Aicha was het eerste kind van haar pasgetrouwde ouders – wat waren ze blij met hun gezin! Maar toen Aicha’s moeder kort na de bevalling ziek werd, werd hun geluk onderbroken. Na drie maanden overleed Aicha’s moeder, een rouwende echtgenoot en pasgeboren baby achterlatend.
Verdriet…
Na de dood van haar moeder nam grootmoeder Mymoona de zorg voor baby Aicha over. ‘Dat was een erg donkere tijd voor ons,’ vertelt Mymoona. ‘Mijn zoon rouwde om het verlies van zijn vrouw en wij moesten voor Aicha proberen te zorgen.’
Zonder de melk van haar moeder, deed Mymoona haar uiterste best om haar kleindochter te voeden met wat ze tot hun beschikking hadden. Ze ging zelfs naar het plaatselijke ziekenhuis om advies te vragen over hoe ze haar moest voeden zonder moedermelk. Ondanks hun pogingen om het meisje een normaal leven te geven, realiseerden de twee zich al snel dat Aicha niet groeide in het tempo dat ze zou moeten. Ook merkten ze dat haar benen gebogen groeide als gevolg van ondervoeding.
Bidden voor een oplossing
Met haar benen, die 45 graden gebogen waren, was elke dag een strijd en pijnlijke herinnering aan het feit dat ze niet was zoals de andere meisjes. Tegen de tijd dat ze naar school zou gaan was Aicha nog altijd bezig om te leren lopen in plaats van dat ze leerde lezen en schrijven. School was geen optie. ‘We wisten niet of er iets was om haar te helpen,’ zegt Mymoona. ‘We probeerden haar naar het plaatselijke ziekenhuis te brengen, maar ze zeiden dat ze niet de apparatuur hadden om iets aan haar benen te doen.’
De twee bleven onophoudend bidden voor een oplossing, zonder ooit de hoop op te geven dat Aicha op een dag de hulp zou krijgen die ze nodig had.
‘We hebben het nooit opgegeven, want je weet nooit op welke manier de hulp naar je toe zal komen,’
Mymoona, de grootmoeder van Aicha
Hoop
Voor Aicha kwam die hoop in de onverwachte vorm van een reiziger die hun stamtaal probeerde te leren in hun dorp. ‘Toen hij Aicha zag, vertelde hij ons over een schip dat patiënten zoals haar opving en dat we moesten gaan,’ zegt Mymoona.
Met een sprankje hoop in het vooruitzicht, nam Aicha’s vader zijn kostbare kleine meisje mee naar de patiëntscreening van Mercy Ships om de vrijwillige verpleegkundigen van de Africa Mercy te ontmoeten. Na de screening werd Aicha geselecteerd voor de operatie waar haar familie zo naar verlangde.
Mymoona, die van het begin af aan een belangrijk deel van Aicha’s leven is geweest, bracht haar kleindochter naar het schip. Ze zag het mooie werk dat om haar heen gedaan werd: ‘Wat Mercy Ships doet is heel goed. We willen dat ze doorgaan, zodat anderen geholpen kunnen worden.’
Een paar maanden na de operatie stonden grootmoeder, vader en dochter zij aan zij – drie generaties die samen het levende bewijs vormen van liefde, medeleven, steun en de bereidheid om nooit op te geven. Aicha loopt nu trots naast haar vader en grootmoeder – een herinnering aan de vrouw en dochter die ze zijn verloren, maar nooit vergeten. ‘Als Aicha’s moeder haar nu kon zien, zou ze heel blij zijn, want ondanks Aicha’s pech in het leven, heeft ze de hulp gekregen die ze nodig had,’ zegt Mymoona. ‘Dank u!’
Na de dood van haar moeder werd baby Aicha opgevangen door haar oma, Mymoona. “Dat was een erg moeilijke tijd voor ons,” zei Mymoona. “Mijn zoon rouwde om het verlies van zijn vrouw, en wij moesten voor Aicha proberen te zorgen.
Zonder de melk van haar moeder, deed Aicha’s grootmoeder Mymoona haar uiterste best om haar kleindochter te voeden met wat ze tot haar beschikking hadden. Aicha raakte echter ondervoed, waardoor haar benen naar buiten begonnen te buigen terwijl ze groeide.
Alpha werd onverwachts weduwnaar en voelde zich hulpeloos toen hij zijn kleine meisje zag opgroeien, gehinderd door een aandoening waar hij geen invloed op had. Zodra het nieuws van de Africa Mercy hem bereikte, wist hij dat hij haar daarheen moest brengen.
Omdat Alpha als rijstboer geld voor de familie zou moeten blijven verdienen, was het Aicha’s vertrouwde grootmoeder, Mymoona, die haar naar het schip bracht.
De wereld om haar heen was nieuw en onbekend, maar Aicha’s grootmoeder Mymoona – die vanaf het begin aan haar zijde had gestaan – was er om haar te troosten.
Het duurde niet lang voordat Aicha zich had gevestigd en leerde leven aan boord met haar nieuwe benen – voor altijd recht en tijdelijk roze.
Leren lopen was geen geringe prestatie – volbracht door vastberadenheid en liefdevolle aanmoediging.
Aicha bracht maanden door met het versterken van haar spieren en botten door middel van verschillende oefeningen en spel tijdens haar revalidatie.
“Als Aicha’s moeder haar nu kon zien, zou ze heel blij zijn, want ondanks Aicha’s pech in het leven, heeft ze hulp gekregen die ze nodig had,” zei Aicha’s grootmoeder. “Dank u.”
Een paar maanden na de operatie stonden grootmoeder, vader en dochter zij aan zij – drie generaties die samen duizend woorden van liefde, medeleven, steun en de bereidheid om nooit op te geven spraken.
Mogen we u wat vragen?
Wist u dat twee op de drie mensen wereldwijd geen toegang heeft tot veilige chirurgische zorg? Elk jaar overlijden zo’n 17 miljoen mensen aan aandoeningen die verholpen hadden kunnen worden. Mercy Ships pakt dit probleem al meer dan 40 jaar op verschillende manieren aan. Daarbij zijn we altijd afhankelijk van mensen zoals u, die meebouwen aan het ‘verhaal’ van Mercy Ships.
Mogen we u vragen om vandaag een bijdrage te doen? Klik op de knop hieronder en kijk wat u kunt betekenen.
