Eerste volle werkweek in Housekeeping
Ga naar de pagina van Mercy Ships HollandDe eerste zondag aan boord had ik veel behoefte om bij te slapen na alle indrukken van de dagen daarvoor, dus besloot ik na het ontbijt drie uur te rusten.
In het weekend is het de bedoeling dat iedereen zijn lunch bijeen verzamelt tijdens het ontbijt, dus zie je veel mensen met dienbladen door het schip heen lopen. Om zeven uur in de avond begint de kerkdienst aan boord in de International Lounge. De kerkdienst staat ’s avonds gepland zodat mensen in de ochtend de mogelijkheid krijgen naar een lokale dienst te gaan. Tijdens de dienst aan boord, die ongeveer een uur duurt, is plaats voor een overdenking en muziek, geleid door het ‘Worship Team’. Na de dienst worden er onder het genot van koffie of thee tal van spelletjes gespeeld in het café. Ditmaal leerde ik een nieuw spel, genaamd Qwirkle. Het heeft veel weg van het spel ‘Set’, maar dan net even wat anders.
Op maandagmorgen vindt altijd de ‘All hands meeting’ plaats om kwart voor acht. Tijdens deze verplichte bijeenkomst begint iemand met een korte opening en kijkt de bemanning samen naar waar het schip en haar ‘community’ zich in het proces bevindt. Die maandag werd ons bijvoorbeeld verteld dat de Global Mercy (onder voorbehoud) vanaf augustus/september 2023 naar Sierra Leone zal gaan en dat de aankomende field service (februari – juni 2023) in Senegal ook gericht zal zijn op mensen uit Gambia. Gambia is als land volledig omringd door Senegal en dus voelde het mij niet vreemd aan dat Mercy Ships volgend jaar ook mensen uit deze regio medische hulp zal bieden. De bijeenkomst wordt afgesloten met de mededelingen van de kapitein: vaak worden serieuze zaken op een luchtige manier aan de kaak gesteld, zoals het gebruik van mondkapjes en afstand houden wegens Covid-19, het elektriciteitsgebruik en watergebruik, de beruchte ‘two-minutes showers’. Het lijkt erg kort (wat het ook is), maar met meer dan 200 mensen aan boord zijn limieten zeer begrijpelijk.
Op dit moment werk ik in de huishouding, wat betekent dat ik maandag tot en met vrijdag werk en in het weekend vrij heb. Tijdens een werkdag werk ik van acht uur ’s ochtends tot vijf uur ’s middags en heb ik drie pauzes: van 10:00-10:30, 12:00-13:00 en 15:00-15:30. De pauzes zijn wel echt nodig om weer even bij te komen, zeker wanner het ‘mopping day’ (dweildag) is. Op mijn eerste echte volle werkdag op maandag kregen we tijdens een van onze pauzes ‘vegemite’ aangeboden van onze Australische collega. Ik had er nog nooit van gehoord, maar besloot het te proberen. Het is een soort zwart smeerbaar broodbeleg uit Australië, wat voornamelijk bestaat uit gistextract dat overblijft na bierbereiding. Het schijnt erg gezond te zijn, maar zoals wat andere gezonde dingen was de smaak niet erg aangenaam. Het had veel weg van sojasaus, alleen dan dikker en op een cracker. Dezelfde middag kreeg ik de ‘Spray Gun’ in mijn handen gedrukt, een soort waterpistool alleen dan gevuld met desinfectie. De dekken waar ik op dat moment verantwoordelijk voor was, voorzag ik van een dikke laag desinfectie. Vanaf deze week ben ik begonnen met het werken op dek 10 en 11. Op deze dekken bevinden zich onder meer de ‘bridge’ (de brug, van waaruit het schip bestuurd wordt) en de ‘academy’ (de school). Het is erg leuk om weer een ander deel van het schip te ontdekken. De bridge is zeer indrukwekkend; ik denk dat er wel meer dan 700 knoppen te vinden zijn op enorme panelborden. Je kunt je wel voorstellen dat het enigszins zenuwslopend is om dit schoon te maken. Het zou toch vervelend zijn wanneer je met je schoonmaakdoekje een schakel omzet en de motoren worden gestart. Zo’n vaart zal het echter niet lopen. De school wordt iedere dinsdag en vrijdag schoongemaakt door het hele team, waardoor we in drie kwartier de deur al
