“Jaren geleden, mijn zoontje was toen een jaar of acht, kwamen we op de Rotterdamse Wereldhavendagen. Daar lag ook de Anastasis, de voorloper van de Africa Mercy, waarop we een kijkje namen. Op een gegeven moment zei ik tegen m’n zoontje: ‘Je moet maar goed om je heen kijken, want dit is het schip waar we op een gegeven moment gaan wonen’. Wij? ‘Ja, wij!’ Toen dacht ik: Here God, wat heb ik nou gezegd? Maar ik voelde het echt zo, het werk van Mercy Ships had zó m’n hart.”
Nog niet
“Het jaar daarop: weer de havendagen en weer de Anastasis. Ik heb toen eens geïnformeerd en het bleek dat het voor ons niet mogelijk was om aan boord te wonen. Ik ben een alleenouder, en omdat Mercy Ships wil dat altijd een van de ouders de kinderen opvangt na school, kon het op dat moment niet. Ik respecteerde dit, maar ik dacht wel: wacht maar af, ik kom nog wel eens aan boord.”
Aan boord
“Jaren gingen eroverheen. Mijn zoon is in september 2014 op kamers gegaan. In januari van dat jaar heb ik m’n papieren al ingevuld, wetende dat het tijd nodig heeft. Toen liet Mercy Ships me al weten: dit is je plaatsing, dit is waar we je kunnen gebruiken, maar er is een wachtlijst, dus even geduld. En zodoende, inmiddels in de wetenschap dat mijn zoon heel goed functioneerde zelfstandig op kamers, ging ik anderhalf jaar later voor ruim vier maanden naar het schip in Madagaskar.”
Op haar plek
Martha gaat aan de slag als ‘Admissions nurse’, ze heeft als taak om de patiënten te begeleiden voordat ze aan boord worden geopereerd. “Ik vond het heerlijk. Heel speciaal om daar te kunnen zijn. Het was zo reëel. Ik had van tevoren al veel filmpjes gezien, ik kende de weg door het hele schip. Achttien jaar heb ik in Zuid-Afrika gewoond, gewerkt voor blank en zwart, voor ernstig arme mensen. Dus toen ik aan boord kwam dacht ik: een nieuwe uitdaging, maar eindelijk weer op m’n plek. Hier hoor ik!”
Groen
Martha is nog maar nauwelijks aan boord of ze krijgt al de vraag of ze mee wil werken aan de uitzendingen voor EO Metterdaad. “In eerste instantie moest ik daar niet aan denken. Wat ken ik Mercy Ships nu? Ik ben zo groen! Er lopen hier mensen die al voor de derde of vierde keer met Mercy Ships mee zijn, zij weten meer. Maar het Metterdaadteam doorliep heel het traject met de patiënt, en omdat ik de enige Nederlandse Admissions nurse was, viel de keuze op mij.”
Gekeken
Al reacties? “Ja, eigenlijk direct na de eerste uitzending. Ik heb een hele degelijke vriendin, die geen televisie kijkt, maar toevallig was ze in een werksituatie bij een bejaardenhuis waar een van de bewoners de televisie aan had staan. Het eerste mailtje was van haar: ‘ik heb je gezien!’ Dat vind ik dan zo gaaf!”
Bevestiging
“Of ik al plannen heb om weer een keer terug te gaan? Ik ben nu net drie weken thuis, ik moet nog ‘landen’. Deze periode met Mercy Ships was wel weer een bevestiging dat het goed is om degenen die daar in moeilijke, zware tijden leven, te ondersteunen. Je ziet zulke schrijnende omstandigheden. Hoe is het mogelijk dat we met z’n allen toelaten dat deze mensen in zo’n toestand leven? Ik zie het als een opdracht om daar te helpen. Ik ben niet voor niets zo in elkaar gezet, dat mag ik echt niet alleen voor de welvaart gebruiken. Ik heb de mogelijkheid om mijn talenten in Afrika in te zetten, dus moet ik dat doen.”
[Interview: februari 2016]
Voor u ook interessant:
Het is 2011 als Miranda Vermeulen als verpleegkundige aan de slag gaat. Maar al tijdens haar studie neemt ze zich voor om ooit b...
Mercy Ships streeft ernaar om veilige chirurgische zorg toegankelijk te maken voor zoveel mogelijk mensen aan boord van haar var...
De interesse in Mercy Ships en de gratis chirurgische zorg die ze bieden heeft altijd al een rol gespeeld in het leven van de Ni...