rollercoaster aan emoties
Ga naar de pagina van Miranda VermeulenDe laatste week van deze fieldservice is aangebroken. Het ziekenhuis is vrijdag officieel dicht gegaan. De operatiekamers zijn vorige week al dicht gegaan. Afgelopen week hebben we alles schoongemaakt en vast gezet zodat alle apparatuur en bedden veilig zijn voor het varen.
De afgelopen 8 maanden zijn voorbij gevlogen. Voor mijn gevoel ben ik net vertrokken maar tegelijkertijd is er ook onwijs veel gebeurd.
De eerste maanden was het nog zoeken naar mijn plek binnen de communitie en nu kan ik zeggen dat ik me echt thuis voel en mijn weg heb gevonden. Ik hou van het ritme hier. Elke week dezelfde meetings op dezelfde dagen geeft structuur, maar het maakt ook dat de weken voorbij vliegen zonder het echt door te hebben om te ontdekken dat ik al een maand niks van me heb laten horen, maar het voelt hier als een week geleden.
Ik heb genoten van alle sociale activiteiten hier aan boord, spelletjes spelen ‘s avonds, communitie gaderings met verschillende thema’s: van quiz Night tot gebedsavonden of een inkijkje in een van de afdelingen aan boord. Het vieren van de verschillende feestdagen van verschillende landen. Bijzonder om deze stukjes cultuur mee te krijgen en de diversiteit aan boord te leren kennen.
Gezellig een uurtje naar de klimhal met een gezin aan boord.
De ritjes in de keke naar de fabricmarket, de lange maar mooie autoritjes naar het strand. De wandelingen naar de waterval en de groene natuur. Het is een prachtig land, maar tegelijk zie je ook de armoede en het harde leven hier in Freetown. De wankele huizen, de modderstromen tijdens het regenseizoen die huizen mee naar beneden nemen. Het afbranden van een huis van een van de daycrew waar ik mee samenwerk. Het om de dag onderwater lopen van een huis van een andere daycrew en dan te bedenken dat het regenseizoen nog maar net is begonnnn en niet eens op zijn heftigste is. Wij varen het land uit volgende week en missen het grootste deel van het regenseizoen maar als we terugkomen zullen we de schaden zien die het weer opnieuw heeft aangericht. Het maakt het soms erg dubbel om hier op het schip te leven. Het is zo’n andere wereld dan wanneer ik de gangway afloop en de straat op loop. Het leven is luxe en we hebben alles wat we nodig hebben. Maar ik hoef maar door mijn raam te kijken om te zien hoe bijzonder dat is. Dat het niet gewoon is. Het maakt ook dat mijn gevoelens soms alle kanten op gaan. Hier aan boord zit ik te genieten van de airco, de comfortabele kamer die ik heb en tegelijk bedenk ik hoe mijn collega’s de daycrew wonen, met een hele familie in een klein huisje, met zijn alle een slaapkamer delen, niet weten of je droge voeten heb de volgende ochtend. Maar deze collega’s zijn er elke dag, door weer en wind komen ze naar hun werk. sommige laten hun gezin achter voor de week omdat ze te ver wonen om elke dag op en neer te rijden. Ze gaan alleen het weekend naar huis. Zij bedanken ons voor wat wij opgeven, ver weg te zijn van huis en familie, maar zij doen hetzelfde. Zij geven ook een hoop op om hier te kunnen werken.
Afgelopen week zou een feestelijke week zijn hier aan boord. We zouden op donderdag avond een feestelijke avond hebben om terug te kijken op alles wat we in het ziekenhuis hebben mogen doen en vrijdag zouden we een daycrew celebration hebben. Een feestelijk samenzijn om de daycrew te bedanken voor het werk dat zij afgelopen 10 maanden hebben gedaan. Maar afgelopen woensdag werden we als communitie opgeschrikt door het plotseling opnemen van een van onze crew members op de ic aan boord. Het ging allemaal heel snel en er is alles aan gedaan om hem te helpen maar wij hebben de strijd verloren. Vrijdag ochtend is hij overleden. Dit heeft een diepe impact gemaakt op onze communitie. zo onverwacht en snel. Dit veranderde de feestweek in een rouwweek. Alle avonden die we hadden gepland hebben we wel door laten gaan maar met een minder feestelijke tint. Het was goed om stil te staan bij al het werk dat we afgelopen maanden hebben mogen doen en hoeveel mensen we hebben mogen helpen en een nieuwe toekomst kunnen geven, maar tegelijk was daar het verdriet dat deze jongen zo vroeg werd thuis gehaald naar zijn hemelse woning. Het onbegrip, de vragen waarom maar ook de dankbaarheid voor wat we hebben mogen doen was aanwezig op het zelfde moment. Ik vond het mooi om te zien hoe we hier mee omgingen als communitie. In deze tijden is te merken dat we een grote familie zijn. Er werd veel gepraat, gehuild, gebeden en gelachen met elkaar. Mensen checkten in hoe het met je gaat en of ze iets voor je kunnen doen. Er was ruimte voor alle verschillende emoties en manieren om dat te uiten. Het wat intens maar ook mooi om zo met elkaar mee te kunnen en mogen leven.
