De afspraak voor de operatie zorgt voor een enorme opluchting – maar de reis is nog niet voorbij. Eerst moet Umu de operatie ondergaan. Terwijl het medisch personeel Umu klaarmaakt voor de operatie, kijkt Yei vol spanning toe. Voordat ze afscheid neemt van haar dochter stelt het personeel voor om eerst samen te bidden, zoals voor elke operatie gebeurt. Daarna is het zover en wordt Umu naar de operatiekamer gereden.
Voor Yei betekent het vanaf nu dat ze moet wachten in onzekerheid. Zal het allemaal wel goed gaan? Ze is bang dat Umu zal sterven. Na slopende uren komt het verlossende woord, de operatie is geslaagd! ‘Toen Umu terugkwam en de operatie succesvol bleek, huilde ik tranen van blijdschap. Het voelt alsof er een last van mijn schouders viel,’ vertelt Yei later.
Yei is niet de enige die in spanning wacht hoe de operatie zal verlopen. De hele bemanning van het schip leeft mee. Eva Reijsersen van Buuren werkt op dat moment als vrijwillig receptionist aan boord en vertelt: ‘Umu is één van de patiënten die mij bij zal blijven. Omdat haar situatie erg kritiek was, hebben we op de dag van haar operatie de hele dag voor haar gebeden.’ Zo wordt Umu een bekend gezicht voor iedereen aan boord. Eva omschrijft haar als ‘een wonder’, en vervolgt: ‘Zij herinnerde ons eraan waarom we hier waren. Haar verhaal gaf ons hoop en moed om door te gaan.’
Lees hier deel 3 van Umu’s verhaal terug. Het volgende deel volgt over een paar dagen.
