Give thanks in all circumstances
Ga naar de pagina van Denise GorissenLieve mensen,
Vandaag is het alweer 1 december. Ondanks de pieken en dalen, is dit jaar voorbij gevlogen. Nog maar een week in dit land voordat we (opnieuw) het vliegtuig instappen richting Nederland. Volgende maand dus een keertje geen blog, maar een live update. Het belooft een tijd van afscheid, hereniging, nieuwe mensen ontmoeten, en nieuwe plekken ontdekken te worden. Ik zie er enorm naar uit om weer even in Nederland te zijn: jullie zien, de koude lucht voelen, en kerst vieren! Stiekem staat er nu kerstmuziek aan zodat ik me beter op deze blog kan focussen, haha.
Maar eerst even terug naar deze maand. Scrollend door mijn foto’s realiseer ik me hoe druk het eigenlijk geweest is. In de goede zin van het woord dan. Er waren weekenden dat ik wel drie evenementen kon meemaken als ik mezelf kon opdelen 😉 Het Cafeteam aan boord organiseerde een concertavond met drie verschillende lokale bands. Ik heb jullie eerder verteld hoeveel muzikaal talent er op dit eiland rondwandelt, dus het was zonder twijfel een geslaagde avond! Van koorzang tot lokale instrumenten uit het zuiden, alle stijlen kwamen voorbij. De volgende ochtend was het tijd voor iets heel speciaals: een vrijgezellenfeest/weekend voor een goede vriendin aan boord! Haar verrassen, even een nachtje weg van het schip met alleen maar meiden, malagassische mandjes leren weven en natuurlijk heel veel lol. Het was een enorme zegen hier deel van te zijn, zeker omdat ze als stel zo lang hebben moeten wachten tot er een visum was voor haar verloofde om te trouwen. Ik respecteer dit stel voor hun geduld en overgave aan God in alle omstandigheden. Ze dienden bijna een jaar op verschillende schepen, gingen door verschillende afgewezen visumaanvragen, en wachtten bijna een half jaar op goedkeuring voor dit visum. Op een van de laatst mogelijke dagen kreeg hij dan toch eindelijk een afspraak bij de ambassade. God de eer voor hoe deuren opengingen en hoe Hij voor hen voorziet. Hun verhaal is een getuigenis van Gods goedheid en trouw.
Het is iets wat me de afgelopen maand veel beziggehouden heeft, en vandaar ook de titel. Reflecterend op het afgelopen jaar, maar ook vooruitkijkend op de toekomst, lijkt het leven soms een grote kluwe wol waar ik de logica niet in kan vinden. De oplossing is meestal ‘wacht’. En laat dat nou juist het moeilijkste zijn. Vrede vinden in het niet weten. Mijn brein is geconditioneerd om te plannen en uit te voeren, het liefst nu. En als de deur van plan A dichtgaat, dan ren ik snel naar plan B, terwijl het misschien geen ‘nee’, maar een ‘nog niet’ betekent. Er wordt me een spiegel voorgehouden. Is het nog steeds okee als ik geen uitgewerkt plan heb, of als dat uitgewerkte plan vijf keer per maand wordt aangepast? Geef ik God dan nog steeds mijn dank? Leef ik dan nog steeds in de vrede dat Hij mijn leven in Zijn hand heeft? En dat mijn naam in Zijn hand gegraveerd staat? Ik ben zo veranderlijk, maar Hij niet. Hij is waard zoveel meer dan ik kan geven. Dwars door alles heen is Hij trouw, en goed. Geduldig, en liefdevol. Ik weet wat goed is. Wat Hij van mij vraagt, is dat te doen, gehoorzaam zijn – Micha 6:8. Het is een reminder die ik steeds weer nodig heb. Geloof laat je zien door gehoorzaamheid. Door God te geven wat Hem toekomt. Dank. Voor de grote gebedsverhoringen, maar juist ook voor de ‘kleine’ dingen die me blij maken. De prachtige natuur van dit eiland, je wisselgeld aan daklozen geven, een armbandje van een patient krijgen, tijd doorbrengen met vrienden, ga zo maar door.
