Helder zicht na tien jaar duisternis

Bekijk alle verhalen

22 mei 2018

In tien jaar tijd verduisterde de wereld van Lydienne. Langzaam verloor ze haar gezichtsvermogen door staar. Het voelde voor de 65-jarige als een levenslange gevangenisstraf.

Door de blindheid nam haar onafhankelijkheid af. Ze werd gedwongen op haar familieleden te vertrouwen. Zij waren nu haar ogen. Zelfs een eenvoudig wandelingetje naar de markt, door de straten die ze haar hele leven had gekend, kon ze niet meer in haar eentje ondernemen. Het enige dat ze kon zien, waren donkere schaduwen en speldenprikken van licht.

Een onmogelijke roeping
De blindheid stal ook haar levensonderhoud en haar roeping. Ze kon niet langer als naaister werken en was nu afhankelijk van haar jongere zus. Maar het verdrietigste was, dat haar nu de mogelijkheid ontbrak om door Kameroen te reizen en te evangeliseren. Activiteiten waar ze zich altijd toe geroepen voelde.

Maanden, jaren verstreken. Zonder geld voor een staaroperatie gaf Lydienne de hoop bijna op. Maar op een dag zei haar dominee tegen haar: ‘Het schip komt eraan. Je gezichtsvermogen zal herstellen!’
Onmiddellijk geloofde Lydienne dat dit ziekenhuisschip haar leven zou veranderen.

Bij de oogscreening van Mercy Ships arriveerde ze nerveus, maar vol hoop. Ze kreeg een operatiekaartje! Op de dag van de langverwachte operatie kwam ze opgewekt vroeg bij het schip aan. ‘Gods oog is op mij’, zei ze zelfverzekerd voor ze naar de loopbrug werd geleid.

Weer licht in haar ogen
Haar staar werd via een snelle chirurgische procedure verwijderd. De volgende dag werd het ooglapje van Lydiennes gezicht weggehaald. Het moment van de waarheid: was de operatie succesvol geweest? Het antwoord was: ja! Na tien jaar duisternis had Lydienne weer licht
in haar ogen.

‘Ik ging naar huis, met blijdschap en enthousiasme’, vertelt Lydienne. ‘Zelfs het zien van alleen al gebouwen maakte me blij! Mijn familieleden konden het eerst niet geloven. Ze vroegen me om wat vast te houden en om iets voor te lezen. Ik vond het helemaal niet erg om op deze manier als een kind behandeld te worden. Ik ben zo blij! Zelfs als mijn kleding vervaagt en oud wordt, zie ik ze nog in de helderste kleuren.’

Nu haar gezichtsvermogen en onafhankelijkheid hersteld zijn, kan Lydienne haar werk als naaister hervatten. Ze kan opnieuw het land doorreizen, vertellend over Gods liefde, waar haar eigen verhaal een mooi getuigenis van is!