Wat voor werk deed je precies op de afdeling ‘outpatients’?
“Met name wondbehandeling, omdat op de Africa Mercy vooral chirurgische ingrepen worden gedaan. Mensen komen bij de polikliniek nadat ze ontslagen zijn uit het ziekenhuis, maar hun wond nog niet helemaal is genezen. Wij behandelen hun wonden.”
Hoe ben je met Mercy Ships in aanraking gekomen?
“Dat is alweer een hele tijd geleden. Ik ben wijkverpleegkundige (ZZP’er). Een van mijn collega’s vertelde op een dag dat ze voor het laatst was, want ze zou bij Mercy Ships gaan werken. Ik heb het toen opgezocht op internet en dacht: dat kan wel eens wat voor mij zijn. Heb het in m’n achterhoofd opgeslagen. Een paar jaar later hoorde ik er weer over en toen was het tijd om er daadwerkelijk wat mee te gaan doen. Omdat ik geen recente ziekenhuiservaring heb, bleef het daar een beetje op hangen. Maar toen bleek dat er ook wel andere mogelijkheden waren om mijn kennis in te zetten: de opnameafdeling of de polikliniek. Ik heb toen voor dat laatste gekozen en dat is me goed bevallen!”
En gelijk 2,5 maand aan boord…
“Ja, ik dacht: ik heb vast wel tijd nodig om ingewerkt te worden, dus als ik ga, wil ik minimaal twee maanden. Doordat ik ZZP’er ben, kan ik m’n eigen tijd indelen, zodoende kon het. Een prima tijd, niet te kort, niet te lang.”
Was dit je eerste reis naar Afrika?
“Nee, ik ben vaker geweest, om in lokale ziekenhuizen te werken. Zulk soort werk zet voor mij zoden aan de dijk, je maakt het verschil. Ook al is het klein, het geeft voor jezelf een bepaalde voldoening. Mijn motivatie is deels humanistisch, deels religieus. Ik zie het als mijn taak om een ander, met de mogelijkheden die je hebt, te helpen. Een taak die ik nog eens heel leuk vind ook.”
Wat vond je van Benin?
“De armoede herkende ik van andere Afrikaanse landen. Maar ook de rijkdom die je ernaast ziet. Als je bij de uitgang van de haven linksaf sloeg, kwam je in het mooiste gedeelte van Cotonou, ging je rechts, dan kwam je in de armoede terecht, waar mensen onder bruggen en bankjes liggen te slapen. Je hebt een hele brede onderlaag en een redelijke bovenlaag. Een middenlaag is er eigenlijk niet in het land. Om Benin goed te zien heb ik met wat bemanningsleden een tocht naar het noorden van het land gemaakt. Dan ontdek je ook het landelijke gedeelte en daar zie je eigenlijk alleen maar armoede.”
Heeft je tijd bij Mercy Ships aan de verwachtingen voldaan?
“Ja, eigenlijk wel. Ik wist dat het anders ging worden dan mijn andere Afrikaanse ervaringen. Eerder liep ik tegen de beperkingen van de Afrikaanse zorg aan in de lokale ziekenhuizen, maar op het schip was het een ander soort beperking. Alle westerse zorg was voor handen, maar niet alle patiënten waren toe aan alle hightech die we konden bieden. Je kunt dan soms meer, want je hebt de spullen, maar het ligt te ver bij de beleving van de patiënt vandaan, ze denken bijvoorbeeld: daar speelt de duivel mee. Dat vond ik voor mijn vakgebied erg interessant.”
Hoe vond je het om met anderen op een kamer te slapen?
“Het minst leuke. Ik wist: alles gaat me lukken, maar met z’n zessen in een hut… Maar goed, na twee weken weet je: dit is het. Ik sliep op deck 3, dus geen raam of iets. Als het donker is, is het echt heel donker, je kunt je niet oriënteren. Maar twaalf weken was te overzien, het is gelukt en het was gezellig met de anderen op de hut. Na mijn verblijf bij Mercy Ships had ik nog twee weken vakantie en toen heb ik eerst een grote hotelkamer met ramen genomen!”
‘Ik zou dit absoluut graag nog eens doen’
Mercy Ships is een christelijke organisatie, hoe heb je dat ervaren?
“Als het gaat om de christelijke beleving, denk ik dat ik, op de schaal van 0 tot 10, ergens rond de 3-4 zit. Ik beschouw mijzelf als enigszins gelovig, maar ik loop ook wel eens te mopperen op het ‘systeem’. Ik was daarom wel benieuwd hoe mij het op het schip zou vergaan. Ik moet eerlijk zeggen: dat is me heel erg meegevallen. Er is veel geloof te beleven, zoals clubjes en samenkomsten, maar voornamelijk alleen als je het zelf wilt. Ik vond het interessant om met mensen eens in gesprek te zijn over: wat motiveert jou? Speelt jouw geloof hierin een rol? Het heeft mij wel aan het denken gezet.”
Ga je nog eens aan boord?
“Ook al was dit een heel nieuw soort ervaring voor mij, ik zou dit absoluut graag nog eens doen. Eerst een beetje geld sparen. Dit jaar wordt het niet, maar volgend jaar wil ik weer gaan!”
Voor u ook interessant:
Mensen beter maken en zorgen dat ze weer het leven krijgen dat ze verdienen: dat is het doel van Ad Boender. Als vrijwillig verp...
Het is 2011 als Miranda Vermeulen als verpleegkundige aan de slag gaat. Maar al tijdens haar studie neemt ze zich voor om ooit b...
Mercy Ships streeft ernaar om veilige chirurgische zorg toegankelijk te maken voor zoveel mogelijk mensen aan boord van haar var...