Week 7 & 8 Global Mercy
Ga naar de pagina van Esther FlierHi!
Afgelopen twee weken was het ontzettend druk op de afdeling. Na mijn ritje nachten en het weekend werken vond ik het lekker om even te ontspannen en daarom schrijf ik dit keer twee weken in 1 blog.
Er zijn iedere dag veel operaties maar ook veel ontslagen. Meestal hebben we nu dagelijks zo’n 16 patienten op de afdeling, de ene helft gaat voor operatie en de andere helft wordt ontslagen. Aangezien we hier met dossiers werken volledig van papier kost het best wel even tijd om de ontslagen rond te maken. Daarnaast zijn de mensen hier geen gezondheidszorg gewend en vraagt het naar huis gaan dus best wel wat uitleg.
Wanneer een patient met ontslag gaat doen we samen met de daycrew de ‘teaching’. Hierin vertellen we waar zij rekening mee moeten houden thuis, dingen zoals goede handhygiene, wat ze kunnen eten en drinken om obstipatie te voorkomen, wanneer ze weer moeten terugkomen in het ziekenhuis etc. Ook leggen we de medicatie uit aan de volwassen patienten of aan de ouders/verzorgers van de kinderen.
Waar het in Nederland vrij simpel is om uit te legegn wanneer je een paracetamol neemt vraagt dat hier iets meer uitleg. We nemen ruim de tijd om dit aan hen uit te leggen en vragen hen vervolgens om het weer terug uit te leggen aan ons. Niet omdat we vervelend willen zijn maar vaak knikken patienten alsof ze ons begrijpen en blijkt achteraf dat ze ons totaal niet begrepen hebben. Al met al kost dit dus best wel even tijd. Aan het einde van de teaching vraag ik nogmaals of ze vragen voor mij hebben of dat er misschien onduidelijkheden zijn. Ze geven altijd aan dat alles voor hen duidelijk is. Afgelopen week pakte de vader van een patient van mij dit moment om ons nogmaals te bedanken voor ons harde werken. Deze dankbaarheid was weer zo ontzettend oprecht dat mij dat weer enorm veel energie gaf. Ik heb mij gerealiseerd dat ik hier echt voor hen ben en ik ben enorm blij dat ik de mensen hier kan helpen.
In mijn vorige blogs vertelde ik jullie over Ruth, het meisje van 12 met ontzettend scheef gegroeide benen. Ruth heeft inmiddels enorm veel complicaties achter de rug. Maar ze heeft afgelopen week, met ondersteuning van een looprek, voor het eerst gelopen!!
Ik denk dat haar lach wel genoeg zegt
Van de week was ik op de veranda met mijn patienten en kwam zij naar buiten gelopen. Zij zag mij zitten, stopte met lopen, en begon hard te klappen en te lachen. Zoals jullie wel kunnen begrijpen klapte ik met tranen in mijn ogen hard mee. Dit moment kan ik weer toevoegen aan een van mijn vele kippenvel momentjes..
Ook heb ik afgelopen weken afscheid genomen van mijn Nederlandse roommate Paulien en heb ik mijn nieuwe Duitse roommate Mareike verwelkomt.
Toen ik aankwam in Sierra Leone waren wij met een hele groep van bijna wel 40 mesen. Hier zijn er de afgelopen week ook veel van vertrokken. Het afscheid nemen is wel een van de meest moeilijke dingen op het schip. Zoals ik eerder schreef bouw je hier zo enorm snel vriendschappen op. Het is dan best gek om elkaar gedag te zeggen wetende dat de kans niet heel groot is dat je elkaar nog een keer gaat zien. We maken van elk afscheid een echt moment, waarin we met veel vrijwilligers gedag komen zeggen, dus ook dat maakt weer indruk. Na een afscheid gaat iedereen weer verder met de orde van de dag en heb je eigenlijk niet eens tijd om stil te staan bij dit gedag zeggen..
Gelukkig was er naast het harde werken ook ruimte voor vrije tijd en ben ik met een groep naar het strand geweest. Hier gingen we kreeft eten. De kreeft werd voor ons vers uit de zee gehaald en klaar gemaakt. Een leuk tafereel om te mogen bewonderen.
Daarnaast wordt mijn werk hier, in Nederland ook opgemerkt. Afgelopen week heb ik een filmpje mogen maken voor Mercy Ships Holland over het werken en wonen op de Global Mercy en ben ik geintervieuwd door een gemeentelid uit de kerk. Bijzonder om mijn werk en ervaringen met hen te delen. Zodra dit online staat zal ik dit ook zeker met jullie delen!
Ik heb ook voor het eerst het Hope Center bezocht. Het Hope Center is ongeveer 15 minuutjes rijden vanaf het schip. In het Hope Center worden patienten zowel voor als na hun operatie opgenomen. Sommige patienten wonen namelijk uren verwijderd van het schip. Ze komen meestal een dag voor hun opname naar het Hope Center en komen hier ook terug na hun operatie. Zo kunnen zij makkelijk terug komen voor hun afspraken in het ziekenhuis. Zo kwam ik dus ook patienten tegen waar ik voor had gezorgd en werd ik ook direct herkend. Heel leuk en fijn om zowel mijn patienten als hun ouders weer terug te kunnen zien.
Omdat de orthopedische operaties voorbij zijn en we bijna alle kindjes naar huis of het Hope Center hebben kunnen sturen verplaatst A ward, waar ik werk, naar C ward en wordt dat de General Surgery. Dus ondanks dat ik deze weken van veel mensen afscheid heb moeten nemen krijg ik er ook weer leuke nieuwe collega’s bij! Vanavond start ik weer met een avonddienst en zullen we weer nieuwe patienten welkom heten op de afdeling 🙂 Ik heb er weer zin in!
En dan.. de maand Maart.. Dat betekent dat ik deze maand terug naar huis zal vliegen. Een heel gek idee dat mijn avontuur over minder van 4 weken voorbij gaat zijn. Enerzijds kijk ik er naar uit om alle lieve mensen thuis weer te zien, weer naar mijn werk te gaan en natuurlijk om langer dan 2 minuten te mogen douchen 😉
Maar anderzijds vind ik het ook heel moeilijk om mijn leven hier achter te laten. Van de week sprak ik met een vriend en hadden we het erover hoe snel het leven hier echt als je eigen leven voelt. Je cabin is je kleine huisje en alle mensen waar je hier zoveel mee deelt zijn ze sociale netwerk geworden. Ik denk dat het best weer even aanpassen wordt om thuis ook weer helemaal gewend te zijn.
Maar gelukkig heb ik nog even en kan ik nog van alle patienten en mensen om mij heen genieten!
Oh ja en iets leuks om naar uit te kijken; aankomend weekend ga ik een nachtje weg naar Banana Island, hier zal ik in mijn volgende blog meer over vertellen! 🙂
Groetjes,
Esther
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Wat een avontuur, zo leuk om te lezen!
Nou Essie weer heel veel mooie en bijzondere momenten gedeeld. Blijft indrukwekkend om te lezen
Xxx