God reigns.
Ga naar de pagina van Cobie WaasdorpHa allemaal,
Het is een paar weekjes geleden, maar hier dan weer een nieuwe blog vanaf het Senegal. Het warme Senegal, want het is nu regenseizoen, en op de dagen dat het niet regent is het dan ook behoorlijk warm -> lees tussen de 30 en 40 graden.
En wat is er veel gebeurt de afgelopen weken. De titel van deze blog is: God reigns. En dat heb ik ook echt zo mogen ervaren de afgelopen weken: God regeert. Ik hoop jullie met deze blog wat meer over te vertellen.
De afgelopen bestond vooral uit werken. Ik begin steeds meer de flow te snappen van het pre – operatieve werk. En wat is het leuk! Het leuke vind ik dat wij de patiënten meerdere keren zien voor hun opname, waardoor ze je ook echt leren kennen. We zitten nu in het “general surgical” block. Wat inhoudt dat we vooral patiënten zien met een hernia (liesbreuk, navelbreuk) en lipoma’s. Deze patiënten worden over het algemeen voor een korte periode opgenomen in het ziekenhuis, en mogen vaak na 2 dagen weer ontslagen worden.
Bij dit blok heb ik het hele proces mee kunnen krijgen voorafgaand aan de opname. In de vorige blog beschreef ik dat we de patiënten 3 keer zien voor hun opname. Hierbij nog wat extra uitleg, wat dat precies inhoudt.
- De ‘nursing diagnostics day (NDD)’ -> dit is op donderdag en vrijdag. Op deze dag beginnen we met bloedafnames, waar we een algemeen lab afnemen om te kijken wat bijv. iemand zijn Hb is. En we testen of iemand HIV heeft. Na alle bloedafnames vragen we de patiënten 1 voor 1 de tent in en doen we een verpleegkundige assessment. We doen een health check, , gaan na waarvoor ze geopereerd worden en controleren de vitale gegevens. Na de lunch hebben we vaak de bloeduitslagen binnen. De arts moet vervolgens de labuitslagen ondertekenen en zo nodig hierop acties op ondernemen. Als dat gebeurt is, zorgen we dat de patiënten een badge krijgen en vragen we ze om terug te komen op maandag. Ook vertellen we ze de bloeduitslagen en geven we multivitamine mee.
- De ‘surgeon consultation day’ -> dit is op een maandag. Op deze dag zien we alle patiënten terug die we op donderdag en vrijdag hebben gezien. We controleren aan het begin van de dag de temperatuur van de patiënten. Bij sommige patiënten moeten we nog een follow-up doen van de NDD. Bijvoorbeeld nog een keer de bloeddruk controleren, een health check doen op iemand zijn/haar hoestklachten. De patiënten zien vervolgens allemaal de chirurg. Deze geeft aan of hij iemand kan opereren. Dit is vaak een drukke en lange dag. Want vaak zitten er tussen de 20 en 30 patiënten. Aan het einde van de dag sturen we de patiënten weer terug naar het Hope Center. Op dinsdag gaat er vaak iemand van ons team naar het Hope Center om dan tegen alle patiënten te vertellen wanneer ze opgenomen en geopereerd gaan worden.
- Admissions -> dit is op elke dag. Hier gaan we de patiënten opnemen die een operatie krijgen. Een opname gesprek bestaat uit: vitale gegevens controleren, COVID- test, procedure van de opname, operatie en ontslag uitleggen. Uitleg geven over de ward, ondertekenen van consents over de behandeling en het maken van foto’s. Daarnaast verzamelen we het geld en spullen van de patiënten. Die in een speciale kluis worden opgeborgen. De patiënten krijgen van Mercy Ships een tas met handdoeken en toilet artikelen. Deze tas mag mee de ward op. In de middag vraag ik ook altijd of de patiënt wilt dat ik voor hem/haar bidt. Eigen wilt iedereen dat, en dat is zo bijzonder. Ook al verstaan ze mij niet, ze zijn zo dankbaar dat je dit voor hen doet. Rond 15.00uur brengen we de patiënten naar de ward.
Naast deze 3 processen, zien we sommige patiënten nog vaker tussen de chirurgen dag en opname. Deze patiënten zijn follow – up. Wanneer er bijvoorbeeld een hoge bloeddruk is of een wond. Patiënten moeten eerst “gezond” zijn voordat ze de operatie mogen verkrijgen.
Hierdoor komt het voor dat je de patiënten heel goed kent. Ik mocht pas naar het Hope Center om de operatie datums door te geven, en alle hernia mannen waren helemaal enthousiast en ik hoorde van ver mijn naam al 😉 Zo leuk!
