Week 3: Het ziekenhuis is open!
Ga naar de pagina van Mercy Ships HollandHet is alweer dag 17 aan boord van een ziekenhuisschip! Eindelijk voel ik me weer echt verpleegkundige, heb ik mijn eerste zelfstandige diensten gehad én kan ik jullie wat meer vertellen over het werk waarvoor ik helemaal naar Sierra Leone ben gevolgen!
Door de week aan voorbereiding en lessen over de verschillende ziektebeelden waren alle nieuwe verpleegkundigen wel wat gespannen om te beginnen aan de eerste diensten. De informatie die we kregen vooraf was in sommige opzichten best wel indrukwekkend en in combinatie met de cultuurverschillen en het leren leven aan boord bouwde de spanning voor de eerste diensten langzaam op. Maar.. het viel alles mee 😉 Er worden per dag afhankelijk van de grote van de operatie, per specialisme zo’n 1-3 operaties uitgevoerd, meer past er praktisch gezien gewoon niet in de planning van de chirurg. Dit betekend dat het aantal patiënten ook langzaam opbouwt en dat je dus als verpleegkundigen ook rustig in kan komen.
De afdeling waar ik voornamelijk sta is de plastische chirurgie (op het schip beter bekend als plastics of C-ward). Hier komen voornamelijk patiënten die ooit een brandwond hebben opgelopen. Als huid verbrand is dan groeit dit niet meer mee. Dit zorgt er bij veel patiënten voor dat ze contracturen hebben. Dit houd in dat ze het lichaamsdeel waaraan ze verbrand zijn, bijvoorbeeld de hand of elleboog, niet meer kunnen bewegen. De huid zit dan zo strak gespannen dat er geen beweging meer mogelijk is. Je kan je wel indenken dat dit veel problemen oplevert. Afhankelijk van de plek van de brandwond kunnen sommige patiënten niet goed meer lopen, hun hand niet gebruiken of soms hun arm maar niet meer dan een aantal graden bewegen.
Naast de ongemakken die dit veroorzaakt hebben deze patiënten vaak ook pijn, worden ze raar aangekeken en wordt het ongemak alleen maar groter naarmate ze zelf groeien. De meeste patiënten die we deze week hebben gezien zijn namelijk kinderen, al vanaf 4 jaar.
Dit brengt meteen een leuke nieuwe uitdaging mee! Aangezien ik natuurlijk geen kinderverpleegkundige ben! Maar met alleen maar kinderen op de afdeling zit er niets anders op dan hiermee in het diepe te worden gegooid! Gelukkig hebben ze allemaal een caregiver mee, vaak een oudere zus of een tante die er ten alle tijden bij is en veel van de zorg op zich neemt. Nu vraag je je misschien af, waarom niet gewoon een van de ouders? Dat vroeg ik me namelijk wel af, maar in vrijwel alle gevallen kunnen de ouders niet zomaar een paar weken wegblijven van hun werk. Ze worden vaak per dag betaald en een dag of zelfs meer dagen inkomen missen is niet haalbaar.
De kinderen, maar ook de caregivers, geven een ontzettend leuke sfeer op de afdeling! Er heerst een groot community gevoel, patiënten letten op elkaar, spelen met elkaar en zorgen voor elkaar. We hebben vrijwel de hele dag muziek op staan, doen spelletjes en knutselen om voor afleiding van de pijn te zorgen en hebben al verschillende dansfeestjes gehad! De ene patiënt staat dan volop te dansen en de patiënten die net terug komen van hun operatie en nog in bed liggen en niet al te veel kunnen, doen gewoon mee met wat ze kunnen vanuit hun bed, of genieten van een afstandje!
Het zijn grote operaties, waarbij vaak ook een huidtransplantatie nodig is om de huid die verbrand was te vervangen. Hierbij wordt dan vaak huid van de benen gebruikt. Patiënten hebben daarom dus naast de oorspronkelijk wond ook nog een wond op de benen. Het is een lang proces van soms meer dan 3 weken waarin ze vaak wondverband wisselingen hebben, beperkt worden in bewegen en ook echt wel veel pijn en jeuk kunnen ervaren. Gelukkig zijn ze over het algemeen heel positief ingesteld, kunnen wij ze helpen met pijnbestrijding en wondverzorging en hopen we samen op een goed resultaat!
Specifieke patiënten informatie kan ik natuurlijk, i.v.m. de privacy, niet geven. Ook foto’s maken van de patiënten is iets wat wij als verpleegkundigen niet doen. Mercy Ships heeft wel een communicatie team die soms voor promotie doeleinden verhalen van patiënten volgt en vast legt. Hier geven patiënten dan specifiek toestemming voor. Zodra deze verhalen verschijnen mag ik dit ook weer met jullie delen, dus wellicht komt dit nog een keer! Voor nu heb ik mijn eerste ervaring met een camera op de afdeling al gehad, maakt het allemaal nog spannender met een camera die mee kijkt, geen idee of deze beelden gebruikt gaan worden 🙂
Gisteren heb ik een bezoek gebracht aan een kinderziekenhuis hier in freetown. Dit heeft een grote indruk gemaakt. Het ziekenhuis daar is in de verste verte niet te vergelijken met hier. Wellicht vertel ik er in een andere blog een keer meer over, maar ik moet het eerst nog even zelf verwerken. Het doet me in ieder geval beseffen dat we hier op een goede plek zijn en dat we verschil kunnen maken voor sommige patiënten!
Ik kan wel weer de blog gaan eindigen met dat het alweer veel te lang is en dat ik nog zoveel meer kan vertellen maar volgens mij kan ik dat altijd wel aan einde gaan typen.. Dus verwacht maar weer een blog volgende week!
Ik heb vandaag lekker een dagje vrij en ga zal vanaf morgen 4 nachtdiensten draaien, de nachtdienst duurt hier ruim een uur langer dan bij mij in het UMC dus ik hoop dat ik wakker kan blijven! Als je komende nachten wakker ligt en niets de doen hebt mag je me dus gerust storen 🙂
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Mooi en bijzonder werk waar je aan bijdraagt Boukje! En ik kan me voorstellen dat je die nieuwe indrukken van het kinderziekenhuis eerst zelf wil verwerken voordat je die met ons deelt. Take care
Lieve Boukje, wat fijn dat je eindelijk kan beginnen met je prachtige werk. Zo knap dat je je zo openstelt om iets heel nieuws te gaan doen. Zo te horen gaat het je al goed af.Maar dat komt ook vast door je tante skills.En reuze leuk hoor je verhalen. Liefs Els
Lieve Boukje, weer veel belevenissen zeg! Helemaal geen lang verhaal! Zo interessant! Werk ze, ook de komende week. Alle goeds gewenst. Liefs!
Wat een dankbaar werk en wat mooi om te zien dat ze ondanks alle ellende zoveel plezier kunnen maken