Ja, ik zal zingen voor U
Ga naar de pagina van Denise GorissenLieve mensen,
Toen het me te binnen schoot dat het vandaag weer tijd was voor een blog, dacht ik eerlijk gezegd: Huh, ik heb nog bijna niks gedaan na die laatste blog, er is niks veranderd. Maar toen ik wat dieper nadacht, kon ik over de laatste vier weken toch weer een aardig lijstje bij elkaar sprokkelen 😉 Hoeveel het leven terug aan boord van de Africa Mercy, en het leven in Madagaskar inmiddels wel weer aardig normaal voor me geworden is, vergeet ik vaak dat het voor lezers, vrienden en familie nog steeds een vrij apart concept kan zijn 😉 Gelukkig kan ik zeggen dat er na bijna vier jaar nog altijd genoeg te leren is om jullie over te schrijven.
Al was het alleen maar vanuit de bibliotheek die hier uitpuilt van boeken die vrijwilligers over de tijd achtergelaten hebben aan boord. Omringd door alle onderwerpen, in zoveel verschillende talen, is het een heerlijke plek om in stilte te zijn. Ik heb er afgelopen maand heel wat uurtjes doorgebracht, om tot rust te komen, en bij God te zijn. De boeken die ik meeneem naar mijn eigen kamer blijven daarentegen vaak ongelezen, haha. Mijn cabin is te koud om tijd in door te brengen (ik laat in het midden of dat aan mij of aan het schip ligt), en zodra ik ergens anders ben, kom ik altijd wel iemand tegen om mee te kletsen. Dat is het typische gemeenschapsleven. Ik plan eigenlijk nooit meer dan een paar dagen van tevoren, en als ik dat wel doe, loopt het meestal toch weer anders. Aan boord staan de mensen centraal, meer dan een strakke planning volgen. Dat leidt vaak tot toevallig bij een gezellige avond terecht komen. Spelletjes spelen, Senegalese thee maken, een Nederlandse avond, en deze maand maar liefst twee dans/muziek feestjes in het Café. De eerste om het einde van het schoolseizoen te vieren. Tijdens het maken van drankjes voor alle vrijwilligers realiseerde ik me hoeveel ik dit sfeertje gemist heb op de Global Mercy. De echte dorpse gezelligheid, niet te officieel, maar gewoon iedereen blij maken met een leuk drankje en gezellige muziek. De dansers onder ons (en degenen die doen alsof, waar ik mezelf onder reken), hielden de vloer goed bezet. Het was top!
Het tweede feestje was ter ere van de Onafhankelijkheidsviering van Madagaskar. We hadden een klein Malagassisch bandje, en zoals ik al noemde in een eerdere blog: wat zijn dit geweldige zangers, zangeressen en muzikanten. Keer op keer ben ik weer verrast door de prachtige koorstemmen die ze allemaal lijken te hebben, of door een achttienjarige dagwerker die uit het niets het volledige nummer van de beroemde Titanic scene speelt op een blokfluit! Het is 100% een gave die de mensen van Madagaskar hebben. We hebben maar één gitaar in het HOPE Center, maar ik kan zeggen, hij is bijna altijd in gebruik. Zowel patiënten als dagwerkers kunnen de hele dag zingen en spelen zonder vermoeid te raken. Na de kerkdiensten op zondag blijft de muziekinstallatie vaak buitenstaan en grijpt iedereen de kans om de microfoons uit te testen. Waar in Nederland iedereen weg stapt van de microfoons als je in een groep zingt, verdwijnt de microfoon hier nog net niet in de mond. En ik weet bijna zeker dat deze liefde voor muziek, vaak christelijk, doorwerkt in het optimisme dat ik zie onder de mensen. De vreugde die in hen leeft, hangt samen met de aanbiddingsmuziek die zij kennen en gebruiken om God te aanbidden en samen te zijn. Het verbindt hen met God en met elkaar. Zingen geeft hen moed, vreugde, vrede en een gevoel van eenheid diep van binnen. Zij laten mij zien hoe belangrijk het prijzen van God is in het leven van een christen. Onderschat dit niet 🙂
Tegelijk is ook gebed en tijd van stilte onmisbaar. We hebben een keuze in ons leven wat we doen met onze vrije tijd. Maar ik heb ervaren in de afgelopen maand dat gebed, stilte, en aanbidding met muziek je geest dichter tot God leiden en hoop geven in elke situatie. Ik wil jullie uitdagen om de komende maand bewust tijd apart te zetten voor gebed, of om te zingen voor God. Zelfs als dat is waarvoor je eerder opstaat of later naar bed gaat. De meest energieke mensen aan boord zijn degenen die maar een paar uur per nacht slapen, maar heel veel tijd in gebed doorbrengen. Dat is een feit. Ons gebed verandert ons, en anderen. Gebed heeft de kracht om een generatie te doen herleven. Begin van de maand deden wij aan boord mee met de Nacht van Gebed van Open Doors, en in het programma werd gedeeld over de roeping van Billy Graham. Toen hij student was en met zijn groep het huis van John Wesley bezocht, een bekende evangelist die een opwekking teweeg bracht in Engeland, miste zijn professor hem bij het naar buiten gaan. Hij vond hem naast het oude bed van John Wesley, op de plek waar de vloerbedekking versleten was van John die op zijn knieën bad om een opwekking. Daar zat Billy geknield. Hij bad: “Heer, U heeft het het gedaan, doe het opnieuw. En doe het met mij.” Vandaag kunnen we getuigen dat God gehoord heeft. Als wij God bidden wat al in Zijn hart ligt, zal Hij het doen. Heb moed, en heb vertrouwen.
