Wat was jullie eerste indruk van Mercy Ships?
Gary: ‘Ik zag de Anastasis voor het eerst in 1987 in San Diego. Ik was geraakt door de integriteit van de visie van de leiders, de eenheid van de community en de schoonheid van het schip.’
Carys: ‘Ik was pas zes maanden oud toen mijn ouders mij meenamen naar de Anastasis. Vanaf dat moment was het leven aan boord alles wat ik kende. Voor mij was het leven aan wal vreemd: mensen die in huizen wonen, het hebben van huisdieren en auto’s.’
Welke patiënt zullen jullie nooit vergeten?
Gary: ‘Het zijn er zoveel, dat ik er niet één kan kiezen. Zoveel mensen in wiens ogen ik het licht weer zag schijnen. Dat is verdrietig vanwege de enorme aantallen, maar fantastisch omdat Gods genade geen grenzen heeft. Zijn hart staat open voor de roep van de armen.’
Carys: ‘Benedict ontmoette ik in Kameroen. In haar kinderjaren was haar hele neus verwoest door de infectieziekte ‘noma’. Aan boord kreeg ze enkele operaties. Ze verbleef vier maanden in ons ziekenhuis. Op de ziekenzaal was ze geliefd. Zelfs tijdens de moeilijkste momenten na haar operatie, verzamelde ze de moed om te blijven lachen. Ik vroeg haar: ‘Als je alles mocht zijn en overal naartoe kon gaan, wat zou je doen?’ Ze antwoordde meteen dat ze de beste kapster van de wereld wilde worden, in haar eigen dorp! Benedict probeert niet iemand anders te zijn, maar brengt haar schoonheid met zich mee, overal waar ze naartoe gaat.’
Wat is het moeilijkste en het mooiste onderdeel van je werk?
Gary: ‘Het moeilijkste is dat we in een wereld wonen waar zoveel mensen geen toegang hebben tot chirurgische zorg. Het mooiste is dat we als bemanning in eenheid kunnen samenwerken om mensenlevens te veranderen. Het schip is bijzonder en ongeacht onze gebreken en fouten, lacht God ons toe. In zijn genade mogen we werken in zijn Koninkrijk.’
Carys: ‘In de pastorale zorg voor de bemanning kijken we altijd naar het geestelijk welzijn van onze bemanning. Het mooiste maar tegelijk het moeilijkste aan mijn werk is de community. Samenleven met 400 mensen uit 35 verschillende landen stelt ons voor uitdagingen. Het is een enorm voorrecht om een bijdrage te leveren aan een gezonde community aan boord.’
Zoveel leed, dagelijks om je heen. Hoe houden jullie je werk vol?
Carys: ‘Jezus zei dat het grootste gebod is om God lief te hebben en het tweede daaraan gelijk, om je naaste lief te hebben als jezelf. Het is daarom dat ik dit werk doe. God nodigt ons uit om samen met Hem zijn Koninkrijk op aarde te bouwen, zodat de hemel de aarde raakt. Het geeft mij veel vreugde om mijn paar broden en vissen aan God te geven. Hij zal het vermeerderen.’
Gary: ‘De mogelijkheid om levens te redden die anders verloren zouden gaan. Het is mijn passie om patiënten de kans te geven to have a seat at the table of the human race, om hen weer volwaardig te kunnen laten deelnemen aan de samenleving. Die passie verfrist mij elke dag opnieuw.’
Hoe heeft Mercy Ships jullie veranderd?
Gary: ‘Als ik bij mezelf begin en alle mensen met wie ik heb samengewerkt, ben ik ervan overtuigd dat God juist zwakke, onvolmaakte mensen in Zijn koninkrijk gebruikt. Het is goed nieuws en geweldig mooi dat God ons niettemin wil inzetten.’
Carys: ‘Opgroeien in deze christelijke community van barmhartigheid, diversiteit en gedrevenheid heeft mij al op een jonge leeftijd een brede kijk op de wereld gegeven. Het zitten naast het bed van patiënten en hun verhalen aanhoren over ziekte, armoede, isolatie en onrecht, heeft een diepe indruk op mij gemaakt. Je kunt apathisch of cynisch worden, maar God geeft ons Zijn ogen zodat we in plaats van de nood de kansen zien. Het grootste cadeau dat Mercy Ships mij door de jaren heeft gegeven, is de hoop dat er licht en herstel is te midden van duisternis en lijden.’
Wat is jullie droom?
Carys: ‘Ik hoop dat onze projecten voor Medical Capacity Building (MCB) uitgebreid worden. Het trainen en samenwerken met lokale chirurgen en lokaal medisch personeel is cruciaal in de strijd tegen de wereldwijde gezondheidsproblemen.’
Gary: ‘In Micha 6:8 (NBV, red.) staat: ‘Er is jou gezegd wat goed is. Je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.’ Mijn droom is dat deze wandel met God bij Mercy Ships nooit verloren gaat.’
Wat is nodig om deze droom te vervullen?
Carys: ‘Ik denk dat we al goed op weg zijn. Straks hebben we twee schepen in de vaart en nog meer MCB-teams. Ik kijk uit naar de toekomst!’
Gary: ‘We moeten blijven vertrouwen op de genade van God; die de bron van ons werk was, is en altijd zal zijn zodat we kunnen uitleven wat er in Micha 6:8 staat. We hebben alles al wat we nodig hebben. De vraag is of we het gaan gebruiken of niet.’
Dit interview is verschenen in ons magazine ‘Mercy’, ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van Mercy Ships.
Voor u ook interessant:
Mensen beter maken en zorgen dat ze weer het leven krijgen dat ze verdienen: dat is het doel van Ad Boender. Als vrijwillig verp...
Het is 2011 als Miranda Vermeulen als verpleegkundige aan de slag gaat. Maar al tijdens haar studie neemt ze zich voor om ooit b...
Mercy Ships streeft ernaar om veilige chirurgische zorg toegankelijk te maken voor zoveel mogelijk mensen aan boord van haar var...
