Pieterpad 2025

Lang verhaal Kort
Ik ga het Pieterpad, zo’n 500 kilometer lopen in 14 dagen.
Als uitdaging.
En als sponsortactie voor Mercy Ships.
Uw gift wordt absoluut gewaardeerd.

Kort verhaal Lang
Eens in de zoveel tijd wil m’n hoofd iets bizars.
Iets wat een gewone dorpeling eigenlijk voor onmogelijk houdt.
Tot een paar jaar terug was dat voor mij het uitlopen van de Nijmeegse Vierdaagse. Maar toen die twee keer achter de rug was, was de uitdaging daar ook weer vanaf. Een lange afstandswandeling leek me wel wat.
En zo ontstond het plan Pieterpad. Zo’n 500 kilometer in 26 etappes.
De agenda erbij gepakt, maar het lukte niet om 26 dagen achter elkaar vrij te krijgen. Of de arbeidsplicht roept of m’n vakantieplannen gooiden roet in het eten.
Voor de meivakantie waren er nog geen concrete plannen, dus dan proppen we daar het Pieterpad maar in.
Die 500 kilometer in een dag of 15.
Zo’n 35 á 40 kilometer per dag.
Theoretisch gezien moet het gaan lukken.
Het plan is al helemaal uitgedacht. Tante B. en de fiets mogen mee voor de logistieke ondersteuning.
De overnachtingsplaatsen staan al op een rijtje.
Nog een beetje trainen de komende weken en dan testen of theorie en praktijk een beetje overeen komen.

Zo’n uitdaging is wel een sponseractie waard, bedacht mijn brein.
M’n eerste plan was een actie voor iets met kanker, of eigenlijk tegen kanker.
Een ziekte die steeds prominenter aanwezig lijkt en niemand ontziet. Ook mijn vader niet.
Maar bij de bestaande stichtingen had ik niet de juiste klik. Op de een of andere manier was het niet wat ik wilde. Het hoe en waarom begreep ik zelf niet.

Op een zondagmorgen tijdens de preek viel het kwartje.
M’n beweegredenen om iets tegen kanker te doen, bleken was egocentrisch.
Hoe meer onderzoek, hoe kleiner de kans dat ik zelf kanker zal krijgen. Of dat iemand uit mijn omgeving kanker krijgt.
Hoe meer onderzoek, hoe groter de kans dat ik genezen kan worden, als ik wel kanker krijg.
Hoe meer onderzoek, hoe meer hoop op leven.

En dat terwijl er zoveel mensen zijn in minder luxe omstandigheden. Als zij getroffen worden door kanker, is er niet eens een dokter in de buurt die onderzoek doet. Zijn er geen scans. Is er niet de mogelijkheid tot opereren, chemokuren en bestralingen. Kanker staat dan gelijk aan de dood.

Dat maakt de ellende in Nederland er niet minder om.
Ik had nog steeds heel graag mijn vader in leven gehad.
Ik wil nog steeds heel graag dat de mensen in mijn (naaste) omgeving genezen van de kanker. Of in ieder geval de meest optimale behandeling krijgen.
Maar tegelijkertijd wil ik ook mijn steentje bijdragen aan het verminderen van de ongelijke kansen in de wereld. Is mijn motivatie sluitend? Wellicht niet. Maar voor mij overtuigend genoeg. Het werk van Mercy Ships is misschien in al de ellende op de wereld een druppel op de gloeiende plaat. Maar een druppel is toch altijd nog meer dan niets.