De eerste maand alweer voorbij
Ga naar de pagina van Miranda VermeulenHallo allemaal,
Wat gaat de tijd toch snel, ik ben afgelopen tijd behoorlijk meegenomen in het ritme van het schip leven.
Deze week belde ik even met mijn moeder en ze vroeg klopt het dat we nog maar 1 blog hebben gehad? Ja zei ik en besefte me toen dat het alweer een maand geleden was dat ik eerste heb geschreven. Het deed me realiseren hoe makkelijk het is om meegenomen te worden in het ritme en leven hier. Niet dat ik niet aan thuis heb gedacht, integendeel. Ik probeer regelmatig de kerkdienst mee of terug te kijken, appen met vrienden en bellen met mijn familie en mijn nichtjes en neefjes zien ( wat me ze nog meer doet missen). Maar het laat me ook zien dat ik geniet van mijn tijd hier aan boort. Ik ben nog steeds bezig mijn weg te vinden tussen alle mensen, groepen en activiteiten die er zijn, maar de basis is gelegd en is goed.
Vorige keer heb ik wat vertelde over de logo’s hope die voor 3 weken naast ons heeft gelegen in de haven van Freetown. Ik heb samen met mijn collega een kijkje genomen bij hun aan boort en de boekenmarkt bezocht. De logo’s heeft een grote afdeling met allerlei soorten boeken en bijbels die open is voor iedereen. Je kan hier gewoon binnen wandelen en rondneuzen. Daarnaast doen ze veel werk in het ondersteunen van locale missionaire projecten. Ze gaan er heen om te ondersteunen en bemoedigen. Mooi om ze samen met hun te mogen dienen in dezelfde stad. Op een zondag ben ik bij een dienst bij hun aan boort geweest, wat een feestje was dat. Het was hun laatste dienst en stond in het teken van afrika. De zangleiders kwamen voornamelijk hiervandaan en dat was te merken in de worship. Vol aanbidding, overgaven en gedans. Ook de preek werd geleid door iemand uit afrika die bij hun aan boort was geweest in de tijd dat ze door afrika reisde en mochten vanuit haar ook horen wat een inpact de logos hope heeft voor de christenen in deze landen.
IMG_3363 (klik op deze link en als het goed is krijg je dan een kort filmpje te zien van de dienst)
Elk dag dat ik mag werken geniet ik van mijn patiënten, maar zie en hoor ook de struggels die ze hebben hierdoor. Veel patiënten zijn na een operatie klaar en kunnen na een paar dagen terug naar hun familie en vrienden, maar we hebben een aantal patiënten die helaas meerdere operaties nodig hadden door de complexiteit ervan of doordat er een wond infectie was. Ik blijf het bijzonder vinden hoe hoopvol en dankbaar deze mensen zijn. Ze zijn hierdoor weken van huis en hebben geen familie aan boord en kunnen niet werken. Ze moeten het doen met de andere patiënten, de daycrew en de verpleging. Voor hun worden wij familie in de tijd dat ze aan boord zijn. Vaak als ik een patiënt naar de afdeling breng loop ik kort even bij ze langs en vraag hoe het gaat. Een van de patiënten heeft tijdens zijn eerste operatie en trachea canule gehad (dit is een buisje wat geplaatst wordt in je luchtweg via je nek zodat je kan ademhalen, maar dit betekend ook dat je niet kan praten zolang je dit buisje hebt.) Deze patiënt heeft hem voor bijna 3 weken gehad. Ik liep langs en groette eerst zijn buurman omdat ik die de vorig dag nog had verzorgd en toen ik me omdraaide groette hij mij, ik zag een grote glimlach nadat hij mijn verbaasde gezicht zag. Hij was zo dankbaar dat het buisje eindelijk kon worden verwijderd en hij weer kon praten, dat ik ook een grote glimlach op mijn gezicht kreeg. Later die week ben ik op de afdeling geweest tijdens bezoekuur en hebben we spelletjes met de patiënten gespeeld, het geeft veel vreugde en dankbaarheid om hun zo fanatiek en blij te zien en deze patiënt zacht te horen zeggen dat hij heeft gewonnen , zo mooi om zijn stem weer te horen.
Als ziekenhuis hebben we ook de nodige uitdagingen gehad de afgelopen weken. Een paar dagen voor er 2 nieuwe chirurgen aan boord zouden komen melden zij zich beide af wegens omstandigheden. Het gebeurt zelden dat er iemand door omstandigheden niet kan komen maar dat kan altijd gebeuren maar dat er nu 2 tegelijk waren maakte dat we de komende 6 weken heel weinig operaties zouden kunnen doen omdat we geen chirurgen aan boord zouden hebben. Ik blijf het mooi en bijzonder vinden dat de gemeenschap aan boord dan een 24 uurs gebedscirkel opzet in de kapel en we een gezamenlijke gebedsavond hebben in de grote zaal. Maar het aller bijzonderst is om te zien hoe God hierin werkt en antwoord. Een dag na deze avond melde zich er een chirurg die kon komen voor 5 dagen opereren helemaal uit Nieuw zeeland (bijna langer aan het reizen dan aan boord) en een andere chirurg die zijn termijn kan verlengen en een paar dagen later opnieuw een chirurg die de open gebleven weken kon invullen. Dit maakt dat we uiteindelijk een week minder operaties hebben gedaan dan gepland inplaats van 6 weken. Heel bijzonder om te zien hoe iedereen zo zijn tijd apart wil zetten om de mensen hier te helpen.
Naast het werk aan boord mocht ik ook een dagje genieten van het prachtige land door een dagje naar zee te gaan. De natuur hier is echt prachtig groen.
deze foto is speciaal voor mijn neefjes: hier hebben ze ook hele grote kiepauto’s!
Ik wil iedereen bedanken voor het meeleven, de reacties op mijn vorige blog, de appjes, mailtjes en kaartjes die ik krijg doen me goed, ik weet ik ben niet alleen.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Lieve Miranda.
Wat mooi om te lezen en de foto’s te zien .
Diep respect voor wat jij doet.
Hoi Miranda, wat mooi dat je zoveel kan betekenen voor de mensen! En dat je zo van Gods liefde kan doorgeven! En dat je ook mag zien dat God werkt! Be blessed!
Wat een mooi werk mag je doen. Kijk uit naar je volgende blog. Een meelevende griet voor jullie allemaal.
Hoi Miranda,
Wat een goed verslag. Diep respect voor je.
Hartelijke groet, Betty
Zo fijn om alles te lezen en te zien.
Moedig hoor !
Bless you !
Mooi om je blogs weer te lezen en zo mee te kunnen leven met wat jij allemaal meemaakt daar. Veel zegen gewenst en geniet ervan!
Mooi om je verhaal weer te lezen Miranda !! Wat een prachtige belevenis is het toch !
Hoi Miranda, wat fijn om je blog te lezen en op deze manier mee te leven. Bedankt voor de mooie foto’s en de bijzondere verhalen. Heel veel werkplezier wens ik je toe met de hulp van onze God. Hart groetjes
Mooi om te zien zusje! Blij dat je het naar je zin hebt en je je plek hier gevonden hebt! We missen je uiteraard, maar gunnen je dit enorm. Geniet er vooral van en voel je nuttig! We zijn trots op je!😘
Lieve Miranda, wat doe je toch prachtig werk, je bent een mooi mens!
Wat een mooi werk doe je daar