De dag dat de 6-jarige Sira terugkwam van de Africa Mercy in Dakar, kwamen de buren naar haar huis om de verandering te zien. Ze wisten dat Sira was weggegaan om geopereerd te worden aan haar gebogen benen.
‘Sommige van deze mensen hadden haar het grootste deel van haar leven met gebogen benen gezien,’ legt Ibrahima, Sira’s vader, uit. Een voor een namen ze Sira in zich op, vol bewondering dat haar benen nu recht waren. Sira glimlachte verlegen en liet hen kijken. Dit soort aandacht was niet nieuw voor Sira. Ze werd al aangestaard sinds haar benen naar buiten kromden toen ze vier jaar oud was.
Bekijk Sira’s verhaal of lees verder onder de video.
‘Wat kan ik doen om haar te genezen?’
In de loop van de jaren kwam Sira verschillende keren huilend thuis van school, omdat ze werd aangestaard en soms uitgescholden. Elke keer zei haar vader tegen haar: ‘Op een dag zal er over jouw succes gepraat worden.’ Ibrahima wees zijn kinderen altijd op het belang van school. Hij had het gevoel dat zijn beperkte middelbare schoolopleiding hem had tegengehouden in het leven, en hij wilde zijn kinderen een betere toekomst geven. ‘Als je geen opleiding hebt, kun je geen goede baan krijgen,’ zei hij. ‘Je kunt jezelf en je gezin niet onderhouden.’
Als Sira niet naar de les wilde, stond hij erop dat ze toch ging. ‘Ik wist dat, als ze een opleiding had, het niet uitmaakte hoe haar benen waren,’ zegt Ibrahima. Hij vertelde haar de blikken en beledigingen te negeren. Maar het was moeilijk voor Sira.
‘Ik was altijd bezorgd omdat haar leeftijdsgenoten haar uitlachten,’ vertelt haar moeder Binti. ‘Sira was altijd zo vriendelijk, maar toen de mensen begonnen te staren, werd ze zo verlegen. Ze was niet gelukkig.’ Binti had geprobeerd manieren te vinden om haar dochter zich beter te laten voelen sinds haar aandoening ontstond. Ze begon snacks en snoep voor haar te kopen, in de hoop dat het de slechte behandeling door haar vrienden zou compenseren. ‘Het was niet genoeg,’ merkte ze.
Financiële last
Hoewel artsen vermoedden dat ondervoeding de oorzaak was, boden ze geen concrete hulp. De familie gaf veel geld uit aan medische bezoeken, wat hen financieel zwaar belastte. Ze waren kleine boeren en hadden een kleine winkel, dus ze hadden geen vaste inkomstenbron om de medische rekeningen te betalen.
Uiteindelijk stopten Ibrahima en Binti met hun pogingen. ‘Ik zei: ‘Als het Gods tijd is, zal Hij haar genezen,’’ herinnert Ibrahima zich.
De genezing kwam twee jaar later, toen Ibrahima hoorde over Mercy Ships en de gratis operaties die ze aanboden voor aandoeningen als die van Sira. ‘Onze buurman was er al geweest en zijn kind was volledig genezen.’ Sira onderging een screening en werd geselecteerd voor een operatie. Haar ouders konden zelf niet met haar meereizen naar Dakar, waar het ziekenhuisschip aanmeerde. Ibrahima moest zijn gewassen planten en Binti moest voor Sira’s broers en zussen zorgen. Dus reisde Sira, samen met haar grootmoeder Diaite, meer dan 12 uur vanuit hun dorp, Simbadi Balante in Zuid-Senegal, om aan boord te gaan van de Africa Mercy.
Sira’s veerkracht
Na een succesvolle operatie waarin haar benen rechtgezet werden, begon Sira aan een twaalf weken durende revalidatie. Ze moest opnieuw leren lopen en opnieuw kracht in haar benen opbouwen. Dean Hufstedler, vrijwillig revalidatieteamleider, begon met bedoefeningen en ging langzaam over op oefeningen met een looprek. ‘Ik herinner me Sira omdat ze, als we haar uitlegden wat ze moest doen, haar benen uit bed zwaaide, haar voeten naar de grond liet glijden, zich vastgreep aan dat kleine looprekje en er gewoon vandoor ging,’ vertelt Dean.
Het was deze enorme vastberadenheid en veerkracht die Sira’s genezingsproces versnelde.
Haar vastberadenheid was duidelijk te zien toen het gips eraf ging. Terwijl andere kinderen hulp nodig hadden bij het aantrekken van hun schoenen na de revalidatie, was Sira vastbesloten het zelf te doen. Met rustig vertrouwen en een glimlach, keek het team toe hoe Sira haar schoenveters vastmaakte.
Tijdens haar verblijf in het Hospital Out-Patient Extension (HOPE) Center, de plek waar patiënten voor en na hun operatie verblijven, raakt ze dol op voetbal.
‘We voetbalden veel,’ zegt vrijwillig fysiotherapeut Laura Blundell. ‘Het schoppen helpt met het bewegingsbereik. Het werd al snel Sira’s favoriete activiteit.’
Terug naar huis
De reis terug naar hun dorp was spannend voor Sira en haar grootmoeder. Ze konden niet wachten om Sira’s benen te laten zien. Tijdens hun verblijf van drie maanden in Dakar hadden ze telefonisch contact gehad met Sira’s ouders. ‘Ik belde ze elke dag en zei dat ze zich geen zorgen hoefden te maken,’ vertelt Diaite. ‘De mensen hier [op de Africa Mercy] zorgden goed voor ons, we hadden eten, we hadden een verblijfplaats en Sira kreeg hulp.’
‘Vroeger dacht ik dat haar benen haar hele leven niet zouden veranderen, maar God hielp ons.’
Binti, de moeder van Sira
Sira ging na haar terugkeer meteen weer naar school. Inmiddels met veel meer plezier, tot opluchting van haar ouders. Sira’s genezing heeft een zware last van de schouders van haar vader weggenomen. ‘Het is heel moeilijk om je kind zo te zien,’ zegt Ibrahima. ‘Je verliest soms de moed als je je kind in die situatie ziet.’
Hij gelooft dat ze door haar genezing al haar mogelijkheden kan benutten en niet meer belemmerd wordt. Hij blijft zijn dochter actief aanmoedigen om haar best te doen op school.
Mogen we u wat vragen?
Wist u dat twee op de drie mensen wereldwijd geen toegang heeft tot veilige chirurgische zorg? Elk jaar overlijden zo’n 17 miljoen mensen aan aandoeningen die verholpen hadden kunnen worden. Mercy Ships pakt dit probleem al meer dan 40 jaar op verschillende manieren aan.
Mogen we u vragen om vandaag een bijdrage te doen? Klik op de knop hieronder en kijk wat u kunt betekenen.
‘Als ze hard studeert, zal ze slagen en zal ze zichzelf en de mensen om haar heen helpen,’ zegt Binti. ‘Vroeger dacht ik dat haar benen haar hele leven niet zouden veranderen, maar God hielp ons.’
Steun Mercy Ships en maak levensveranderende operaties voor kinderen zoals Sira mogelijk!
