Elke ochtend, als het net licht begint te worden, hijst Fatmata haar tweejarige dochtertje Aicha op haar rug om naar de markt te gaan. In het doolhof van houten stalletjes zoekt Fatmata een plek om haar sinaasappels te verkopen. Het kleurrijke fruit geeft de markt een fleurige aanblik. Maar de kleine Aicha ziet al die gezelligheid niet. Ze zit op de grond en lijkt niets van haar omgeving mee te krijgen. De melkwitte staar in haar ogen vertroebelt haar zicht en daarmee haar blik op de wereld.
Aicha was nog maar drie maanden oud toen haar ouders ontdekten dat er iets mis was met haar ogen. ‘Ze probeerde geen dingen vast te grijpen zoals haar twee oudere broers en zussen op haar leeftijd,’ vertelt haar moeder. Als je op de markt naar Aicha kijkt, zie je al snel dat ze inderdaad bijna blind is. Haar ogen bewegen alle kanten op, op zoek naar licht en duiding van alle geluiden die ze hoort. Je ziet de angst op haar gezicht: ze kan de indringende geluiden van autotoeters, voorbijgangers en schreeuwende mensen totaal niet plaatsen en kruipt dicht tegen haar moeder aan.
Geen toegang tot medische zorg
Aicha is één van de ruwweg 300.000 blinde kinderen in het Afrika ten zuiden van de Sahara. De meesten van deze kinderen zouden genezen kunnen worden als ze toegang zouden hebben tot goede medische zorg. Maar daar zit vaak het probleem: goede medische zorg is vaak niet bereikbaar en niet te betalen. Daarbij vertrouwt Fatmata de artsen in Guinee niet genoeg om Aicha aan hen toe te vertrouwen. Ze weet niet waar ze terecht kan voor betrouwbare hulp in haar omgeving. Daarom neemt ze Aicha elke dag maar weer mee naar de markt. Maar ook daar ondervindt ze moeilijkheden. De vrouw bij de kraam naast hen lacht haar uit: ‘Kijk haar ogen eens! Ze is net een kleine heks.’ Het doet Fatmata pijn om dit te horen. ‘Praat niet zo over mijn baby,’ antwoordt ze. Maar het gelach houdt niet op.
Een sprankeltje hoop
Als Mercy Ships aanmeert in Conakry, de hoofdstad van Guinee, aarzelt Fatmata lang. Zou ze Aicha meenemen naar een oogscreening? Uiteindelijk waagt ze de stap. Als ze samen met haar man Mohamed zit te wachten tot Aicha aan de beurt is, ziet ze een groep patiënten die al geholpen zijn. Vandaag is voor hen een grote dag: hun ooglapjes worden verwijderd! Fatmata kijkt toe en ziet hoe het oogteam van Mercy Ships met hen omgaat en met hen meeviert dat hun zicht hersteld is. Langzaam komt er een sprankeltje hoop in haar naar boven.
Het licht van de zaklamp
Maar zou er ook nog hoop zijn voor Aicha’s gezichtsvermogen? Het screeningsteam van Mercy Ships aarzelt. Het hebben van staar op zo’n jonge leeftijd zou kunnen betekenen dat haar ogen al gestopt zijn met ontwikkelen. Maar als één van hen met een zaklamp in Aicha’s ogen schijnt, ontstaat er een brede glimlach op Aicha’s gezicht. Ze grijpt de zaklamp beet en haar ogen laten het licht niet meer los. Het is duidelijk: haar ogen hebben nog kracht in zich, Aicha kan geopereerd worden! Een groot wonder voor Fatmata.
Een nieuwe wereld
Op de ochtend na haar operatie is het moment dat de ooglapjes van Aicha’s gezicht af mogen. Het is ademloos stil als de chirurg de lapjes verwijderd. Aicha lijkt eerst niet door te hebben wat er gebeurt, maar als de chirurg haar op de grond zet en haar aanmoedigt om te gaan lopen, worden haar ogen groot. Verbaast kijkt ze om zich heen, en langzaam komt die brede glimlach weer op haar gezicht. Een nieuwe wereld gaat voor haar open. Een wereld vol kleuren, die ze allemaal kan zien, en een wereld met zoveel nieuwe mogelijkheden voor de toekomst.