Dit is het aantal patiënten dat we hebben mogen helpen deze fieldservice.
De laates dingen werden afgerond deze week en volgende week gaan we varen. 10 dagen op zee. Ik ben heel benieuwd hoe ik dat ga vinden. Ik hoop vooral dat ik geen last zal hebben van zeeziekte. Ik kijk uit naar mijn verlof. Zodra we in Spanje aankomen vlieg ik naar huis voor een aantal weken. De agenda begint al aardig vol te lopen maar ik kijk er naar uit iedereen weer te zien en te spreken. Om weer even in de kerkbanken te zitten en een Nederlandse dienst te hebben. Om weer lekker te spelen en knuffelen met mijn nichtjes en neefjes en mijn nieuwe neefje te ontmoeten. Gesprekken te hebben met vrienden in real life en niet via de telefoon. Het gewoon even samen op de bank zitten en koffie drinken met familie. Om weer op te laden voor de volgende 10 maanden werken aan boord de GLM. Dit keer als teamleider van de PACU. De eerste paar weken zal mijn huidige teamleider er nog zijn om me op weg te helpen maar na een aantal weken zal zij naar huis gaan. Ik vind het spannend om deze stap te zetten maar kijk er ook naar uit.
Ik zie jullie snel weer!
Gebedspunten:
- goede en veilige sail
- een periode van rust en goede ontmoetingen thuis
- goede voorbereiding op mijn nieuwe rol aan boord
- gebed voor bescherming van de daycrew die hier achter blijft
- gebed voor de communitie hier aan boord.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Het was heel fijn om je te volgen. Straks weer opladen in Nederland voor de volgende missie. Met Hem verbonden, meelevende groeten van ons.
Heel bijzonder werk Miranda wat jij mag doen in dienst van jouw schepper. Zo krijgt elk zijn gave en plaats om te dienen in Zijn Koninkrijk
Lieve Miranda
Zo goed om je belevenissen te delen en te lezen.
Dank daarvoor !
Goede reis en een heerlijke tijd thuis.
Bless you 🙏 !
Lieve Miranda! Eat een moed om als jonge toem mog onervaren persoon san boord zulk mooi en dankbaar werk te doen! Ik wens je God’s Zege op de thuisreis en berdere wegen ! Blijf sterk en ontvang God’s Zegen! Hoop je nog eens te ontmoeten in de kerk, maar ben inmiddels 92 dus niet oedere zondag meer daar..maar kijk trouw alle diensten thuis!
Lieve groetjes…
Dank dat je alles met ons hebt gedeeld! Wat een heftig verhaal! Sterkte 🙏
Hé lieve Miranda,
Wat doe je toch prachtig werk en het klinkt alsof je daar echt op je plek bent! Ik hoop dat je een heerlijke week op zee hebt, beetje uitgerust kunt thuiskomen en genieten van alle lieve mensen in NL die je gemist hebben!
Lieve Miranda, heel veel dank voor je mooie aangrijpende verslag. Zo te merken ben je echt op je plaats daar. Wat fijn dat je dit wilt en kunt doen!
Afgelopen zondag is er opnieuw voor jou gebeden in de kerk. Weet je ook gedragen door dat van ons. Maar vooral door God.
Fijn dat je weer een tijdje naar Nederland komt en we je weer kunnen ontmoeten want we hebben je gemist.
Goede reis gewenst (zonder zeeziekte)
Tot spoedig, Henk & Jannie
Lieve Miranda, heel veel dank voor je mooie aangrijpende verslag. Zo te merken ben je echt op je plaats daar. Wat fijn dat je dit wilt en kunt doen!
Afgelopen zondag is er opnieuw voor jou gebeden in de kerk. Weet je ook gedragen door dat van ons. Maar vooral door God.
Fijn dat je weer een tijdje naar Nederland komt en we je weer kunnen ontmoeten want we hebben je gemist.
Goede reis gewenst (zonder zeeziekte)
Tot spoedig, Henk & Jannie
Lieve Miranda, heel veel dank voor je mooie aangrijpende verslag. Zo te merken ben je echt op je plaats daar. Wat fijn dat je dit wilt en kunt doen!
Afgelopen zondag is er opnieuw voor jou gebeden in de kerk. Weet je ook gedragen door dat van ons. Maar vooral door God.
Fijn dat je weer een tijdje naar Nederland komt en we je weer kunnen ontmoeten want we hebben je gemist.
Goede reis gewenst (zonder zeeziekte)
Tot spoedig, Henk & Jannie