekenhuis op het schip. Toen ik daar rondliep werd ik ineens op mijn schouder getikt door de vader van Mohammed. Hij was daar samen met zijn zoon. Het moment dat Mohammed mij zag begon hij direct te glimlachen. Hij stond op, liep zonder krukken naar mij toe en greep mijn hand. Ik had gelijk kippenvel, hij keek zo ongelooflijk blij! Het raakte me dat ik hier een bijdrage aan heb mogen leveren. Als afscheid hebben we samen een rondje gewandeld op het plein van het HOPE-center.’
Op de goede plek
‘Momenten zoals deze zetten mij weer even met beide benen op de grond: hoe goed hebben wij het wel niet? Er zijn zoveel dingen die vanzelfsprekend lijken, maar dat eigenlijk helemaal niet zijn. De situatie met Mohammed is hier een duidelijk voorbeeld van. Het besef dat ik met mijn technische vaardigheden iets voor hem kan betekenen, geeft me nóg meer zekerheid dat ik hier op de goede plek zit!’