Naast het werken vermaak ik mij ook prima. In de avond lees ik weleens een boekje buiten, ga ik naar de town ergens eten of speel ik een spelletje met mensen. In het weekend ga ik er ook vaak op uit. Zo ben ik naar het strand geweest, naar Ile de Fadiouth (schelpen eiland) en naar Pink Lake. Allemaal prachtige plekken. En zo fijn om ook even van het schip af te zijn. Want soms is het ook best veel: je bed, werk, contacten, eten, kerk, vrije tijd: alles op dezelfde plek.
Ile de Fadiouth
Quad rijden bij de oceaan.
Kortom: ik geniet hier. Ik voel me echt enorm gezegend en dankbaar met de mogelijkheid dat ik hier mag werken en mij in mag zetten om hope en healing te brengen aan mensen die dit zo hard nodig hebben.
Er zijn ook intense dingen gebeurt de afgelopen tijd.
Vorige week zondag begon het een half uur na de kerkdienst hard te stormen. De wind was enorm. Hierdoor vloog de tent, waar de patiënten normaal buiten onder wachten, in de lucht. En haalde de zijkant van onze tent op en belande vervolgens op de “post – operatieve zorg” tent. Onze tent was stuk. Alles was een ravage van binnen. Maar het is dan ook zo bijzonder dat je met een community bent. Waar de mannen buiten aan het werk waren om de tent weer overeind te krijgen, werd er binnen met een grote groep gebeden om Gods bescherming. En wat is het een wonder dat deze storm op een zondag kwam. En niet toen de patiënten er zaten of toen we er onze kerkdienst hadden. God regeert!
Inmiddels zitten we met ons team tijdelijk in het ziekenhuis op het schip. Hopelijk is volgende week de tent gemaakt en kunnen weer naar de tent buiten.
Daarnaast had ik maandag een verdrietige situatie. Er kwam een jong meisje van ongeveer 9 jaar. Ze kon haar rechterbeen niet meer strekken, omdat er een tumor op haar been zat. Het meisje zou bij ons een operatie kunnen krijgen, om deze tumor te verwijderen. Maar toen de chirurg de tumor zag, moest hij vertellen dat hij de operatie niet kon doen, omdat de tumor waarschijnlijk al tot het bot zat. Hierdoor kreeg het meisje en haar moeder te horen dat ze niks meer konden doen. In de middag moest ik de moeder ontslaan naar het Hope Center. En de moeder was zo verdrietig. Ik kon niks anders zeggen dan dat ik voor ze zou bidden. Maar wat voel je je machteloos op zo’n moment.
Afgelopen nacht werden we weer opgeschrikt. Om 1.30uur werd ik wakker van een hele harde zoomer. Met vervolgens de captain die vertelde dat er een brand was in de engine room. Wat een schrik, ik ben nog nooit zo snel mijn bed uit gegaan. Gelukkig was de brand snel onder controle, vielen er geen gewonden en kon iedereen op het schip blijven. Wel zaten we een paar uur op de nood generator. Hierdoor hadden we geen airco en stroom in onze cabins. Inmiddels hebben we dat gelukkig weer. Ook hier laat het weer zien dat God regeert. Hij spaarde. Genade!
Een ernstige lange blog, maar dan is er ook gelijk maar wat informatie naar buiten. 😉
Zou je mee willen bidden en danken voor de volgende dingen:
Danken:
- Voor God besparende hand bij de storm en de brand
- Voor de vele operaties die er gedaan mochten worden de afgelopen tijd
- Dat de COVID situatie aan boord stabiel blijft
Bidden:
- Voor alle patiënten die een “no” kregen voor hun operatie. Voor kracht, hoop en nabijheid van God
- Bescherming en veiligheid op het schip
- Voor alle operaties de komende weken
Bedankt voor al het meeleven, dat waardeer ik heel erg!
Liefs
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Ha Cobie, wat een mooi werk mag je daar doen. Je zult zeker ingrijpende dingen tegen komen.Hopelijk verdraag je de warmte een beetje. Op het schip zal er airco zijn, als de electriciteit het doet.Zeker in de regentijd kan het daar flink benauwd zijn.Fijn, dat je ook de tijd neemt om naar de oceaan te gaan. Af en toe heb je zeker ontspanning nodig. Heel veel sterkte in alles en nog een goede en gezegende tijd.Met een hartelijke groet van Jan en Annie Hoogendoorn.
Wat lief, jullie berichtje! Bedankt voor het meeleven. En inderdaad, ik ben maar wat blij met de airco hier op het schip 😉