Mercy Ships Blog 10
Ga naar de pagina van Benjamin van VlietLieve mensen,
Wat een zegen en een voorrecht dat ik jullie ook nu weer op de hoogte mag brengen van al het goeds dat zich afspeelt (inmiddels) in Madagaskar! De afgelopen weken zijn ietwat hectisch geweest in verband met het vertrek uit Zuid-Afrika en de aankomst in Madagaskar. Daarnaast lag ik helaas ook nog een aantal dagen met de griep op bed. Maar goed, dat mag de pret natuurlijk niet drukken. We zijn weer terug!
De oude, vertrouwde havenstad Toamasina is ten opzichte van vorig jaar niet bijzonder veel veranderd. De wegen zijn iets beter geworden, er is sinds afgelopen jaar aardig wat werk verricht in en rondom de stad. Dezelfde plekjes waar we vorig jaar graag kwamen, zijn er gelukkig ook nog steeds. Restaurants, kleine bars met live muziek, het lekkere warme buitenzwembad onder de palmbomen… We hebben hier niet veel te klagen!
Maar ondanks dat het heel fijn is dat de stad er nog hetzelfde uitziet, is het natuurlijk niets minder schrijnend geworden dat de nood nog steeds zo hoog is. De armoede op straat, de vervallen gebouwen, de wanhoop die op sommige gezichten op straat is af te lezen. Dingen die je niet in de koude kleren gaan zitten. Je zou denken dat je er misschien wel aan went, dat het niet meer opvalt. Of dat je je er minder aan stoort en het minder pijn doet. Maar in alle werkelijkheid, is het pijnlijk. Het maakt je hart murw. Goed om te weten dat je nog gevoelens hebt, maar soms zou je bijna wensen dat die gevoelens er niet zouden zijn. We weten allemaal wel hoe we onze wang moeten keren, en om moeten kijken naar onze medemens. En hier aan boord doen we hard ons best om dat ook daadwerkelijk te doen. Maar soms is dat toch zo uitdagend. Natuurlijk is het fantastisch om te zien dat wij levens veranderen, en dat ook ik daar op mijn eigen unieke wijze bijdrage aan mag leveren. Maar het blijft toch behoorlijk confronterend om hier te zijn. Wat is er nog veel werk te verrichten op deze wereld… Ik bid dat dit slechts het begin mag zijn.
De laatste tijd aan boord heb ik veel gelezen. Thuis vergeet ik hier vaak tijd voor te maken, maar wat is het toch goed om te lezen. Niet alleen de Bijbel, maar ook opbouwende en onderwijzende boeken. Een van de laatste boeken die ik heb uitgelezen was een klein boekje van Billy Graham, ‘Hope for the Troubled Heart’. Een boek dat mooi aansluit op wat ik in de vorige alinea verteld heb. Soms kunnen de omstandigheden om je heen een gevoel van hopeloosheid teweegbrengen. Maar ze kunnen ook je hart verzwaren. Het licht van de Hoop in je hart doen laten doven. Wat een fijn en bemoedigend boek was dit om in te zien dat we ten alle tijden onze omstandigheden mogen opdragen aan onze God. Natuurlijk neemt dit niet direct de pijn weg. Maar het verzacht de pijn wel degelijk. 1 Thessalonicenzen 5:16-18 vat dit eigenlijk samen. Ik zou haast durven zeggen dat dit omschrijft hoe we een (nagenoeg) zorgeloos leven kunnen leiden. ‘Verblijd u altijd. Bid zonder ophouden. Dank God in alles. Want dit is de wil van God in Christus Jezus voor u.’ Wat is het toch ook eigenlijk een voorrecht dat we al onze zorgen bij Hem mogen brengen. Natuurlijk is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het is goed om te blijven onthouden dat geen gebed te veel is. God luistert, en Hij is aan het werk. Misschien niet op de manier waar wij op hopen. Misschien niet op de ‘juiste’ tijd voor ons. Maar wel op manieren die wij vaak (nog) niet kunnen beseffen.
