Toen ze voor het eerst opmerkte dat de benen van haar zoontje anders groeiden dan die van de andere kinderen, probeerde haar familie verschillende massagetechnieken uit om de beentjes van Pierre beter te laten groeien. Maar door een gebrek aan essentiële voeding van jongs af aan zouden zijn benen zijn groeiende lichaam niet langer ondersteunen.
Geen geld
Edwige zag in dat niets hielp. Ze huiverde bij de gedachte dat Pierre gehandicapt zou worden en was bang voor de toekomst van haar zoontje. Maar misschien zou een operatie helpen? Ze informeerde ernaar bij het lokale ziekenhuis, maar werd weggelachen: ‘Hier accepteren we geen muntgeld’. Edwige was kwaad, omdat ze gelijk hadden. ‘Hoe graag ik het ook zou willen, ik heb niet genoeg geld om het te betalen.’
Uitstel
De tijd verstrijkt. Is er dan echt geen mogelijkheid? Op een dag hoort Edwige over Mercy Ships. Ze begint de reis naar de Africa Mercy met haar zoontje en ontvangt waar ze al die jaren op heeft gehoopt en voor gebeden: een afspraak voor een operatie. Maar daarmee zijn ze er nog niet. Pierre krijgt koorts en de operatiedatum moet meerdere keren uitgesteld worden. Edwige: ‘We zijn zo dichtbij, het zal toch niet te mooi zijn om waar te zijn?’ Het doet haar pijn te zien hoe haar zoontje lijdt.
Groen licht
De laatste week van de orthopedische operaties breekt aan. Op wonderbaarlijke wijze herstelt Pierre van zijn koorts en krijgt hij groen licht voor een operatie. Fysiotherapeute Stephanie, vrijwilliger op de Africa Mercy, vertelt: ‘Voor zijn leeftijd is het geval van Pierre een van de ergste die ik heb gezien. Als we niet ingrijpen, zal het niet lang meer duren voordat hij niet meer in staat is om ooit normaal te kunnen lopen.’
Droom wordt werkelijkheid
Na de operatie, waarin de beide benen van Pierre worden rechtgezet, haalt Edwige opgelucht adem. ‘Zelfs al zou hij de beste scholen hebben gevolgd en mooie diploma’s hebben behaald, dan was hij toch niet ver gekomen in het leven,’ zegt Edwige. ‘Gehandicapten zijn hier niet gewenst.’ Met een lach op haar gezicht kijkt ze toe hoe haar zoon zijn eerste stappen zet richting een nieuwe toekomst. Haar droom is werkelijkheid geworden.
Voor u ook interessant:
Vanwege staar aan beide ogen leefde Hounsigbo uit Togo meer dan drie jaar in complete duisternis. Voor die tijd werkte ze hard o...
Assiatou leunde voorover en zette voorzichtig haar voet op de grond neer; eerst haar hiel, vervolgens haar voetzool en als laats...
Aicha was het eerste kind van haar pasgetrouwde ouders – wat waren ze blij met hun gezin! Maar toen Aicha’s moeder kort ...