Moving Mountains
Ga naar de pagina van Mercy Ships HollandMoving Mountains
Want laten we het even hebben over het weekend van 22 eind oktober. Dit is een van de weekenden die de boeken in ging. De volgende foto’s laten zien dat de hele bemanning helpt om de tenten op de kade af te breken en de kade volledig leeg te maken. De eerste foto is een voor en na foto, van het inpakken. Dit was een zeer uniek weekend in de geschiedenis van Mercy Ships. Vanwege rijsttekorten in Senegal had de regering ons gevraagd om van onze oude haven naar een nieuwe te verhuizen. De vraag die regering ons stelde om het schip te verplaatsen was een enorme opgave. Het terrein voor het schip moest namelijk dan in twee dagen worden ontruimd en ook op het andere dok worden herbouwd. Tijdens deze verhuizing zaten we ook nog eens in onze laatste maand van operaties en waren er veel patiënten nog steeds ingepland voor algemene chirurgie of maxillofaciale chirurgie. Ondanks dat we zo dicht bij het einde waren, was een vroege stop van de operaties geen optie. Aan de andere kant wilden we de Senegalese bevolking rijst niet onthouden. De enige manier was inpakken en verhuizen.
Het weekend van inpakken en verhuizen was een bijzondere dag voor alle bemanningsleden op het schip. Dankzij het feit dat iedereen te hulp schoot, was het inpakken en vertrekken in twee dagen gedaan in plaats van de gebruikelijke twee weken! Om wat meer een beeld te geven, moesten verschillende locaties die eerst buiten in tenten waren opgezet, nu naar het schip verplaatst worden. Zo is de ‘rehabilitation’ naar een ruimte verplaatst wat eerst een conference room was. Ook werden verschillende operatiekamers, en verpleegkamers ingedeeld voor het gebruik van de wond zorg, dit gebeurde eerst ook buiten op het dock. Het einde van de ‘fieldservice’ is moeilijk voor iedereen, de mensen zijn moe en de verhuizing zette de bemanning echt aan tot het onmogelijke. Niemand zei dat het gemakkelijk zou zijn, maar om dit in zo’n korte tijd te zien gebeuren, en om zo verenigd te zijn en deel uit te maken van een gemeenschap die echt hun hart en ziel in hun werk steekt, want de operaties moeten en zullen doorgaan. We beginnen allemaal te wennen aan de nieuwe locatie, welke we binnenkort weer moeten verwisselen voor een andere in Tenerife. Laten we hopen dat we op de volgende locaties waar we ons bevinden, ons net zo thuis zullen voelen als deze!
Dan wil ik graag wat meer vertellen over afgelopen week, want mijn vijfde week is alweer bijna aan het einde! Weer een week vol werk en spannende momenten. Vorige week dinsdag had ik een vrije dag en kon ik de dag vullen met het zien van de patiënten. Ik ging weer naar het HOPE center en ik ben naar deck 7 gegaan om een uur met de patiënten hun vrij tijd door te brengen. Deck 7 time was ZO geweldig en speciaal dit keer! We hebben een uur gedanst en zelfs een van de verzorgers van de patiënten deed mee toen de Senegalese deuntjes begonnen! Als kers op de taart mocht ik op donderdag ‘s ochtends mee kijken met de patiënten die aan het revalideren waren. De revalidatie is erg belangrijk voor de Senegalese patiënten. Zo kan de revalidatie voor brandwond patiënten tot 6 maanden nodig zijn. Als de revalidatie niet goed wordt uitgevoerd, zal het lichaam de drang hebben om terug te gaan naar de positie die het eerder had. Ik heb die ochtend verschillende patiënten kunnen zien. Er kwamen twee meisjes die ik allebei al eerder had gezien in het HOPE center. Dit keer kon ik meer te weten komen over wat voor soort operatie ze hadden ondergaan en wat voor soort revalidatie belangrijk voor ze was, erg leerzaam dus! Zo heb ik geleerd dat er in Afrika een ziekte is die gigantisme word genoemd. Dit is iets wat we in westerse landen niet zien. Een lichaamsdeel zal buitensporig groeien in vergelijking met het andere. Enkele van deze patiënten waren nog steeds aan het revalideren nadat ze voor deze ziekte waren behandeld, en zo ook een van deze meiden.
