En nu weer samen
Ga naar de pagina van Mercy Ships HollandEr is veel veranderd in de afgelopen vijf weken. De grootste verandering kunnen jullie wellicht al raden: ons zusterschip, de Africa Mercy, is aangekomen in de haven van Granadilla!
Rond 1 december kwam de AFM na een tocht van zo’n vier dagen aan in Santa Cruz de Tenerife. Via het internet was goed te volgen welke route ze aflegde. Na toestemming te hebben ontvangen om onze haven in te varen, kwam ze dan eindelijk aan op 3 december. En dit werd groots gevierd. Al vroeg in de ochtend was ze aan de blauwgrijze horizon zichtbaar. Het regende heel zachtjes en het was goed bewolkt. De zon gaf een oranje gloed op de achtergrond. Vanwege de combinatie regen en zon was een dubbele regenboog aanwezig in de haven. Een mooier teken konden we eigenlijk niet krijgen. Ook de AFM-crew kon dit prachtige tafereel aanschouwen. De GLM was aan de buitenkant versierd met een grote selectie aan landenvlaggen. Tegelijkertijd stonden velen met hun eigen nationale vlag te zwaaien en was er een jamsessie gaande op dek 8. Voeg daar nog feesttoeters aan toe, en je hebt een goed welkomstfeest. Toen de schepen dicht genoeg bij elkaar waren, begon het geroep van de ene naar de andere kant. De kinderen van de AFM riepen ‘G-L-M’, en andersom. Het was mooi om te zien dat veel GLM’ers ook herenigd werden met crew van de AFM. Na anderhalf uur lag ze dan echt op haar plek en begon voor de Africa Mercy een nieuwe fase.
Benieuwd naar wat er de afgelopen tijd allemaal gebeurd is op de GLM om haar klaar te maken voor de field service? En tegelijkertijd een inkijkje te krijgen in de aankomst van de AFM in Tenerife? De communicatieafdeling heeft een video gedeeld waarin het beter inzichtelijk wordt waar de afgelopen maanden aan gewerkt is. Deze video is hier te bekijken (https://vimeo.com/779106506/c1ab1b53a7)(kopiëren en plakken in nieuw tabblad).
Binnen een dag was er gelegenheid om een rondleiding te krijgen op de AFM. Eigenlijk was alles anders aan het schip, zelf de ‘gangway’ (loopplank) voelde anders aan. Deze is een stuk begaanbaarder dan de gangway van de GLM, omdat deze een stuk minder steil is en langere treden heeft. Bij aankomst in de receptieruimte was meteen het leeftijdsverschil waar te nemen. Alles gaat gewoon al een tijd langer mee. Ik krijg er een kamphuisgevoel van, en niet alleen vanwege een typische kamphuisgeur: er is veel gezelligheid, veel (Afrikaanse) aankleding, veel (meer) gebruik van hout en het is allemaal net wat lager. Een echt doorleefd schip, in positieve zin. Ik begreep meteen wel dat het moeilijk zou worden voor de AFM-crew om dit schip te verlaten voor de GLM. Het oude en vertrouwde achterlaten voor een luxere en grotere versie van de AFM, waarin men net een community aan het opbouwen is. We zagen onder meer de ‘Dining Room’, het net gesloten ziekenhuis, het middenschip, de bibliotheek, enkele cabins en het buitendek met zwembad. Het zwembad op de AFM is gemaakt van een oude zeecontainer, dus best flink in omvang. Het middenschip, waar zich onder meer het café, de winkel en het internetcafé bevinden, voelt aan als een echte ontmoetingsplek, een plaats waar je altijd wel mensen kunt vinden. Normale cabins worden gedeeld door vier tot tien mensen. We waren onder de indruk van de foto’s van patiënten van de afgelopen field service die bij de receptie hingen. De groei van Mercy Ships in de afgelopen jaren is door deze rondleiding wel zichtbaar geworden.
Door de komst van de AFM is het een stuk drukker geworden op de GLM. Dat was goed te zien tijdens het bereiden van maaltijden, maar al helemaal tijdens het livestreamen van de WK-wedstrijden. De eerste wedstrijden waren er een bescheiden aantal mensen aanwezig, maar op die bewuste zaterdag gingen de Nederlanders helemaal los in de wedstrijd Nederland – USA. Het oranjegehalte lag hoog, hoewel er ook een aantal fanatieken Amerikanen tussen zaten. Ik kon overigens niet achterblijven, en heb de meest oranje trui aangeschaft die ik kon vinden op het eiland. Het was leuk om te zien hoe anderen reageerden op ‘de Nederlanders’ die Nederlandse aanmoedigingsliederen zongen met behulp van een te luide speaker. Het moet heel overweldigend geweest zijn. Na afloop maakten we onderstaande foto, leuke boel bij elkaar toch?
De viering rond Sinterklaas was een hele happening. De avond voor aankomst van Sinterklaas mochten alle crewleden hun schoen zetten. Eén eigen schoen. Rond tien uur ’s avonds begonnen we met het vullen van al het schoeisel. Het was erg grappig om alle schoenen buiten te zien staan. Met een grote kar gingen we alle gangen door en stopten we de schoenen vol met chocoladeletters en zakjes kruidnoten. Sommigen schoenen waren al enigszins gevuld met ander snoepgoed (blijkbaar waren er meer pieten aanwezig op het schip) en andere schoenen waren zichtbaar al verwisseld. Het resultaat was tot de nok toe gevulde schoenen, die niet altijd meer op de juiste plaats stonden. Sommigen bevonden zich met de veters in de wand, anderen vastgebonden aan het plafond. Een aantal kinderen waren zo verbaasd over deze actie van de pieten dat ze vroeg in de ochtend een aantal schoenen weer op de juiste plaats hadden teruggezet. De viering vond de volgende dag plaats, waarbij de kinderen een lied zongen voor Sinterklaas en ze allemaal een cadeautje kregen. Het is leuk om te zien hoe andere culturen hier ook helemaal in mee kunnen gaan.
