Aankomst in Tenerife
Ga naar de pagina van Mercy Ships HollandAfgelopen woensdag was het dan eindelijk zover: mijn reis naar Tenerife om vrijwilligerswerk te doen op de Global Mercy begon.
Na wat wikken en wegen had ik toch besloten om tien kilo extra bij te boeken, en dus ging ik ‘s ochtends met twee koffers, een backpack, een fotocameratas en schoudertas richting Rotterdam Airport. Voordat het zover was, zetten mijn ouders en zusje mij eerst af bij de supermarkt waar mijn broertje werkt, omdat hij geen afscheid had kunnen nemen die avond daarvoor. Ik liep daarom met mijn ‘Mercy Ships Crew Shirt’ en bergschoenen door het winkelcentrum, op zoek naar een lange gozer van bijna twee meter. Toen ik hem vond, kreeg ik gelukkig een kleine ‘hug’. Nu kon ik echt richting het vliegveld.
Eenmaal aangekomen bleek ik het precies goed te hebben afgewogen; het scheelde 100 gram (29,9 kilo). En dan denk je misschien: het personeel doet niet zo moeilijk over een paar gram of kilo. Zoals bijna alles in het leven tegenwoordig voorzien moet zijn van enige mate van ‘zelfbeheersing’, was dit hier ook het geval. De vrouw voor mij mocht dit ervaren via het zelfbedieningspaneel. Het gebrek aan menselijkheid zorgde ervoor dat ze toch echt opnieuw moest gaan inpakken. Bij de douane mocht ik zoals altijd mijn bergschoenen uitdoen, waar mijn familie leuk beeldmateriaal aan over heeft gehouden. Een laatste afscheid, een laatste keer zwaaien en toen was ik toch echt alleen.
Voor de mensen die Rotterdam Airport niet kennen: het is onmogelijk om er te verdwalen. Na de douane loop je nog maximaal 100 meter naar de gate. Om 12:25 uur mochten we ‘boarden’. Ik kwam te zitten naast een ouder stel waar ik meteen mee aan de praat raakte. Ze gingen al sinds vijftien jaar ieder jaar naar Tenerife, echte kenners dus. Ze hielden erg van het eiland en hadden dus ook tips. Ik vertelde het een en ander over het werk wat ik zou gaan doen en ze gaven aan de organisatie wel te kennen. In de tijd dat de Global Mercy in Rotterdam lag, heeft het schip veel publiciteit gekregen, waardoor veel Nederlanders nu ongeveer weten wat Mercy Ships is en doet. Na een directe vlucht van vier uur en een kwartier kwam het eiland in zicht. Door de bewolking was het meeste niet direct zichtbaar, maar de El Teide (de vulkaan van 3.718 meter hoog, Tenerife in zijn geheel is eigenlijk een vulkaan) stak er toch echt met kop en schouders bovenuit. Na de wolken waren de ‘black beaches’ en het vulkanisch gesteente meteen zichtbaar. Na de landing werden we met een bus naar de aankomsthal gebracht en was het stel zo lief om bij mij te blijven tot ik mijn bagage had verzameld. Ze wilden ook nog wachten totdat ik mijn taxichauffeur gevonden had, maar dat vond ik niet nodig. Net voor de landing gaf ik hen een zelfgemaakt visitekaartje van Mercy Ships, zodat ze op de site rond kunnen kijken en wellicht mijn blogs kunnen volgen. Dus als jullie dit lezen: ik ben uiteindelijk goed aangekomen 😊 Bedankt dat jullie nog een tijdje met mij mee zijn gelopen!
Ik zeg uiteindelijk, want ik had toch wel wat moeite om mijn taxi te vinden. Na vijftien minuten rondlopen was ik het toch wel zat, en besloot ik een telefoonnummer te bellen wat ik van tevoren had gekregen. Bellen in een drukke aankomsthal is echter niet het meest ideaal, en met moeite kon ik verstaan dat ik naar de ‘bank of exchange’ (het wisselkantoor) moest, in blauw en witte kleuren. Toen ik voor het kantoor stond, kwam al snel iemand naar mij toe met de vraag of ik van de Africa Mercy was. Dat klopte ongeveer, en dus zei ik maar ‘ja’. De Africa Mercy is namelijk het schip wat nu voor ‘field service’ in Dakar (Senegal) ligt, en begin december naar Tenerife hoopt te vertrekken. Momenteel heeft Mercy Ships namelijk twee schepen: het ‘oude’ schip wat de afgelopen jaren is gebruikt en het ‘gloednieuwe’ schip waar ik mij nu op bevind. In december zal veel bemanning en voorraad worden overgeheveld naar de Global Mercy, zodat de Africa Mercy daarna voor groot onderhoud naar Zuid-Afrika kan vertrekken. Het wordt een drukke boel dus vanaf aankomend december!
