Wat is er veel gebeurd de afgelopen weken! 3 weken geleden kwam Umu aan boord met een levensbedreigende tumor aan haar gezicht, en nu kan ze weer gezond het schip verlaten. Het is niet vanzelfsprekend dat het zo zou verlopen. ‘Een wonder’, dat is hoe de bemanning over haar spreekt. Maar nu is het moment daar, Umu is klaar om samen met haar moeder en tante weer naar huis te gaan.
Op het dek en op de kade verzamelen vrijwilligers zich om het drietal uit te zwaaien. Veel van hen zijn met eigen ogen of via verhalen getuige geweest van Umu’s weg naar genezing. Er wordt geknuffeld, afscheid genomen en gezwaaid tot de auto het terrein heeft verlaten.
Eenmaal thuis begint voor de familie hun nieuwe ‘normale’ leven. Umu heeft af en toe een afspraak in het kinderziekenhuis voor nazorg, maar bovenal wordt ze met de dag sterker en gezonder. Eten en drinken gaan een stuk makkelijker dan voor de operatie. Ook kan Umu nu vrijuit spelen en de wereld verkennen zonder dat anderen haar raar aankijken. En, ze gaat voor het eerst naar school!
‘Het leven is geweldig sinds de operatie,’ vertelt tante Fatmata. ‘We dachten dat haar nek na de operatie misschien weer pijn zou gaan doen, maar dat is niet gebeurd. Als ik nu met haar ga wandelen, zeggen alle mensen: ‘Wat een mooi meisje!’’
Umu geniet ervan om op stap te gaan en met andere kinderen te spelen, het liefst zo lang mogelijk! Regelmatig moet Yei ’s avonds op zoek naar Umu omdat het bedtijd is.
Voor het eerst in jaren heeft het gezin rust gevonden, nu de angst voor Umu’s gezondheid is weggenomen. Hoopvol kijken ze de toekomst tegemoet. Yei en Fatmata hebben allebei hun wensen voor Umu. Yei wil dat ze door blijft studeren en niet bang zal zijn om haar verhaal met anderen te delen. Fatmata droomt ervan dat Umu verpleegkundige wordt en op haar beurt andere kinderen kan helpen. Maar wat ze later ook wordt, Fatmata concludeert: ‘Ik denk dat de toekomst iets groots in petto heeft voor Umu.’
Dit is het laatste deel van Umu’s verhaal. Lees hier deel 5 van het verhaal terug.
