Goodness of God.
Ga naar de pagina van Cobie WaasdorpHa lieve allemaal,
Bij deze dan weer een update vanaf het Senegal. Het is weer even geleden, en de tijd tikt gestaag door. En hoe bizar is het dat we vanaf vrijdag zijn begonnen met het inpakken van alle spullen. Afgelopen vrijdag was de laatste operatiedag op het schip. Hoe bizar snel is de tijd gevlogen. Het is heel vreemd om te bedenken dat we over 2 weken wegvaren. DV 27 november varen we naar Tenerife. Vreemd, maar tegelijk ook goed. Ik merk zelf dat ik er ook naar uitkijk. Want ik weet al heel lang dat dit er aan zit te komen, dus je bereid je er ook op voor. En ik zie er ook erg naar uit om weer bij mijn familie en vrienden te zijn. Weer even het Nederlandse leven te ervaren. En op te laden voor een volgende periode op Mercy Ships. Want ja; ik hoop eind januari weer aan boord te gaan voor 11 maanden. Een beslissing die niet het makkelijkste was, maar waarvan ik weet dat God leidt en helpt. Vanaf 1 januari heb ik geen baan meer in het ziekenhuis. Wat heel gek is, want ik heb het zo goed naar mijn zin daar gehad. Maar naast dat, kijk ik ook heel erg uit naar nog langer dit mooie werk doen.
De vier maanden oude Mame Diarre, voor haar operatie. Lief, klein schatje….
Lieve Mame Diarra, één dag na haar cleft lip operatie
21 januari hoop ik weer terug te gaan naar Tenerife. Begin februari hopen we weer naar Senegal te gaan. Dit keer met de Global Mercy (het nieuwe, grote schip). Mooi iets om naar uit te kijken!
De komende weken gaan dus in het teken staan van alles inpakken, opruimen en onszelf gereed maken voor de sail naar Tenerife….
Op dit moment zit ik in een isolatie cabin, omdat ik woensdag positief testte op COVID. Ik dacht altijd dat ik de dans ontsprong (want nog nooit COVID gehad). Maar het moment dan toch daar. Gelukkig lijken de klachten allemaal mee te vallen, hopen dat dat zo blijft. Wel even balen en slikken, want ik wilde zo graag die laatste twee dagen nog patiënten zien. Aan de andere kant, merk ik ook dat het goed is. Veel uitrusten. En daarnaast ook veel bellen met het Nederland. Als het goed is, mag ik dinsdag uit isolatie.
Ons geweldige leuke team, blij mee!
Vorige week maandag maakte ik iets bijzonders mee. Ik mocht een jonge vrouw van 28 opnemen. Ze kwam voor een relatief kleine ingreep; een ganglion op haar pols zou verwijderd worden. Ik had deze vrouw al een paar keer eerder gezien, pre – operatief. Dus ze herkende me ook goed. Zo leuk is dat! Maandag mocht ik haar opnamegesprek doen. Voordat de mensen in de ward opgenomen worden, vragen we altijd of ze voor ze mogen bidden. Zo ook bij deze lieve vrouw. Dit vond ze fijn. Ze is een christen en waardeerde het heel erg. Na het gebed vroeg ze of ik het goedvond dat ze voor mij ging zingen. Ze wilde de zegen van God toewensen en dat dus ook zingen. Vervolgens begon ze te zingen. En wat was dat prachtig. Kippenvel, en tranen in de ogen moment. Na het zingen bedankte ik haar, waarna ze vervolgens brak. Ook de daycrew, die bij het moment was, werd erg emotioneel. Ik vertelde hun hoe bijzonder het is dat we in Nederland en in Senegal, ja overal op de hele wereld, dezelfde God hebben. Een waardevol en mooi moment. Waarin je zo beseft hoe groot en Almachtig God is. Overal tegenwoordig.
En juist zulke momenten, laten me beseffen dat ik weet dat ik hier zo op mijn plek zit. Een schakel zijn in de hoop en genezing voor mensen. Tegelijk merk ik soms ook dat, wanneer we dat niet kunnen doen, ik dat juist dan ook heel lastig vind. Want ik wil zo graag dat we iedereen kunnen helpen, maar dat kan helaas niet. Soms is iemand zijn gezondheid niet goed, waardoor een operatie alleen maar een risico zou geven. Dan is het ook loslaten en hopen en bidden dat deze persoon vrede mag vinden in deze conclusie. Laatst had ik een jongen van 21 geholpen. Hij had een bult in zijn nek zitten, die operatief verwijderd zou worden. Helaas kreeg hij op de dag van zijn opname corona. Waardoor zijn operatie uitgesteld moest worden. Hij was er behoorlijk gefrustreerd over, heel begrijpelijk ook. 2 weken geleden kwam hij weer terug voor zijn opname. Alleen werd er toen geconcludeerd dat hij waarschijnlijk helemaal geen operatie nodig had, omdat de bult was geslonken, en daardoor waarschijnlijk niet operatief hoefde verwijderd te worden. Positief nieuws! Deze jongen moest er wel om lachen, want hij zei: Cobie, jij brengt mij alleen maar het nieuws dat ik niet naar het ziekenhuis mag, maar weer terug naar het Hope Center moet. Je bent de slechtnieuws brenger. Gelukkig zei ik maar dat het deze keer niet echt slecht nieuws was. Hij mag volgend jaar weer terugkomen, zodat ze kunnen zien of de bult inderdaad verdwenen is zonder operatie. Ik zei daarbij maar weer tegen hem; als het goed is ben ik er dan ook, dus als je geholpen wilt worden, kan je beter niet komen als ik er nog rondloop. Want dan weet je zeker dat je weer naar het Hope Center wordt teruggestuurd. Flink om gelachen met z’n allen. Hij vond het wel wat hebben… En zag er stiekem wel naar uit, om volgend jaar weer terug te komen.