In plaats van altijd druk op zoek te zijn naar het volgende dat uitdaging geeft, realiseerde ik daardoor het zicht soms verlies op het nu. Dat ik werk en mogelijkheden om te groeien in karakter links laat liggen omdat ik druk ben met wat komt. Maar er is zoveel te doen! We zijn hier niet alleen voor de patienten, maar ook voor de dagwerkers. En nu veel patienten ontslagen worden en het hier rustig is, heb je extra tijd om relaties met hen te bouwen. Een daarvan is voor mij ook om hen voor te bereiden op een leven in minder financiele stabiliteit. Afgelopen maand heb ik daarom budgettraining gegeven. Het was zo gaaf om te zien hoe ze deze kans met beide handen aangrepen, en hoe sommigen de geleerde lessen toepassen in hun dagelijks leven. Ik dank God voor hoe dit uitgewerkt heeft. Zeker iets om volgend jaar verder uit te bouwen. Naast het nuttige, is relaties bouwen natuurlijk ook tijd doorbrengen. Dus met verschillende teams zijn we afgelopen weken naar het strand geweest voor een gezellige middag. En een leuk weetje: de organisatie daarvan lijkt echt precies op de Nederlandse manier van doen. We rijden met de fiets langs de supermarkt voor drankjes en snacks, splitten de rekening (wow), en fietsen vervolgens door naar het strand.
Over fietsen gesproken, een weekje geleden fietste er een heel speciaal gezelschap door de stad voor onze jaarlijkse Sinterklaastraditie 😉 We zijn weer in de stad en overal op het schip geweest met Sint en zijn pieten om de crew lastig te vallen, en een filmpje op te nemen voor 5 december. Nu maar hopen dat de cadeaus voor de kinderen en het snoepgoed op tijd uit de container komen! (En dat is hier een serieus probleem, geen Sinterklaasgrap.) Mocht het plan in het water vallen, dan staat de kerstkalender nog vol met genoeg andere evenementen hoor. Gisteren begonnen we officieel met een kerstmarkt, vandaag wordt het hele schip versierd, en als ik het goed heb, voert de basisschool deze week het kersttoneelstuk op. In december hoef je niet bang te zijn dat je niets te doen hebt aan boord!
Het laatste hoogtepunt deze maand was de verjaardag van Louis afgelopen vrijdag. Als je niet in je eigen land bent, mis je niet alleen de mensen, maar ook het eten van thuis. En dat geldt in het speciaal voor onze Afrikaanse vrijwilligers, want het eten is meestal aardig in de westerse stijl. Daarom ging ik samen met een van de Senegalese meiden aan boord ‘s ochtends vroeg richting de markt om alle ingredienten voor een Senegalese maaltijd te halen. Vissen van de ochtendvangst, groenten, aardappels, en olie. (Hieronder even een mooie marktfoto, eitjes achterop en gaan!) Met vier volle tassen reden we weer terug naar het schip om vervolgens de rest van de dag door te brengen in de keuken en een diner voor twintig man te koken. Wat andere vriendinnen kwamen tussen het werk door helpen snijden, frituren of saus maken. Het was een geslaagde avond, uitkijkend op de oceaan, met vrienden om je heen, de smaak van thuis, en Senegalese muziek en dans!
Als ik eraan denk, zou ik zo graag weer even in Senegal zijn, maar eerst: Nederland. We hebben allebei heel veel zin jullie te zien/leren kennen, al maakt Louis zich wel een beetje zorgen over de temperaturen 😉 Maar dat gaat vast goedkomen! Zegen en tot snel,
Denise
Gebedspunten:
- Bid voor veiligheid en Gods bescherming over de komende vaart en onderhoudsperiode. Dat het werk voorspoedig mag gaan en de nodige reparaties op tijd klaar zullen zijn!
- Bid dat de komende maand vrijwilligers gevonden mogen worden voor de kritieke posities die momenteel openstaan in het ziekenhuis. We hebben heel hard nieuwe specialisten en managers nodig.
- Bid voor Madagaskar. Er is veel armoede, en het feit dat prostitutie volledig legaal is, brengt veel pijn en gebrokenheid. Bid dat de vrouwen die gebroken zijn herstel en een kans op ander werk vinden.
- Dank dat Louis zijn toeristenvisum voor Nederland mocht krijgen en dat we komende maand van verlof samen onze families kunnen bezoeken!
- Dank voor de meer dan 700 operaties die we hebben mogen uitvoeren in Madagaskar dit jaar!
- Dank dat de cycloon die richting Madagascar kwam een paar weken geleden, is afgebogen en verdwenen.
- Dank voor het kerstseizoen aan boord waarin we veel culturele evenementen met elkaar mogen delen.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Goed bezig.
700 operatie blijft wonder dat telkens goed ga.
God heeft iedereen lichaam geven om te herstelen.
Prijs God.
Tot snel in de brug.
Nicoline
Denise. Een heel goede thuisreis en een behouden aankomst. Dat Hij met je zal zijn. Zoals Zijn Naam is.Immanuel. Ik hoop je te zien in de kerk.