19-08-2024 Nederland
Ga naar de pagina van Rianne BolksSweet Salone 🇸🇱, Boku Boku Tenki! 🤗
Hallo allemaal!
Een maand geleden stapte ik van boord van de Global Mercy (GLM) en ben ik na ruim een half jaar weer in Nederland. Ik ben ontzettend dankbaar voor al het werk dat is verzet, de lieve patiënten, de hechte vriendschappen en “ship life” – het leven in een community aan boord. Én, voor alle lieve berichtjes en support die ik van jullie mocht ontvangen.
Met dat de laatste patiënten het schip verlieten, liep iedereen naar buiten om ze uit te zwaaien als feestelijk afscheid. Zo, dat was het dan, de fieldservice. “Operation don don!”, zoals ze in Krio zeggen wanneer de operatie klaar is en de patiënt weer wakker wordt.
Crew waving goodbye to the last patient of the Sierra Leone field service during their discharge.
En toen begon het opruimen, schoonmaken en vaarklaar maken van het hele schip! Alles moet goed opgeruimd of vastgezet worden voor de ‘sail’ naar Tenerife, waar het schip voor onderhoud gaat. De sail is echt iets waar je naar uit kijkt! Even wat ‘rustiger vaarwater’ (haha, een boot-grapje😇), met een kleine overgebleven groep, over de blauwe oceaan: frisse lucht.. Maar ook een dubbel gevoel, want voordat dat echt zover was, moest er nog afscheid genomen worden.
Afscheid van het land, de lokale bevolking en Day-Crew (collega’s uit Sierra Leone), en ook vertrok het grootste gedeelte van de vrijwilligers/bemanning. Dat klinkt wat afstandelijk, vrijwilligers/bemanning.. Het samen werken en leven op een schip zorgt voor een sterke band. Het is dan ook niet gek dat ze zeggen, als je aan boord komt word je deel van de ‘Mercy Ships Family’. Dusja, dan is afscheid nemen niet gemakkelijk en zeker niet het leukste onderdeel, maar ook dat is “ship life”.
En dan.. eindelijk, de sail! Het ziekenhuis is gesloten, maar er moet wel gewoon gewerkt worden. En wat doe je dan? Tja, policys updaten, inventaris tellen, voorbereidingen treffen voor volgende fieldservice etc.
Gelukkig is er naast werk ook tijd om te genieten. Spotten van walvissen, dolfijnen, haaien of vliegende vissen overdag, de prachtige zonsondergang, en van de fanatieke volleybaluurtjes (normaal gesproken op de dock, nu met een jack-sparrow-loopje op het topdeck😂). Na 10 dagen zonder vaste grond onder de voeten, land in zicht! De volgende dag, bij aankomst in Tenerife, komen de vlaggen van verschillende landen tevoorschijn en zingen we “Tell papa God Tenki” 🙌🏼, een lied uit Sierra Leone.
En dan nog een keer afscheid, dit keer mijn tijd om afscheid te nemen van het schip, en de lieve vrienden. Of en wanneer we elkaar weer zien, weten we niet, maar dat we in contact blijven – zeker! ❤️
Inmiddels ben ik weer terug in Nederland en ligt de Global Mercy weer in de haven van Freetown voor nog een fieldservice. Sierra Leone, een land met struggles, maar ook met veel lieve en dankbare mensen. Het werken met Mercy Ships inspireert en maakt dankbaar. Veilige medische zorg bieden aan mensen die daar geen toegang tot hebben. Oprechte aandacht voor elkaar en Gods liefde uitdragen, is wat in werken&leven aan boord, tastbaar wordt.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!