Mercy Ships Blog 6
Ga naar de pagina van Benjamin van VlietLieve vrienden en familie! Wat voelt het goed om weer een stukje voor jullie te schrijven. De afgelopen 4 weken zijn nogal hectisch geweest, mede daardoor is deze blog ook wat later online dan gebruikelijk. Maar in deze blog zal ik jullie allemaal meenemen in wat er hier allemaal gebeurt en gebeurd is!
Allereerst hebben we natuurlijk de oceaan overgestoken! Nouja.. niet letterlijk natuurlijk. Eigenlijk hebben we maar een ieniemienie stukje van de Indische Oceaan bevaren, maar desondanks was het zeker niet minder indrukwekkend! Helaas heb ik de vaart niet vanaf het begin kunnen zien, omdat ik in quarantaine moest in mijn eigen cabin. De dag voordat we gingen varen ben ik helaas ziek geworden, wat uiteindelijk resulteerde in vier dagen ‘cabin arrest’. Ik mocht de cabin niet uit, en 1 van m’n cabingenoten moest elke maaltijd bij mij langsbrengen. Klinkt als een lekker leventje, 4 dagen op bed liggen en niks doen, maar dat verveelt toch behoorlijk snel. Zeker als je weet dat je buiten van zo een uitzicht had kunnen genieten! Enfin, gelukkig heb ik die 4 dagen goed overleefd, en door al die tijd binnen te hebben gezeten, was het voor het eerst weer buiten komen extra indrukwekkend! Op zondagmorgen mocht ik weer naar buiten, en dat heb ik toen natuurlijk ook direct gedaan. Ik was meteen naar een van de hoogste decks gelopen om lekker over de oceaan te kunnen turen. En wat is dat toch geweldig! Zo ver als je kijken kan, niks anders dan water, water en water. En het valt echt niet te vergelijken met wat je ziet als je op het strand staat. Het voelde soms bijna alsof we een werden met het water. Op de horizon niks anders dan wolken, afgewisseld met wat blauwe of grijze luchten.
De vaart en sich is toch niet zonder slag of stoot verlopen. Het was soms best pittig! Vooral om tegelijkertijd ook nog eens te werken, wat ik vanaf maandag dan ook weer gedaan heb. Eigenlijk ben je heel de tijd meer bezig met je zelf corrigeren, je balans houden en alles om je heen in de gaten houden. Soms voelde het echt net alsof je in een cartoon zat, vooral als je ook naar de mensen om je heen keek. Iedereen die schuin loopt, dingen die constant heen en weer rollen of omvallen. Het was komisch, en zeker een enorme ervaring. De eerste paar dagen vond ik er niet zo veel aan, maar toen ik eenmaal een beetje de slag te pakken had, begon ik het warempel nog leuk te vinden ook! Maar toch denk ik dat een carrière in de scheepvaart er niet in zit voor mij.
De aankomst was een groot feest! We kwamen vroeg in de morgen aan op donderdag 1 februari, maar desondanks stond er toch al een hele groep mensen te wachten! Zowel op het deck, als op de dok. We werden opgewacht door een groep van rond de 40/50 mensen, compleet met een band en danseressen! En wij stonden als bemanning (bijna) allemaal op de 2 bovenste decks, sommigen met vlaggen in hun handen, om iedereen toe te zwaaien die op de dok stond te wachten. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe een mooi gezicht dat geweest moet zijn vanaf de dok. De rest van de dag waren er allerlei mensen en officials aan boord, voor alle administratie en dergelijke, je kent het wel. Maar het was me toch wel een machtig mooi gevoel, om zo met het schip de haven binnen te worden geloosd!