Een tweetal weken geleden waren de Schotten aan de beurt om hun tradities met ons te delen, en dat deden ze in de vorm van een ‘Ceilidh’. Deze term komt uit het Schotse ‘Gaelic’ en betekent traditioneel gezien zoiets als sociale bijeenkomst of feest. Tegenwoordig wordt er tijdens een Ceilidh Schotse volksmuziek gespeeld, waarop vervolgens gedanst wordt. Tijdens een echte Schotse bruiloft zal je dit veelal tegenkomen. Drie Schotten namen ons die avond mee in deze muziek en lieten ons zien hoe we hierop moesten dansen. We hebben enorm veel gelachen die avond; de muziek ging vaak sneller dan we dachten en dus liepen we wel eens wat passen achter. Iedereen had zijn lichamelijke beweging na deze activiteit in ieder geval weer gehad.
Mijn kamergenootje is inmiddels weer vertrokken naar Canada, waardoor ik nu alleen in mijn kamer zit (voorlopig). Voordat ze wegging, hebben we samen het hele eiland rondgereden in twee dagen. Het prachtige noorden heeft ons erg verbaasd; het is heel anders dan het droge, minder begroeide en toeristische zuiden. In het plaatsje La Orotava raakten we aan de praat met een lokale kunstenaar, die aan de vele visitekaartjes te zien al duidelijk met meer ‘Mercy Shippers’ had gepraat. En dag later kwamen in een ander plaatsje toevallig een van zijn kunstwerken tegen in een kerk.
Een paar weken terug hebben we in een kleine groep het noordwesten van het eiland meer kunnen ontdekken. We liepen door het Teno gebergte naar het meest westelijke puntje van het eiland, waar een prachtige rood-witte vuurtoren ons opwachtte. Een uitzicht op de enorme kliffen van Los Gigantes maakte het plaatje compleet. In totaal hadden we een tocht van zeven uur achter de rug.
Hier hebben we al een drietal weken gevuld met kerstactiviteiten achter de rug. Onderdeel daarvan waren onder meer het maken van ‘Gingerbread Houses’, de ‘Christmas Variety Show’, kerstkoekjes bakken, een kerstmarkt in ons eigen café en meerdere ‘Nativity Play’s’. In zo’n Nativity Play vertellen de kinderen het kerstverhaal door middel van zang en toneel. De Christmas Variety show werd gevuld door verschillende mensen die iets gerelateerd aan kerst met de community wilde delen, zoals zang, muziek, gedichten, of een verhaal. Omdat het in Tenerife nog steeds aanvoelt als zomer en sneeuw in zijn geheel niet te verwachten is, sloten we de Variety Show af met ons eigen sneeuw: duizenden stukjes versnipperend papier. Dit mondde uit in een heus sneeuwballengevecht en iedereen ging los. Dit betekende achteraf wel een schoonmaak van zo’n twee uur, waarbij elk stukje papier zorgvuldig is opgezogen. Met de Key of Sea hebben we ook een tweetal liederen ten gehore gebracht, waarvan één samen met de kinderen.
De volgende maand staat in het teken van afronding. Het ziekenhuis is nu echt bijna klaar. Over zes weken vertrekken we naar Dakar. Ik hoop in januari weer een nieuwe update te geven! Bij deze goede kerstdagen gewenst vanaf de Global. Deze is speciaal voor u/jullie.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Heeerlijk San om je toffe avonturen te lezen! Men wat wordt er goed gevierd! Zo gezellig:) Het klinkt heeel goed! Hoop dat kerst ook fijn was & alvast een hele mooie jaarwisseling! Liefs!
Sanne,
Wat maak je veel mee.
Interessant en ook zo mooi om hier een poosje te zijn.
Wij kijken uit naar jou verhalen
Daar ga ik echt voor zitten.
Wij wensen je alle goeds toe en Gods zegen voor het nieuwe jaar.
Ha Sanne…mooi om je belevenissen te lezen. Wederom een bijzonder verhaal met prachtige foto’s. Met name de regenboogfoto met het bijpassende verhaal. Fantastisch dat je nog mee gaat naar Afrika. Geniet ervan. Je sluit zo een bijzonder jaar af. Het zal straks wennen zijn op vaste wal. Wens je een gezegend nieuw jaar toe.
Lieve Sanne,
Heerlijk omjeverhaal weer te lezen. Wat gaat de tijd hard. Alweer ruim 4 maanden aan boord. Geniet nog van je laatste weken nu het echte werk er aan gaat komen. We hopen dat jullie met elkaar ook goede Kerstdagen hebben gehad met zoveel culturen aan boord. We wensen je een voorspoedig nieuw jaar en heel veel sterkte voor de laatste weken aan boord.
Groeten van Opa en Oma
Beste Sanne,
Je hebt deze 1e kerstdag was nog mooier door jouw blog. Je zal er veel werk aan gehad hebben om deze zo mooi verzorgd met ons te delen.
Mooie foto’s en video’s. Het is echt een inkijk in je leven aan boord.
Wat een voldoening zal je uit deze maanden gehaald hebben, dat zijn herinneringen voor het leven.!
De laatste maanden breken aan, straks de overtocht naar Afrika. Ik wens je nog heel veel plezier met je collega vrijwilligers en hoop dat jullie ook fijne en goede dagen met elkaar hebben gehad, Merry Christmas for Everyone.