Zelfs met het kleinste dat je hebt, kan God een grote verandering teweeg brengen. En dat gelooft Ruphin, een jonge Malagassiër die mijn collega en ik deze maand mochten ontmoeten. Hij heeft een paar jaar geleden een stichting opgericht en doet wat zijn hand vindt om mensen in nood te helpen. Donaties om zijn acties te financieren komen via hun Facebook account en het weinige wat hij verdient. Ik heb enorm veel bewondering voor deze jonge man. Hij doet een jaarlijkse kleding uitdeelactie voor daklozen, is verbonden met een weeshuis die hij cadeaus geeft voor kerst, voorziet meer dan 200 kinderen in schoolmaterialen, heeft een studio waar jongeren gratis muziek mogen komen maken, draait een wekelijks programma in de vrouwengevangenis, organiseert een maaltijd voor daklozen en cadeaus met Valentijn, zijn huis is altijd open voor studenten die samen Engels willen oefenen, hij organiseert filmavonden in zijn straat, en nog veel meer. Het is ongelofelijk, en eigenlijk ook beschamend om te zien hoeveel er mogelijk is, zolang je maar vertrouwt dat God door je werkt. Ik ben zeker van plan vaker met zijn programma’s mee te draaien. Dus, wordt vervolgd.
Ondertussen in het HOPE Center beginnen de dagelijkse dingen wat normaler te verlopen en komt het ‘thuiskomen’ voor patiënten meer en meer in zicht. We hebben een geweldig cateringteam dat ons hielp bij het organiseren van een feestje voor de onafhankelijkheid. Barbecue, lantaarns voor alle kinderen, muziek, dans en zelfs karaoke stonden op het programma. Kortom, een supergezellige avond met onze HOPE Center familie. En het was zelfs droog!
Omdat we nu zo goed als een compleet team hebben, is er ook tijd voor ontspanning tijdens vrije dagen. Afgelopen maand zijn we een dagje naar een natuurpark geweest net buiten de stad, om de echte Malagassische dieren te zien: maki’s in alle soorten en maten, maar ook mini kikkertjes en zelfs een cobra, die gelukkig in een kooi zat 😉 Een van mijn goede vrienden Owen is weer eventjes aan boord, dus dat is ook een zegen om een paar weken mee op te trekken. Verder kan ik zeggen dat ik dankbaar ben voor alle lieve mensen aan boord die naar elkaar omzien en bereid zijn elkaar echt te leren kennen ondanks dat we weten dat er een moment van afscheid komt. Het is een blijft een speciale plek. Die het meer dan waard is om God voor te danken!
Zegen,
Denise
PS. Mocht je/u het gehoord hebben, ik was deze week twee keer te horen op de Podcast Wake Me Up van Move Community over het leven aan boord en mijn werk in het HOPE Center. Mocht je het leuk vinden deze podcasts te luisteren, stuur me even een berichtje!
Gebedspunten:
- Bid voor leiderschapsposities aan boord. Het runnen van dit schip met niet genoeg mensen met kennis van zaken is pittig. Bid voor wijsheid, energie, en de juiste vrijwilligers om kritieke posities te vullen.
- Bid voor leiding als ik soms nadenk wat een volgende stap binnen Mercy Ships mag zijn. Dat God zowel passie creëert, als deuren opent voor hoe of waar ik verder mag opbloeien, iets nieuws mag leren en tot zegen mag zijn.
- Bid voor een aantal van onze patiënten die heftige operaties gehad hebben en waar het herstel moeizaam verloopt of de situatie zelfs verslechterd. Bid om Gods genezende hand op deze specifieke patiënten.
- Dank voor alle lessen die we aan boord mogen leren van anderen in de gemeenschap en verschillende culturen die dieper inzicht hebben in bepaalde gebieden van leven dan wij.
- Dank voor het aankomen van de meeste containers!
- Dank voor het opbouwen van vriendschappen en mooie connecties met de dagwerkers en patiënten.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Samen in de naam van Jezus. Want de Geest spreekt alle talen en foet ons elkaar verstaan. Dat ervaar je lijfelijk en geestelijk en dat bouwt op. Hij geeft, bouwt, ondersteunt,helpt, etc. Hem zij de eer! Sterkte met alles.
It is always a delight to read you and learn a different perspective , experience and view that is always fruitful and inspiring
Blessings over you and all the reader !