Op zaterdag twee weken terug hadden we een feestdag op het strand. Deze dag was speciaal voor de ‘daycrew’ georganiseerd. Dit zijn mensen die letterlijk genomen, gezien worden als een dagploeg. Zij komen uit Senegal en zijn ook wonend in en om de buurt van het schip. Ze komen alleen naar het schip om te werken en gaan dan naar huis aan het einde van de dag. De daycrew zijn enorm speciale mensen. Het zijn allemaal enorm harde werkers en zijn zo aardig voor ons. Het is goed om even bij de daycrew stil te staan. Vaak ligt de focus erg op het ziekenhuis en het werk wat daar gedaan wordt. De artsen en verpleging zorgen immers voor de transformaties in de patiënten. Echter is het ook goed om de andere kant van de medaille te bekijken. Naast het ziekenhuis werkt de daycrew ook veel in de reguliere banen op het schip, zoals in de housekeeping. Dit zijn de mensen die het schip schoonmaken, en ze werken letterlijk 24/7 elke dag en nacht. Het is echt enorm bewonderenswaardig dat een Senegalese jonge man, shifts maakt in de nacht om het schip schoon te maken. We zijn hun super dankbaar. Straks als we naar Tenerife gaan, zal veel daycrew in Senegal blijven. Zij zullen dus een deel gaan missen aan werk, verdiensten en ook voeding. Want op het schip krijgen ze net zoals wij, drie maaltijden. De Africa Mercy (AFM) zal dus in Tenerife zich gaan voegen naast het andere schip, de Global Mercy (GLM). In Februari zal Mercy Ships terug komen met de GLM voor nog een fieldservice in Senegal, en veel daycrew komt dan dus ook weer terug. Een ding weet ik zeker, met een warm hart worden ze dan weer ontvangen!
Mijn dankbaarheid voor de vriendschappen met de Afrikanen en de andere bemanning op het schip, is groot. Ik leer dagelijks, namelijk enorm veel van hen. Over de cultuur, de verschillen in het leven en toch ook de gelijkenissen die we met elkaar delen. De daycrew is voor mij de schakel tussen het toch behoorlijke westerse schip, en het echte lokale Senegalese leven. Veel van hen studeren aan de universiteit hier in de buurt en hebben een master afgerond. Een aantal van hen vindt het leuk om de mensen die niet uit Senegal komen kennis te laten maken met hun cultuur. Zo worden er tripjes georganiseerd naar de dorpen waar ze vandaan komen en ook naar lokale kerken. Zo heb ik afgelopen weekend en concert mogen bijwonen in de kerken van een van de daycrew. Twee koren waren uitgenodigd om te komen zingen, en ook zong het eigen koor van de kerk. En wat een feest was dat.
Drie uur lang werd er gezongen, gedanst en feestgevierd in het huis van god. Dit maakte nogal wat los in mij. De verschillen zijn namelijk groot hier in Afrika als ik het vergelijk met Nederland. Niet alleen de cultuur, en het eten maar de mentaliteit van Afrikanen is iets wat ik enorm bewonder. Al gauw word je hier gezien als een broeder of zuster van de ander, en beteken je al snel veel meer voor iemand dan dat je dat in Nederland zou doen. Er is een groot belang om naast het zorg leveren aan patiënten ook te kijken of de lokale bevolking op verschillende manieren zou kunnen bijdragen aan het proces, werk voor de day crew dus. Dit biedt mogelijkheden, perspectief en ervaring voor de Senegalese bevolking. Doordat er zoveel eenheid heerst op het schip zijn we in staat geweest verschillende obstakels te overkomen gedurende het hele jaar. Een hiervan was zo ook het verhuizen van dock. En wat waren we trots toen het gelukt was en alle operaties door konden gaan!
Zo is hier ook wel het volgende gezegd over die situatie, ‘No one said it would be easy, but we were able to move mountains!’ Daarop aansluitend, als afsluiter, heb ik afgelopen week de inspiratie gehad om het volgende uit de bijbel te citeren, omdat het erg passend was bij wat zich hier heeft afgespeeld afgelopen twee weken, namelijk het volgende: “Truly I tell you, if you have faith as small as a mustard seed, you can say to this mountain, ‘Move from here to there,’ and it will move. Nothing will be impossible for you.” Matthew 17:20-21.
So, lets go and keep on moving those mountains !
Tot de volgende,
XOXO ANN
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Ha An, weer een top story van je!! Papa