Bijna twee weken in Sierra Leone, zonder Leones uit te geven
Ga naar de pagina van Baukje van Kooij-DijkstraZoals in mijn vorige blog al vermeld zijn er deze week meer complexe ingrepen. Omdat de teams inmiddels wat op elkaar ingespeeld zijn, blijft de kamerindeling hetzelfde qua personeel. Voor mij betekent dit dat ik met Macjie, de Poolse anesthesist, werk. Hij is heel bekwaam en werkt netjes en rustig.
Op woensdag lukt het ons om alle drie de patiënten te opereren, net na vijf uur zijn we klaar. Gelukkig blijft het daarna, tijdens mijn dienst rustig.
Op donderdag staan op mijn OK twee grote ingrepen gepland, met kans op (veel) bloedverlies. Bij de eerste patiënt wordt een tumor verwijdert, inclusief zijn halve onderkaak. Vervolgens krijgt hij daarvoor in de plaats een metalen plaat. Over een paar maanden vindt er een tweede operatie plaats waarbij er bot bij geplaatst wordt. Omdat deze man al met een laag Hb had, krijgt hij bloed. Hij zal de komende tijd via een maagsonde gevoed worden, zodat de wond goed kan genezen. Onze tweede patiënt heeft een grote tumor aan de zijkant van de hals. Ook zij krijgt vanwege bloedverlies een zakje bloed toegediend. Het bloed dat toegediend wordt is vol bloed, dit betekent dat het ook plasma en stollingsfactoren bevat.
Als je in Nederland bloed geeft wordt dit gesplitst in erythrocyten, plasma en trombocyten. Dit wordt dan ingevroren en is daardoor langer houdbaar. Hier is dat niet mogelijk. Donorbloed is hier meestal afkomstig van een bemanningslid of familie van de patiënt.
Vrijdag is er op onze OK één grote operatie van zes uur. Er wordt een grote tumor van de wang verwijderd die doorgegroeid is in de neus en oogkas. De tumor wordt verwijderd en er vindt nu wel gelijktijdig een reconstructie van de neus en oogkas plaats, met behulp van bot en huid van de heupkam. Alles verloopt voorspoedig, al ontkomen we er nu weer niet aan om bloed te geven. Gelukkig is dit vooraf allemaal goed geregeld.
Vrijdagavond ga ik met een aantal mensen, van verschillende nationaliteiten, uit eten in de stad. Dit wordt de eerste gelegenheid dat ik lokaal geld ga uitgeven. Omdat het nog licht is kunnen we heen gaan lopen. Het eten ziet er prima uit en smaakt goed. Het koude biertje erbij is heerlijk. Nadat we afgerekend hebben moeten we op zoek naar vervoer terug. Als het donker is wordt het namelijk afgeraden om over straat te lopen. Als wij naar buiten gaan om een Keke (soort tuktuk) te regelen, komt de serveerster achter ons aan en regelt binnen een paar minuten 4 Keke’s. Een kort ritje terug, maar wel erg leuk om mee te maken.
Zaterdagochtend ben ik met een groep (in twee auto’s van Mercy Ships) naar een weeshuis geweest. Het weeshuis is opgestart door twee locals die eerder voor Mercy Ships gewerkt hebben. Het ligt een aardig eindje buiten Freetown, een deel over “gewone” wegen, maar ook een stuk off road, waar zelfs de vierwheel drive moeite mee had. De kinderen stonden ons al zingend op te wachten. Er was een programma gemaakt waarbij we diverse behendigheids spelletjes hebben gedaan.
‘s Middags de lokale markt bezocht, waarbij het zweet weer in straaltjes langs me liep. Op de terugweg een koud drankje in een soort bar, op het haventerrein, net buiten de eerste poort van het terrein. Om in de stad te komen moeten we nog langs twee controles. Zondag heb ik dienst, dus tijd te sporten, schoon te maken en te wassen. Daarnaast tijd om online de kerkdienst in Houten te volgen en te relaxen.😍
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Inderdaad heftig, Baukje! Wist je dat vantevoren? Moet wel veel voldoening geven. Petje af hoor, voor jou en je collega’s.
Dat is erg pittig voor je om mee te maken, maar ook erg fijn om die mensen te kunnen helpen. Zo anders dan in Nederland. Je laatste week al weer en dan weer fijn naar huis. Goed dat je dit doet. Probeer ook om te relaxen.
Jemig, heftige operaties zeg. Wat bijzonder om te doen, dat moet voor de patiënten levensveranderend zijn. Keep up the good work! En geniet ook van de momenten van ontspanning.
Liefs, Wilma