Bult
Dertien jaar geleden, Lalao weet het nog goed, ontdekte ze een kleine plek in haar hals. Wat eerst onschuldig leek, werd alleen maar groter. Er groeide iets enorms in haar nek. Lalao gebruikte een sjaal om de bult te bedekken. Haar mooie glimlach verdween steeds meer van haar gezicht. Tot overmaat van ramp kwam plotseling het trieste nieuws: haar baas vertelde haar dat ze niet meer hoefde te komen. De plek in haar nek zou klanten afschrikken. ‘Dit bracht me in een moeilijke situatie. Ik pakte alles aan om maar geld te blijven verdienen’, vertelt Lalao. Ze werkte voor minder dan een euro per dag: van kleding wassen tot zwoegen op het veld. Al deze inspanningen zorgden ervoor dat ze steeds minder kon ademen. Het voelde alsof ze een steeds kleinere luchtpijp had om zuurstof door te krijgen.
Lucht
Niet alleen groeide het gezwel, maar ook haar angst. De gedachte dat ze het op een bepaald moment niet meer zou overleven, maakte haar onzeker. Geregeld werd Lalao zwetend wakker, midden in nacht, happend naar lucht. Lalao: ‘Dit was heel erg eng. Als ik plat zou liggen, zou ik niet kunnen ademen. Het gezwel zou mijn luchtpijp dichtdrukken. Ik moest mijn hoofd rechtop houden. Hierdoor werd ik minimaal twee, drie keer per nacht wakker.’
Hoop
Een vriend, die advertenties van Mercy Ships had gezien met daarin soortgelijke gevallen, attendeerde haar op de patiëntenonderzoeken. Negen uur lang reisde ze af naar het schip en kreeg een diagnose. Een oplossing was mogelijk: het gezwel kon verwijderd worden! Om dit te kunnen doen moest Lalao een keer paar maand, zes maanden lang, langskomen voor een check-up om bloedwaarde te laten meten. Hierdoor kon ze geen continuïteit bij haar huidige werkgever garanderen. Lalao: ‘Ik moest zo vaak reizen en dat kostte veel. Het was moeilijk om mijn baan en geld te verliezen. Het drukte op de financiën van mijn familie. Ik hielp iedereen waar ik kon en ze bleven me ondersteunen. Ik kon zelfs van m’n buren lenen en ze moedigden me aan te blijven gaan.’
Echt vrij!
De dag van de operatie was aangebroken. Lalao verkocht haar laatste vier kippen om voor de laatste keer met de bus naar het ziekenhuisschip te reizen. Na dertien jaar geteisterd te zijn door de gevolgen van een tumor, was het nu compleet verwijderd! De onrust die Lalao voelde, is ook voorgoed verdwenen. Lalao: ‘Ik voel me nu echt vrij! En de sjaal… die geef ik aan m’n moeder!’
Voor u ook interessant:
Mercy Ships streeft ernaar om veilige chirurgische zorg toegankelijk te maken voor zoveel mogelijk mensen aan boord van haar var...
Serah, of Heuridia zoals ze bij haar familie bekend staat, ziet er niet anders uit dan de andere negenjarige meisjes uit de stad...
Die ene tel waarin je afgeleid was in het verkeer. Een ondoordachte opmerking die na jaren nog altijd door je hoofd spookt. Die ...