En dat is gewoon ook heel bijzonder. Ik weet dat ik sommige patiënten DV volgend jaar weer terug ga zien. Een unieke situatie ook, omdat normaal gesproken het schip niet een paar maanden na vertrek, weer terugkomt bij een land.
Hier de 13-jarige Daouda. Hij mocht een levensveranderende operatie krijgen. Zie je de hoop terug in zijn ogen?
Wat ook uniek is, is dat ons schip is verhuisd drie weken geleden. Ik was met Eva een paar dagen weg, en kregen ondertussen de berichten mee dat het schip naar een andere plaats moest verhuizen. De plek waar we lagen, was nodig voor de levering van rijst. Hierdoor moest ons schip naar een andere plek. In drie dagen tijd is er keihard gewerkt, de complete dock leeggehaald. En op de vroege maandagmorgen is het schip naar een paar honderd meter verderop gevaren. Ik kan je zeggen, als je terugkomt van wat dagen weg, is het best raar dat je huis opeens naar een andere plek is. Geen afscheid kunnen nemen van het oude plekje, maar opeens een nieuwe plek. Gelukkig went het ook weer snel. En is het eigenlijk ook maar van korte duur 😉.
Hier nog wat plaatjes van onze dagen weg. Genoten.. Even heerlijk om van het schip af te zijn en uit te rusten!
Zo, weer even genoeg stof om te lezen. Dank voor alle leuke meeleven, dat doet goed. En boven alles; dank aan God. Ik denk zo, dat dit de laatste blog kan zijn van dit jaar. Bij leven en welzijn, hoop ik als ik volgend jaar weer aan boord zit, verder te gaan met het schrijven.
Lieve groetjes!
Gebeds- en dankpunten:
Danken voor:
- De fieldservice, waarin we veel mensen hebben kunnen helpen;
- Waarin we hoop en genezing hebben kunnen brengen. Patiënten voorspoedig konden herstellen na hun operatie;
- Voor de kracht en liefde die we van God kregen om dit werk te doen.
Bidden voor:
- Twee patiënten die nog een weg van herstel voor zich hebben liggen, en genezing nodig hebben!;
- Het werk van de Heilige Geest in de harten van de mensen in Senegal;
- Een veilige sail naar Tenerife;
- Een goede tijd van rust en herstel in Nederland.
Zie hier wat Nederlandse dames, heerlijk om af en toe lekker te sparren met elkaar. Of op de foto te gaan… 😉
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Ha die Cobie!
wat leuk om via onderling verbonden op jouw site terecht te komen en je wat te kunnen volgen in jouw zo mooi maar ook moeilijk werk! Al horen we natuurlijk weleens wat van Martine;-)
We hopen dat je ondertussen weer uit quarantaine ben en niet al te ziek bent geweest.
wat bijzonder dat je mocht zien dat je weer in de komende tijd terug mag gaan om je werk weer op te mogen pakken, als de Heere mee gaat als Gids, dan mag je alles in Zijn handen leggen, ook al zal het weleens moeilijk zijn!
Goede vaart terug en even thuis weer verwend te worden en bij te laden zal je vast goed doen. God Zegen toegewenst. Hartelijke groet uit Veenendaal.
Corina van Voorthuijsen
Ha Cobie, wat mooi om te lezen na ook jullie verhalen live van je gehoord te hebben. Goede sail terug naar Tenerife en God bless you. Liefs van ons uit Gambia en groetjes aan Eva
Ha Andrea,
Super lief, ik vond het ook heel bijzonder en gezellig om bij jullie langs te zijn geweest. Veel zegen ook voor jullie!
Dag Cobie, wat een mooi werk doen jullie daar. Echt bijzonder. We zullen je dus binnenkort weer in de straat en kerk zien. Goed om even pauze te hebben. Ben je nog in Gambia geweest??We wensen je van harte beterschap toe en een goede reis naar Veenenhaal.
Ha,
Zeker, over ruim een maand hoop ik weer de straat onveilig te maken. 😉 Ja zeker, vorige maand. Echt bijzonder en fijn om daar het werk te zien. Bedankt voor jullie meeleven!