Week 5 Global Mercy
Ga naar de pagina van Esther FlierHoi!
Week 5 is alweer voorbij en ik ben inmiddels gestart in mijn 6de week in Sierra Leone! Dat betekent dat ik al bijna op de helft ben van deze mega bijzondere ervaring. Ik geloof dat ik inmiddels al wel een paar keer heb gezegd dat de tijd snel gaat hier..
Afgelopen weekend heb ik gewerkt en ben ik dus vandaag (maandag) vrij! Vandaag heb ik lekker gesport en inmiddels mijn was weer weggewerkt.
Afgelopen vrijdag was er ‘Ship Holiday’, een vrije dag op het hele schip. Hierdoor waren er dus vrijdag geen operaties. Normaal is dit alleen op zaterdag en zondag, voor sommige dus een extra lang weekend! Hierdoor hadden we vanaf donderdag geen nieuwe opnames op A ward, algemene chirurgie, de ward waar ik werk. Aangezien de rest van de opgenomen patienten het goed deden konden zij voor het weekend naar huis en werd besloten om A ward voor het weekend te sluiten.
Ik heb dus afgelopen weekend op C ward gewerkt, dit is de orthopedie. Zoals ik in een vorige blog al heb geschreven liggen hier kindjes opgenomen met enorm scheef gegroeide benen. Op deze ward hebben we een beddencapaciteit voor 18 kinderen. De kindjes worden aan 1 of 2 benen geopereerd en zitten hierna 6 weken in het gips. Na de operatie hebben zij 3 dagen strict bedrest en hierna mogen zij in een rolstoel zitten om bijvoorbeeld buiten naar de veranda te gaan. Iedere dag nemen we de patienten mee naar buiten om met hen te kunnen spelen. Na 14 dagen gaan de kinderen onder begeleiding van de revalidatie oefenen met het lopen op gips. Je kunt je er misschien een voorstelling van maken dat het best lastig is om te moeten lopen met 2 benen volledig in het gips. Als ze dit goed kunnen worden zij ontslagen naar de LCU (Low Care Unit) of gaan zijn naar het Hope Center. Vanuit hier kunnen zij terugkomen voor hun afspraken bij de revalidatie op het schip.
In mijn eerste week ontmoette ik een van de patienten, Ruth, die nu nog steeds opgenomen is op C ward. Zij is een meisje van 12 jaar met hele scheef gegroeide benen. Hieronder zie je een foto van Ruth voor haar operatie. Het meest bijzondere vond ik dat zij wel heeft kunnen lopen.
Ruth na haar operatie in het gips:
Inmiddels is Ruth dus al een paar weken bij ons. Helaas heeft zij na haar eerste OK te maken gekregen met veel complicaties waardoor zij meerdere keren voor her OK moest.. Er bleek zelfs een vervelende bacterie in haar benen te zitten waardoor zij ruim een week in een isolatiekamer moest worden opgenomen. Zo kon zij dus niet naar buiten en lag ze (samen met haar moeder) op een een persoons kamer. Afgelopen weekend kwam ik haar weer tegen en het leuke was dat zij mij direct herkende. ‘Esther I missed you’ was het eerste wat zij tegen mij zei. Voor jullie wel duidelijk dat dit weer een kippenvel momentje was.
Gelukkig is zij inmiddels weer terug bij ons op de ‘gewone’ afdeling en kan zij weer spelen met de andere kinderen en naar buiten gaan. 🙂
Ruth heeft soms ook echt wel moeilijke dagen maar blijft zo enorm sterk, we zijn hier allemaal heel erg trots op haar.
In mijn eerste blog schreef ik dat wij iedere maandag starten met een ‘all hands meeting’. Zoals jullie weten draait het schip met meer dan 400 vrijwilligers in verschillende functies en zijn er dus ook heel veel mensen die niet in het ziekenhuis komen. Tijdens deze overdenking aan het begin van de week bidden we met z’n alle voor alle patienten waaronder Ruth met haar complicaties. Heel fijn om zo met iedereen betrokken te zijn met wat er bij ons in het ziekenhuis gebeurd.
Hoe langer ik hier ben hoe vaker ik merk dat ik ook aan thuis denk. De eerste weken zijn zo vol van indrukken dat ik hier eerlijk gezegd niet eens tijd voor had. Maar inmiddels ben ik volledig ingeburgerd in het ‘ship life’ wat maakt dat Thuis ook steeds vaker in mijn gedachten voorbij komt.
Afgelopen weekend nam mijn vader officieel afscheid van zijn bedrijf en werd mijn oudste zus 30 jaar. Eerlijk gezegd vond ik het best wel jammer dat ik hier niet bij heb kunnen zijn. Het zijn belangrijke momenten in hun leven en dan is de afstand toch ineens wel heel groot.
Gelukkig bestaat er tegenwoordig facetime en heb ik hen al wel meerdere keren via de telefoon kunnen spreken.
De confrontatie met de mensen hier die zo weinig hebben maakt mij ook weer extra dankbaar voor alle lieve mensen die ik om mij heen heb. Wekelijks heb ik contact met familie en al mijn lieve vriendinnen. Dus als jullie dit lezen, ik ben enorm dankbaar voor jullie allemaal en mis jullie ook zeker!
Ondanks dat ga ik natuurlijk wel nog vollop genieten van de komende 7 weken en komen er nog hele leuke dingen aan die ik kan ondernemen met mijn vrienden hier.
Ook alle mensen die ik hier ontmoet hebben al een plekje in mijn hart. We hebben iedere dag zoveel contact met elkaar dat hier al snel bijzondere vriendschappen ontstaan. Zo ging ik afgelopen week met een grote groep meiden uiteten voor een verjaardag!
Allemaal weer bedankt voor het lezen van mijn blog!
Liefs,
Esther
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Wat leuk om een beetje een indruk te krijgen van je leven daar, wat een indrukken.
Wauw, wat een dankbaar werk lijkt mij het! Zo mooi wat jullie voor de mensen daar kunnen betekenen. En heel fijn om te lezen dat je daar veel lieve mensen hebt ontmoet, hele leuke foto met iedereen. Tijd gaat snel alweer 6 weken! Al lijkt het ook alweer dat je al heel lang weg bent. Veel succes daar nog topper xxxx liefs
Ha die Esther, wat heerlijk om jouw blogs te lezen. Het geeft mij ook kippenvel momenten 😊. Wat maak je mooie dingen mee en wat mogen we dankbaar zijn voor alles wat we hier hebben. Ik kijk uit naar je volgende verhaal!
Wat leuk om je zo te kunnen volgen Esther! En wat gaat de tijd snel, alweer bijna op de helft. Nog veel succes 🙋♀️
Fijn dat jullie zoveel kinderen kunnen helpen Es. En ja we hebben je natuurlijk ook gemist afgelopen weekend. Maar wat een mooi filmpje hebben jullie voor mijn afscheid gemaakt. Trots op!
Fijn dat jullie zoveel mensen kunnen helpen Es. En ja we hebben je natuurlijk ook gemist afgelopen weekend. Maar wat een mooi filmpje hebben jullie voor mijn afscheid gemaakt. Trots op!
Indrukwekkende verhalen weer Es. En ja we hebben je natuurlijk ook gemist afgelopen weekend. Maar wat een mooi filmpje hebben jullie voor mijn afscheid gemaakt. Trots op!