Verder zijn we de eerste paar dagen na de aankomst druk bezig geweest met alles weer uitpakken en losmaken. Alles stond natuurlijk veilig, aangezien we tijdens de tocht best wel wat heen-en-weer schommelden. Nadat dat allemaal gedaan was, zijn we eigenlijk gewoon weer verder gegaan zoals we dat deden in Zuid-Afrika. Ondertussen, nu zo’n 2 weken na de aankomst, zitten we zo rond de 220 vaste crewleden aan boord. Daarnaast komen er ook elke dag ongeveer rond de 60 ‘day crew’ aan boord, mensen die hier in Madagascar wonen, en die bij ons een betaalde baan krijgen. Ook dat is 1 van de manieren hoe we willen bijdragen aan ons gastland. Niet alleen zorg verlenen, maar ook kansen creëren voor inwoners om een baan te vinden. Op het moment hebben wij in de galley zo rond de 16 day crew rondlopen, allemaal op verschillende dagen en tijdstippen. En zo heeft elke afdeling van het schip hun eigen crew. Erg leuk om van deze collega’s wat te leren over het land, en natuurlijk ook een beetje wat te leren over o.a. de taal! Al is mijn Malagasy nog niet echt vloeiend…
Na nog een keer ziek te zijn geweest, en daardoor 5 dagen in mijn cabin te hebben doorgebracht, ben ik nu weer helemaal up and running! In de bakkerij gaat alles goed, het is nu wel aanpoten aangezien we zoveel extra mensen aan boord hebben. Maar dat maakt het natuurlijk ook wel een mooie uitdaging! Iedereen is nog steeds enorm blij dat ik hier ben, en ik heb ook zeker al vele vrienden aan boord gemaakt. Maar af en toe ook vijanden hoor.. Niet iedereen is altijd blij met al die desserts en zoetigheden!;)
Mede doordat ik ziek ben geweest, heb ik nog niet bijster veel kans gehad om de stad en/of het land te ontdekken. Ik ben al op een aantal plekken geweest in de stad, en wat een avontuur is dat! Het is heel moeilijk om precies te omschrijven hoe de stad er uit ziet. Je ziet over het algemeen wel dat het echt een arm land is. Veel vervallen gebouwen, straten, weinig verlichting. Maar de mensen zijn zo ontzettend warm en aardig! Iedereen begroet je op straat, en het is ook eigenlijk altijd levendig. Er komen binnenkort zeker nog meer verhalen over de avonturen die ik hier beleven mag!
Sinds dat ik hier ben, ben ik veel aan het lezen en schrijven. Met name het laatste, iets wat ik thuis natuurlijk ook al wel deed, maar waar ik hier veel meer motivatie voor kan vinden. De laatste tijd ben ik voornamelijk aan het proberen om betekenisvolle poëzie te schrijven, iets wat niet makkelijk is maar wel enorm mooi om te doen. Zie dit als de wijze les die ik een ieder mee wil geven deze blog;
‘Het leven is als brood,
Gemaakt om van te delen.
Van geboorte tot de dood,
En tot het eeuwig leven.
En maak dan van je hart,
Een fel stralend baken.
Praat verstandig en hebt smart,
Laat je woorden raken.
Bescherm je eigen mond,
En sluit die van een ander niet.
Wat komt, dat gaat weer rond,
Spreek in vreugde,
Nimmer in verdriet.’
Iedereen, enorm bedankt weer voor het lezen. En een speciaal bedankje aan iedereen die mij en Mercy Ships steunt. Niet alleen door financiën, maar ook op geestelijk gebied. Jullie hulp en bijdrage is 1 van de redenen waardoor ik hier kan zijn! Dus, Bart, Boaz, Jan Abel en Adaja, Dick en Anneke, Bertwin en Titia, Vincent en Marijke, Petra, Glenn, Joah, Ron en Monique; Ik wil jullie allemaal persoonlijk bedanken, en het nogmaals benadrukken dat ik het zo bijzonder vind hoe jullie allemaal deze prachtige missie steunen. Zoals Lucas 6 zegt, ‘Geef, dan zal je gegeven worden’. Weet dat er mooie dingen voor jullie allemaal in het verschiet liggen!
En natuurlijk nog een extra speciaal bedankje aan mijn altijd lieve en zorgzame mam, pap, en Oma. Want zonder jullie had ik hier al helemaal niet geweest. Ik houd van jullie<3!
Tot ziens weer allemaal, bij de volgende blog!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
ha lieve kleinzoon van me, weer helemaal onder de indruk van je
blog, wat kun je het mooi weergeven, ben zo trots op je en dankbaar
dat de Heer mij zo,n kleinzoon heeft gegeven, ga zo door lieverd
Weer een mooie blog Ben. Alsof je hen opleest zo makkelijk te lezen heerlijk. En je gedich: prachtig. Blij dat je weer bent opgeknapt.
Mooie les, super geschreven. Hou van jou kanjer!