achter ons dicht kunnen trekken. Stipt om half vier stormen we de klaslokalen binnen en zo is alles binnen ‘no time’ gepiept. Bijgevoegd een foto van het team 🙂
Inmiddels heb ik mijn eerste eigen activiteit ‘off ship’ aangemaakt en uitgevoerd. In het café ligt een activiteitenboek waarin mensen activiteiten kunnen plaatsen die ze organiseren en waarvoor mensen zich kunnen opgeven. Ik wilde graag een wandeling maken in het noorden van het eiland, en dus besloot ik een dergelijke activiteit aan te maken. Vorige week zaterdag was het zover en ging ik met drie andere vrijwilligers (twee uit Zwitserland, één uit Amerika) de uitdaging aan. Nadat we met vijftig vrijwilligers met een bus naar Santa Cruz de Tenerife, de hoofdstad, waren gereden, startten we in het plaatsje Igueste de San Andrés met de wandeling. Hiervoor moesten we nog een half uur in de bus, maar hadden zo wel een mooi uitzicht op zee. Waar de weg ophield, mochten wij de bus verlaten. Via mijn moeder had ik de wandeling digitaal ontvangen en dus was het een kwestie van lezen en vertalen. Omdat we niet allemaal hetzelfde wandelniveau hadden, deden we rustig aan en konden we heerlijk genieten van het uitzicht over het dorpje en Santa Cruz de Tenerife. Na 350 meter stijgen kwamen we erachter dat een deel van het pad niet meer bestond en besloten we op het hoogste punt onze lunch te nuttigen. Na de vier uur duurde ‘hike’ kwamen we weer beneden en bracht de bus ons terug naar Santa Cruz de Tenerife. In het restaurantje ‘Plaza 18’ tegenover de Spaanse rechtbank deelden we tapas en ging een koud drankje er goed in. Rond half 10 ’s avonds bracht de Mercy Ships bus alle vijftig vrijwilligers weer terug naar het schip.
Het vervoer is goed geregeld voor de vrijwilligers. Elke dag gaan er bussen, shuttle busjes en/of auto’s naar El Médano. De meeste mensen doen hier hun boodschappen, gaan uiteten, doen een drankje of gaan naar het strand. Eén keer in de maand rijdt een grote bus naar Santa Cruz de Tenerife. Verder zijn er ook auto’s ter beschikking voor de mensen die een geldig rijbewijs hebben. Recent heb ik mijn rijbewijs laten inscannen, dus hoop ik binnenkort ook gebruik te kunnen maken van de huurauto’s wanneer dit nodig is en ook als vrijwilliger te gaan rijden. Het is fijn dat het vervoer ‘on point’ is, omdat de eerste grote bushalte op zo’n 30 minuten afstand lopen is. Net iets te ver om steeds te voet af te leggen.
Sinds vorige week donderdag maak ik deel uit van de ‘Sea of Keys’, het koor aan boord van het schip. Vanwege de Covid-gevallen hebben we tot nu toe buiten op het dek geoefend. We werken aan een vierstemmig lied genaamd de ‘Chordbuster March’, wat een leuke twist kent. Door de meerstemmigheid (en wanneer iedereen de goede noten zingt) hoor je namelijk, zonder dat deze gezongen wordt, een vijfde partij als je goed luistert. Wellicht voeren we het ergens in de komende maanden uit.
En voor nu weer, groeten vanaf de Global Mercy!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Wauw, klinkt als hard werken en hard genieten! 😇
Ervaring(en) voor het leven. Geweldig hoor !
Wat een mooi verhaal en wat geweldig om mee te maken
Geweldig om zoiets mee te kunnen maken.
Wat een mega verhalen zeg! Enorm tof dit!
Geweldig om te lezen. Hopelijk heeft je moeder nog een paar wandelroutes..d
Waarin je de route kan vervolgen, maar dat zal best .