Wie zijn Geert en Janneke Smilde?
Geert: ‘Janneke en ik zijn bijna 37 jaar getrouwd. We hebben drie kinderen, drie kleinkinderen en wonen in Vlissingen. Ik ben gepensioneerd registerloods sinds 2011.’ Janneke: ‘Ik heb vroeger gewerkt als radiologisch laborant. Toen we in 1990 de Anastasis bezochten, plantte God het verlangen in ons hart om, als Geert met pensioen zou gaan, vrijwilligerswerk te doen. God vraagt van ons om onze talenten in te zetten. Mercy Ships leek, gezien onze functies, de meest voor de hand liggende organisatie. Het kwam er toen niet direct van. Vijf jaar lang hebben we bij diverse organisaties gewerkt en afgelopen jaar gingen we bij Mercy Ships aan boord.’
Welke functies vervulden jullie op de Africa Mercy?
Geert: ‘Gezien mijn scheepvaartachtergrond lag het voor de hand dat ik een technische functie zou vervullen. Mijn rol aan boord was eerste stuurman (chief officer).’ Janneke: ‘Voor mij was het lastiger om een functie te vinden. Ik ging aan boord als Operations Assistant, dan ben je op meerdere plaatsen inzetbaar. Aan boord bleek er in mijn geval minder werk dan gedacht. In het begin was het erg zoeken naar wat ik kon gaan doen en dat was vervelend, omdat ik van aanpakken hou. Maar ik heb zeker niet stilgezeten. Uiteindelijk heb ik allerlei dingen gedaan, van hoofd van de huishouding tot het tellen van medicaties, van werken in de bibliotheek tot het vermaken van de patiënten op de kade.’
Wat was jullie belangrijkste motivatie om aan boord te gaan?
Janneke: ‘We willen God dienen, er zijn voor anderen. Dat kan in Vlissingen, waar we bijvoorbeeld weleens de straat op gaan en mensen vertellen van het Evangelie, maar dat kan ook bij een organisatie als Mercy Ships. Er kan zoveel gedaan worden voor mensen die niets hebben. Bijzonder om een schakeltje in hun levens te zijn. Het is natuurlijk mooi dat we door het geven van operaties de levens van mensen kunnen verlengen, maar het gaat om het leven daarna, het eeuwige leven. Niet dat we direct mensen bekeren, maar door wat we doen en wie we zijn proberen we te laten zien dat er meer is in het leven.’
Geert: ‘Wat ik mooi vond aan boord is om als team de dag met God te beginnen en af te sluiten. Aandacht, voor de dagwerkers uit het land zelf, maar zeker ook voor de bemanning, vinden we belangrijk. Je kunt je tussen vierhonderd mensen aan boord heel eenzaam voelen. We hebben daarom vaak onze hut opengezet voor een bak koffie en een goed gesprek.’
Geert, jij was aan boord eerste stuurman, wat houdt deze functie in?
Geert: ‘Als eerste stuurman ben je de vervanger van de kapitein. Je hebt daarom ook voor deze functie je kapiteinspapieren nodig. Je bent zijn sparringpartner aan boord. Daarnaast heb je je eigen taken als hoofd van het deck department. Ik stuurde als eerste stuurman de matrozen, bootsman, timmerman en anderen aan. Je bent eindverantwoordelijk voor het onderhoud van het schip, de apparatuur, het bijhouden en het schoonmaken van het schip. Het is vooral verantwoording afleggen en mensen aansturen. Daarnaast vind ik het heel erg leuk om mensen te trainen, enthousiast te maken voor het vak. In het loodswezen was ik daar ook al mee bezig. Mooi om mensen te enthousiasmeren voor het werk en ze verder te brengen in hun carrière.’
Jullie hebben twee keer meegevaren, hoe verliep de reis?
Geert: ‘Ik vond het iets te kalm weer. Het had wel meer zee mogen zijn, maar dat is persoonlijk. Het varen is nog steeds een van de mooiste dingen. Het schip op de oceaan brengen, maar ook het binnenvaren van een haven, de wacht lopen, de uitkijk, het zien van het leven in het water: heel mooi!’ Janneke: ‘Wat ik opvallend vond tijdens de vaart was de verandering onder de bemanning aan boord. Meer gemeenschapszin, dat vond ik bijzonder om te zien. Er werden veel activiteiten georganiseerd. Er komt niemand bij en gaat ook niemand van boord. Dat gaf rust, ook in het werk.’
Kregen jullie wat mee van de medische zorg aan boord?
Janneke: ‘Toen we aan boord stapten, werd het schip klaargemaakt om te vertrekken uit Benin. Tijdens shipyard op de Canarische Eilanden was het ziekenhuis gesloten en in Kameroen waren we er maar enkele weken bij. We waren dan ook heel blij dat we een paar dagen voor vertrek een rondleiding kregen door de operatiekamers. Ook op de ziekenzalen werden we rondgeleid. ‘Doe maar alsof je leerling-chirurg bent’, zei het medische personeel, ‘je mag alles vragen’.’ We hebben gespeeld met de kinderen en de impact van het werk gezien. Dat heeft ons goed gedaan. ’Geert: ‘Mooi om met deze beleving afscheid te nemen van het schip.’
Ervaren hoe het is om te prikken tijdens de ‘Hospital Open House’.
Gaan we jullie nog een keer terugzien aan boord?
Geert: ‘We hebben een goede tijd gehad aan boord, maar of we weer gaan hangt van veel factoren af, dus moeilijk te zeggen. In ieder geval is het belangrijk dat er voor ons beiden een functie aan boord is.’ Janneke: ‘Onze kinderen en kleinkinderen zijn behoorlijke magneten om ons thuis te houden, maar ons leven bestaat uit meer dan alleen Nederland. Het is goed om ook iets te betekenen voor anderen die niets hebben.’
[Interview: februari 2018]
Voor u ook interessant:
De interesse in Mercy Ships en de gratis chirurgische zorg die ze bieden heeft altijd al een rol gespeeld in het leven van de Ni...
Als je door de gangen van het ziekenhuis op de Global Mercy loopt zou je bijna vergeten dat je op een schip bent. Zodra je het k...
Debbie Abbenhuis (31) werkt sinds vorig jaar als medisch vrijwilliger op de Global Mercy. Vanuit Sierra Leone vertelt ze over he...
