Eind van de fieldservice
Ga naar de pagina van Elianne GelukDe laatste paar weken zijn lekker druk geweest. Op het werk, wat gelukkig erg fijn is! En ook in het leven op het schip was er veel te beleven.
Ik mocht mijn 28e verjaardag vieren! Heel bijzonder om dat in een ander land, in een ander soort leven dan thuis te mogen vieren. Er is veel om dankbaar voor te zijn, en zeker op mijn verjaardag heb ik daar veel aan gedacht! Ik heb veel liefde en aandacht gekregen van mensen en vrienden om me heen hier op het schip, maar ook van thuis en vanuit Nederland is er veel aan me gedacht! Op zo’n dag merk je wel nog meer dat je de mensen van thuis, je familie, de mensen van wie je houdt, nog meer mist dan normaal.
Verder ben ik bij een aantal celebrations geweest. Freedom for Fistula, dat is een organisatie die operaties verricht bij vrouwen die een vaginaal fistel hebben na een zwangerschap / bevalling en daardoor worden verstoten uit hun familie of gemeenschap waarin leven. Toen de Africa Mercy 10 jaar geleden in Madagaskar was, hebben ze geholpen met het opzetten van deze kliniek en het opleiden van verpleegsters. De kliniek zit in hetzelfde pand als het Hope Center, en er is nog steeds een goed contact. Wanneer vrouwen worden ontslagen na hun operatie uit de kliniek, krijgen ze een nieuwe jurk, wat voor hen veel betekenis heeft, en wordt dit gevierd. Hier konden we bij aanwezig zijn en dit met hen meevieren.
Ook was er een Celebration of Sight vanuit Mercy Ships zelf. Er zijn de afgelopen maand veel oogoperaties gedaan en veel patiënten wilden een ‘testimony’ geven, wat gevierd werd met iedereen die erbij wilde zijn, met lezen, danken, bidden, zingen en dansen. Het is mooi om te zien dat de patiënten zo dankbaar zijn en zo gelukkig dat ze weer kunnen zien. Er waren een moeder en dochter, die beiden geopereerd waren en elkaar al een aantal jaren niet gezien hadden en dat nu wel weer konden.
En gisteren hadden we een day-crew celebration, omdat het voor de meesten hun laatste dag was. Zij gaan niet mee naar Zuid-Afrika, dus we moeten ze voorlopig even missen. Gelukkig zien we ze volgend jaar weer terug en hopen we dan weer met hen samen te kunnen werken.
Ik heb ook weer een nieuwe bunk-mate sinds een paar weken, een Nederlandse meid, dus dat is heel gezellig. Het is toch wel fijn om af en toe even in je eigen taal te kunnen kletsen. Ze blijft tot eind februari, dus dat is wel even een tijdje. Er zijn wel wat meer Nederlandse mensen gekomen, we zijn met redelijk wat Dutchies nu, zo’n twintig😊
Op het schip zijn ook veel leuke dingen te doen en beleven. Er is een fashionshow geweest, waarbij kleding vanuit Madagaskar en Afrika werd geshowd. Ook hebben we een avond gehad waarbij verschillende groepen vanuit Madagaskar, waaronder ook een groep van de day-crew, kwamen zingen. En we hebben een Malagasy game night gehad, waarbij we spelletjes deden die betrekking hadden op het leven in Madagaskar, zoals het lopen met bakken op je hoofd, het malen van rijst en rijden in een pousse-pousse. Er is veel gezelligheid zo met elkaar en het is goed om elkaar beter te leren kennen.
We hebben ook onze Nederlandse traditie in stand gehouden door sinterklaasavond te vieren. Iedereen kon z’n schoen zetten en wij gingen er, als Nederlandse pieten, chocoladeletters in doen. En 5 december hadden we een sinterklaasfeestje voor de kinderen.
Afgelopen zondag hebben we de eerste adventszondag gehad. Het is mooi dat daar ook veel aandacht aan wordt gegeven hier! Met het koor, waar ik ook op zit, hebben we het lied ‘Joy to the World’ gezongen met de kerkdienst.
Ook heb ik een training in het café gedaan, zodat ik daar kan helpen als het druk is. Ik moet nog wel goed oefenen met het zetten van alle verschillende soorten koffies, maar dat komt vast wel goed 😉
In de weekenden vermaak ik me ook wel. Ik ben een aantal keer naar een lokale kerk geweest op de zondagen. En op de zaterdagen is het vaak even naar de markt en af en toe zwemmen in het zwembad op het schip. Ook ben ik een dagje met een paar meiden met één van de day-crew collega’s mee geweest naar het plaatsje waar zij vandaan komt, Fanandrana. We gingen daar heen met de lokale bus, wat al een hele belevenis was. Het zijn niet zulke hele grote busjes, maar ze worden helemaal volgestopt, met mensen en spullen, tot er niets meer bij past. Het was een uurtje rijden en daarna hebben we door het plaatsje gelopen en gezwommen.
We zijn nu aan het eind van de field-service voor dit jaar gekomen in Madagaskar. Alle operaties zijn klaar en de laatste patiënten zijn deze week ontslagen uit het ziekenhuis. Iedereen is nu druk met het voorbereiden op het varen volgende week. We hopen 13 december te vertrekken vanuit Madagaskar en 18 december in Durban, Zuid-Afrika, aan te komen. De reistabletjes zijn al tevoorschijn gehaald. Ik ben benieuwd hoe het gaat met het varen, ik hoop niet dat ik zeeziek wordt.😉 Bij mij op het werk zijn we ook aan het afronden en voorbereiden op het varen en de tijd in Zuid-Afrika, waar alles net wat anders dan normaal zal gaan. Ik zal dan alleen werken met één verpleegkundige, en we moeten de zorg vooral plannen in de klinieken en ziekenhuizen in Durban.
Het is ook wel veel afscheid nemen van mensen. Veel mensen voor wie hun tijd met Mercy Ships er nu op zit of mensen die voor PTO naar huis gaan en pas weer volgend jaar februari terugkomen. We zullen het met een stuk minder mensen aan boord gaan doen. Maar ook met een kleinere groep maken we het gezellig en goed met elkaar!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Dank je wel, Elianne, voor je prettihe verslagen.
Dit keer was ik op zoek naar infornatie over orkaan Chido die een frans eilandhje , niet ver bij Madagascar heeft plat geblazen. Dat gebeurde op zaterdag 14e december.
In jouw verslag las ik dat jullie al op zee voeren . Hoe is het jou vergaan? Nog erg geschommeld.
Nu kijk ik uit naar je volgend verslagje.
Veel sterkte en God bless you.
Liefs Catherina.