Julienne was nog maar een baby toen haar moeder, Veronique, ontdekte dat de benen van haar dochter abnormaal bogen. Later kreeg het kleine meisje de diagnose ‘gebogen benen’, een aandoening die ervoor zorgt dat de knieën pijnlijk uit elkaar groeien, waardoor de benen in een boogvorm gedwongen worden.
Waarom ik?
Julienne had nog nooit andere kinderen gezien met benen zoals die van haar. Ook al had ze vrienden, toch voelde ze zich anders vanwege haar benen. ‘Vroeger vroeg ik aan God: waarom ik, van alle mensen in de wereld?’, vertelt Julienne droevig. De pijn van het leven met gebogen benen sijpelde door in elk aspect van haar jonge leven. Lopen was moeilijk, hardlopen onmogelijk. Te lang staan was vermoeiend. Op de dagen dat ze niet met het openbaar vervoer mee kon, kostte het Julienne bijna twee uur om in de zinderende zon naar school te lopen.
Maar stoppen met school, daar dacht ze niet aan! Niet alleen wilde ze haar studie afmaken, maar ze had een hoger doel voor ogen: lesgeven. Ze gaf al les aan jongere kinderen, na schooltijd. Ze hield van deze verantwoordelijkheid, ook al werd ze soms uitgelachen door haar bijzondere manier van lopen.
Gratis chirurgie
Betalen voor een operatie om haar benen recht te laten zetten, zou haar familie veel meer kosten dan ze zich konden veroorloven. Gratis chirurgie was het wonder waar ze altijd voor hadden gebeden, maar het leek onmogelijk… totdat ze hoorden van Mercy Ships.
Zelfs toen ze het schip zagen, vroegen Julienne en haar familie zich af of het niet te mooi was om waar te zijn. ‘Het liefst wilde ik het aan alle mensen vertellen, maar ik deed het nog niet, omdat ik niet wilde dat ze me zouden uitlachen als de operatie niet zou werken’, vertelt ze.
Tijdens het wachten in het HOPE-center werd al snel duidelijk dat meer dan alleen de benen van Julienne genezen moesten worden. Jaren van isolatie en schaamte hadden hun tol geëist. Maar omringt door andere patiënten met vergelijkbare aandoeningen, voelde ze zich minder alleen. Al snel had ze contact met andere meiden van haar leeftijd. Al voor haar operatie was het herstel begonnen.
Een vechter
Na een succesvolle operatie leek het een lange weg naar herstel. Na zoveel jaar lopen met pijnlijke, gebogen benen, zou de weg naar herstel lang en zwaar zijn, maar Julienne was vastbesloten. ‘Het was soms best een uitdaging’, vertelt Meg Crameri, de fysiotherapeut die tijdens de revalidatie met Julienne samenwerkte. ‘Ze is dapper en een vechter’.
Na enkele maanden kreeg Julienne groen licht om naar huis terug te keren. Ze kwam een dag eerder terug dan verwacht, waardoor ze haar vrienden en familie kon verrassen! Moeder Veronique: ‘Vroeger was ik trots op mijn dochter, maar nu ben ik trotser dan ooit vanwege haar doorzettingsvermogen.’ Wanneer Julienne foto’s terugkijkt van voor de operatie, herkent ze zichzelf niet eens. ‘Dit ben ik niet meer, dit zijn niet mijn benen.’ Ongestoord naar school kunnen lopen, geen wijzende vingers en spottend gelach meer, haar moeder kunnen helpen met de alledaagse taken: stuk voor stuk nieuwe hoogtepunten in Juliennes leven.
Haar ogen stralen van vertrouwen. Deze dappere, mooie dame zegt: ‘Ik ben zo blij dat God Mercy Ships naar Kameroen heeft gestuurd. God houdt bijzonder veel van mij. Zonder Mercy Ships was ik nog het meisje van de foto’s geweest.’
Voor u ook interessant:
Kort na zijn geboorte kreeg Emmanuel uit Sierra Leone een witte zwelling rond zijn oor. Al snel begon de plek ook pijn te doen. ...
Mercy Ships streeft ernaar om veilige chirurgische zorg toegankelijk te maken voor zoveel mogelijk mensen aan boord van haar var...
Serah, of Heuridia zoals ze bij haar familie bekend staat, ziet er niet anders uit dan de andere negenjarige meisjes uit de stad...