Tresor hield zijn handen over de pas verwijderde ooglapjes terwijl hij zijn ogen gesloten hield. Hij weigerde ze te openen, ook al sprak de verpleegster hem zachtjes toe. Na een paar minuten, met aanmoediging van zijn moeder, durfde het vierjarige jongetje toch langzaam zijn ogen open te doen. Terwijl hij zijn hand uitstrekte naar het speelgoedautootje voor hem, maakte de angst al snel plaats voor verbazing. Gisteren kon hij dit nog niet! ‘Een, twee, drie, vier, vijf…’ Tresor lachte terwijl hij de vingers aan mama’s hand telde. Zijn moeder Larissa hield hem dicht tegen zich aan en zuchtte verlicht.
‘Voor zijn operatie was ik erg bang omdat ik me afvroeg hoe zijn ogen eruit zouden zien. Zouden ze weer normaal zijn? Wat gaat er nu gebeuren? Kan hij weer zien?’ zei Larissa. ‘Na de operatie kon hij kleuren en speelgoed zien, en toen wist ik dat alles goed zou komen.’
‘Na de operatie kon hij kleuren en speelgoed zien, en toen wist ik dat alles goed zou komen.’
Steeds minder zicht
Een paar maanden eerder ontdekte Larissa dat Tresor problemen met zijn zicht had. Haar slimme, onstuimige vierjarige zoon begon moeite te krijgen met lezen en schrijven. Ook struikelde en viel hij vaak tijdens het lopen.
‘Hij is een pittige jongen die zich makkelijk uit de voeten maakt. Dat is een van de redenen dat hij nog leeft.’ Zei dokter Glenn Strauss, de vrijwillige oogarts die Tresor heeft geopereerd. ‘Hij had staar en een erg beperkt zicht… Tresor was erg ondernemend, dat was zijn manier om ermee om te gaan. Hij kon zich thuis goed redden, maar hoe zou het op school gaan als hij niet kon lezen of het bord kon zien?’
Hij kon nog steeds de kapotte, bergachtige weg naar zijn huis opkomen. Hij kon nog steeds naar school gaan en met zijn beste vriend Sammy spelen. Maar het zou niet lang duren voor de staar verergerde en hem zijn toekomst en kansen afnam. Het was een kwelling voor Larissa om te zien dat haar kind steeds minder zicht kreeg op zo’n jonge leeftijd. Ze leefde van koken en het verkopen van eten op de lokale markt, een baan die haar lange dagen koste. Ze droomde er altijd al van om haar kind meer te kunnen bieden, maar door de staar verdwenen die dromen langzaam.
‘Toen ik het nieuws hoorde was ik erg terneergeslagen’ zei Larissa verdrietig. ‘Het voelde alsof een deel van mij stierf, want kunnen zien is een van de belangrijkste dingen in het leven. Ik kon niet geloven dat dit mijn kind zou gebeuren.’
De familie kon geen operatie betalen om de staar te verwijderen en Larissa voelde zich verlamd. ‘Ik kon niet denken en niet eten. Elke mama wil graag dat haar kind succesvol wordt’, zei ze. ‘Ik vroeg me af of hij een blok aan het been zou worden. Zou hij voor altijd ondersteund moeten worden? Het was niet makkelijk om zo over hem te denken.’
Nieuwe ogen
Nadat ze van Tresor’s onderwijzer op school hoorde van Mercy Ships, bracht Larissa haar zoon naar de screening en al snel zat hij aan boord van de Africa Mercy voor een oogoperatie. Ondanks de angst was de 20 minuten durende procedure een groot succes. Dat kwam mede door Tresor’s leeftijd en het vroege stadium waarin de aandoening zich bevond.
‘Staar stopt de ontwikkeling van de verbinding met de hersenen. Voor kinderen van 3 tot 5 jaar kan het weken duren voordat deze verbindingen er weer zijn na een verwijdering van de staar, maar er zijn ook gevallen waarbij het jaren duurt. Als Tresor gaat oefenen met zijn “nieuwe ogen”, zal het binnenkort weer helemaal goed komen’ zei dokter Strauss.
Oogoperaties bij kinderen zijn daarom van cruciaal belang. Als meer mensen toegang tot medische zorg zouden hebben, zouden talloze gevallen van blindheid voorkomen kunnen worden en levens worden veranderd.
‘Nu ben ik vol van geluk, ontspanning en dankbaarheid. Mercy Ships kwam en genas mijn kind. Ik ben zo blij!’
Uitzien naar de toekomst
Door de medische interventie die Tresor bij Mercy Ships kreeg, kon hij al snel weer terug naar het normale leven. Het was een kwestie van weken tot hij weer terug op school was en kon schrijven, lezen en spelen zonder dat iets hem tegenhield!
‘Hij kan nu perfect schrijven. Dit maakt me erg blij, want nu kan ik zien dat hij succesvol wordt. Ik wil dat hij een beter leven krijgt dan het mijne’ zegt Larissa. ‘Nu ben ik vol van geluk, ontspanning en dankbaarheid. Mercy Ships kwam en genas mijn kind. Ik ben zo blij!’
