Voor Judith (43) uit Liberia brak een onvergetelijke tijd aan toen de Africa Mercy in 2007 aanmeerde in haar woonplaats Monrovia. Het gaf haar leven een mooie wending. Haar enthousiasme kent geen grenzen. ‘Mijn droom kwam uit, maar ik heb nog een droom!’
In elk Afrikaans land waar we zijn, schakelen we de hulp in van zogenaamde dagwerkers. Dat zijn zo’n tweehonderd mensen uit het land zelf die tijdens de werkperiode een betaalde functie krijgen aan boord, bijvoorbeeld als vertaler of hulp in de keuken. Niet alleen voor patiënten, maar ook voor hen is het verblijf van het schip in hun land een bijzondere tijd, zoals voor Judith. ‘Op de radio hoorde ik een oproep van de Raad van Kerken, dat Mercy Ships op zoek was naar vertalers. Ik was begin dertig en werkte vijf dagen per week als verpleegassistent. Maar ik had geen geld om een studie te volgen. Ik zag het wel zitten om als vertaler aan de slag te gaan en solliciteerde.’
Hoogstaande zorg
De medische nood in Liberia is enorm. Mensen kunnen de rekeningen van het ziekenhuis vaak niet betalen. Daarom was ik heel blij dat Mercy Ships naar ons land kwam. Het is een geweldige organisatie. De vrijwilligers aan boord houden van de allerarmsten en verzorgen iedereen even goed. Ze doen er alles aan om de levens van patiënten ten goede te veranderen door zeer hoogstaande medische zorg.’
Vertaler
‘Ik mocht aan de slag als vertaler van de lokale Bassataal en ondersteunde het medische personeel in het controleren van de vitale functies bij de patiënten. Wat ik geleerd heb aan boord? Enorm veel! Ik heb passie gekregen voor het vak verpleegkunde. Ik leerde hoe ik mij in de positie van de patiënt kan verplaatsen. Ik heb zelfs leren haken. En zo kan ik nog wel even doorgaan.’
Zonder krukken
‘Op de Africa Mercy heb ik veel mensenlevens zien veranderen. Het verlangen om mijn land te helpen met medische zorg groeide hierdoor. Verschillende patiënten ken ik nog steeds. Zoals twee vrouwen die aan een fistel geopereerd zijn. Het gaat goed met hen. Ook ken ik een dame die elf jaar geleden geopereerd is aan haar voet. Sindsdien loopt ze zonder krukken.’
Nog een droom
‘Aan boord kwam ik in contact met een Nederlandse verpleegkundige. Zij zag mijn verlangen om verpleegkundige te worden en heeft me geholpen mijn doel te bereiken door mijn opleiding te sponsoren. In 2015 ben ik afgestudeerd – er viel een jaar uit door de ebola-crisis – en nu werk ik als geregistreerde verpleegkundige in het Mental Health Hospital in Monrovia. Deze droom ging in vervulling, maar er is nog een droom! Ik wil graag bij Mercy Ships werken als bemanningslid: Zij aan zij met de internationale, ervaren medische bemanning!’
Dit artikel is afkomstig uit ons magazine ‘Mercy’, dat ter gelegenheid van ons 40-jarig bestaan is uitgebracht.