Mijn vijf tassen en ik kwamen met de taxichauffeur aan bij een 10+ persoons bus, vanwaar ik een privérit kreeg naar de haven. Ik settelde mij helemaal voorin in het midden, zodat ik met de beste man kon praten. Dit was helaas niet eenvoudig; aan de antwoorden op mijn vragen begreep ik dat hij niet alles verstond. Hij lachte steeds vriendelijk, en na enkele vragen opnieuw te hebben gesteld, deed ik maar steeds of dat een juist antwoord was op mijn vraag. Het dorre en droge was meteen goed zichtbaar: het zuiden van het eiland (waar ik mij bevind) is het tegenovergestelde van het noorden (groen en nat). Na een korte rit van slechts zeven minuten was de Global Mercy voor het eerst zichtbaar. We moesten echter nog ongeveer vijf minuten rijden, wat wel aangeeft hoe groot het schip is. Het was heel gek om mijn drijvend huis voor de komende vijf maanden voor het eerst te zien.
Voordat we de haven inreden, ging de snelheid er even uit om het handmatige raampje te openen voor de Spaanse douane. Even zwaaien, een vriendelijke lach en we mochten door. We stopten aan stuurboordzijde om alles uit te laden. Omdat er niet direct welkomstcomité in beeld kwam, deed de taxichauffeur ‘iene miene mutte’ om een van de loopplanken te kiezen. Heel toevallig koos hij de minst steile trap naar dek 4 en stond erop om mijn twee koffers naar boven te dragen. Het voelde als de eerste keer dat ik de trap opliep, maar eigenlijk was het de tweede keer (in maart bezocht ik de Global Mercy in Rotterdam). In geen velden of wegen was iemand te bekennen. Het gebaar van de taxichauffeur was duidelijk: zijn taak zat erop en dus liet hij mij alleen. Fijn. Na enkele deuren te hebben geprobeerd, besloot ik mijn koffers te laten staan en de trap weer naar beneden te nemen. Toch maar de meer steile trap naar dek 5. Eenmaal weer boven had ik mijn eerste ontmoeting met de ‘Gurkha’s’, de Nepalese beveiliging van het schip. Gurkha’s hebben een hele interessante geschiedenis, wellicht volgt daar later meer over. De Gurkha stuurde mij door de glazen deuren naar de receptie. De receptie ving mij heel vriendelijk op en al snel werd ik gekoppeld aan iemand van Hospitality, die mij een rondleiding over het schip gaf en mijn eigen ‘cabin’ liet zien. Voor nu mijn eigen cabin, want vanaf maandag krijg ik een Canadees huisgenootje die ook in mijn huishoudingteam zit. Overweldigd door de vele gangen en hoeken van het schip, probeerde ik mij te oriënteren op bakboord/stuurboord en voorkant (bow) en achterkant (aft). Ik wist in ieder geval binnen 24 uur dat mijn cabin op dek 5, bakboord en aft zat. Vandaar mag ik de in totaal twaalf dekken gaan verkennen de komende dagen.
Ik was erg moe van de reis en na de rondleiding van 45 minuten kreeg ik mijn avondeten rond 19:00 uur. Ik werd naar mijn cabin gebracht, richtte mijn kamer in, pakte mijn koffers uit en ging slapen rond half 11. Een intensieve, maar indrukwekkende eerste middag/avond in Tenerife!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Leuk om je blog te lezen , net of we er zelf bij zijn , succes met alles !
wat een geweldig avontuur Sanne.
Een hele mooie periode, geniet ervan
Geweldig Sanne…geniet van je schrijfstijl. Leuk om je te volgen.
Hallo Sanne, wat een indrukken krijg je te verwerken. Je krijgt een kamergenote, dat is ook weer wennen. Heel veel sterkte. Er wordt met je meegeleefd.
Bedankt voor je eerste blog.
Sanne een gezegende mooie en leerzame tijd.
Groetjes
Geweldig Sanne om te mogen werken op zo’n prachtig schip en ik wens je een gezegende tijd.
Lieve groet.
Lieve Sanne, fijn dat je goed aangekomen bent. We zijn benieuwd hoe jouw hut er van binnen eruitziet. Kun je al een beetje wennen aan je omgeving? Ben je al aan het werk geweest en hoe beviel je dit? We zullen bidden voor je en hopen dat alles goed zal gaan.
Hartelijke groeten van Jan en Natasja van den Berge.
Een hele goede tijd gewenst we denken aan je Sanne geniet vooral van de omgeving en alles om je heen liefs van ons
Sanne! Wat een geweldig avontuur ga je tegemoet, daar zijn wij van overtuigd😀. We gaan je blogs zeker volgen en bidden en leven mee! Geniet, ervaar, beleef (Ook als het soms even tegenvalt😉) Zegen!🙌