“Het zicht van Pulcherie beperkte zich tot wat je een handbreedte noemt: ze kan een handbeweging waarnemen, maar daarbij geen vingers tellen. Toen ik haar vroeg of ze haar baby wel eens gezien had, glimlachte ze, sloot haar ogen en maakte met haar handen in een omtrekkende beweging de vorm van haar dochter Guychelle duidelijk. “Ik heb haar alleen kunnen aanraken en voelen,” zei ze. “Ik ken haar aan haar neusje, haar handjes en aan de geur van haar huid”.”
“Dit herinnert me aan mijn eigen leven. Omdat ik geadopteerd ben, vond ik mijn natuurlijke moeder pas toen ik dertig jaar was. Toen ik haar de eerste keer, dat we elkaar ontmoetten, riep om mezelf voor te stellen, reageerde ze meteen door me te vragen: “Gaat het goed met je? Welke kleur haar heb je?” Toen ik in 1965 geboren werd, was ze zelf ook blind. Ze had met dezelfde onbeantwoorde vragen getobd als Pulcherie.”
“Ik begreep van Pulcherie, dat ze een zwaar leven heeft moeten leiden. Ze was geheel blind toen ze 15 jaar oud was; haar man liet haar in de steek toen ze 33 was en als ongehuwde moeder moest ze haar kind opvoeden zonder kans op werk. Met tranen in mijn ogen vertelde ik Pulcherie, dat ze nu in goede handen was. Een maand later onderging ze aan boord van de Africa Mercy een gratis staaroperatie.”
“Ik was erbij toen het verband, na de operatie, van haar oog werd gehaald. Ze keek eerst omlaag en zei: “Mijn jurk is oranje.” Ze draaide zich om naar haar moeder en naar mij en omarmde ons. Toen ze naar de Africa Mercy opkeek riep ze uit: “En kijk nou eens hoe groot het schip is!”
“Weer terug in het dorp van haar ouders zit Pulcherie in de kalmte van de schaduw van een mangoboom met haar dochter in haar armen. Ze neemt elk detail van Guychelle, van haar kruin tot haar kleine tenen, in zich op met glinsterende ogen. Toen ik haar kortgeleden weer eens opzocht, bleek dat ze werk had gevonden. Ze vertelde, dat ze er geen genoeg van kan krijgen om naar haar dochtertje te kijken en te lachen; dat ze graag zou doen wat ik mag doen, namelijk in Afrika blinden het gezicht teruggeven aan boord van een groot ziekenhuisschip.”
Voor u ook interessant:
Mercy Ships streeft ernaar om veilige chirurgische zorg toegankelijk te maken voor zoveel mogelijk mensen aan boord van haar var...
Serah, of Heuridia zoals ze bij haar familie bekend staat, ziet er niet anders uit dan de andere negenjarige meisjes uit de stad...
Die ene tel waarin je afgeleid was in het verkeer. Een ondoordachte opmerking die na jaren nog altijd door je hoofd spookt. Die ...