Een van de teksten die ik de laatste tijd vaak heb gehoord of heb gebruikt, is Mattheüs 6:25-34. Een tekst waar ik hoop mijn persoonlijke kracht uit te mogen halen. ‘Daarom zeg Ik u: Wees niet bezorgd over uw leven, over wat u eten en wat u drinken zult; ook niet over uw lichaam, namelijk waarmee u zich kleden zult. Is het leven niet meer dan het voedsel en het lichaam meer dan de kleding? Kijk naar de vogels in de lucht: zij zaaien niet en maaien niet, en verzamelen niet in schuren; uw hemelse Vader voedt ze evenwel; gaat u ze niet te boven? Wie toch van u kan met bezorgd te zijn een el aan zijn lengte toevoegen? En wat bent u bezorgd over de kleding? Kijk naar de lelies in het veld, hoe ze groeien; ze werken niet en spinnen niet; en Ik zeg u dat zelfs Salomo in al zijn heerlijkheid niet gekleed ging als een van deze. Als God nu het gras op het veld, dat er vandaag is en morgen in de oven geworpen wordt, zo bekleedt, zal Hij u niet veel meer kleden, kleingelovigen? Wees daarom niet bezorgd en zeg niet: wat zullen wij eten? Of: wat zullen wij drinken? Of: waarmee zullen wij ons kleden? Want al deze dingen zoeken de heidenen. Uw hemelse Vader weet immers dat u al deze dingen nodig hebt. Maar zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u erbij gegeven worden. Wees dan niet bezorgd over de dag van morgen, want de dag van morgen zal voor zichzelf zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad’.
Wees dan niet bezorgd. Laten wij daar aan vasthouden.
Lieve mensen, soms voel ik mij bijna schuldig om zo een bezwaarde update te geven. Er is al genoeg ellende op de wereld waar we elke dag van horen op de radio of op de tv. Soms wordt al deze ellende ons gewoonweg even te veel, iets wat mij de laatste tijd ook overkomt. Maar des te meer laat dit zien dat het werk dat wij verrichten hier in Madagascar, maar ook op andere plekken op de wereld, enorm hard nodig is. En hoe bijzonder is het dan, dat over iets minder dan 3 weken de eerste operatie weer zal plaatsvinden! Net als vorig jaar voelt dat toch een beetje als de kroning op ons werk. Natuurlijk is de glorie aan God, want zonder onze Heere zou er niks mogelijk kunnen zijn van wat hier gebeurd. Maar wat zal het toch ook een fijne gewaarwording zijn als zometeen de eerste patiënten weer aan boord komen, en niet alleen genezen worden, maar bovenal ook weer nieuwe hoop mogen vinden, door de handen die door God gezegend zijn.
Er staat weer een drukke periode voor de boeg. Op het moment van schrijven hebben we een bemanning van rond de 315 leden. Maar binnen de komende 2 weken zal dat aantal weer oplopen naar de volle capaciteit, omstreeks 450 vrijwilligers zullen dan weer van de partij zijn om levens te veranderen!
Er zijn gelukkig nog een aantal oude bekenden aan boord met wie ik ook nu weer optrek. Een prachtige groep (veelal) jonge mensen, met wie ik zowel lief als leed kan delen. Maar bovenal mogen en kunnen we elkaar versterken en opbouwen in het geloof. Samen (aan)bidden, samen lezen. Soms simpelweg gewoon samen zijn kan al opbouwend zijn. Wat een zegen dat ik hier zulke betrouwbare vriendschappen mag opbouwen.
Over het algemeen blijft elke dag weer een feestje om hier te zijn. Ook al worden we soms door de omstandigheden om ons heen naar beneden getrokken, het Licht zal altijd overwinnen. Wees dan niet bezorgd over de dag van morgen. Laat dat onze leidraad zijn in deze donkere tijden. En laat het Licht dan ook door ons heen schijnen, opdat wij het verschil in de wereld mogen maken, door het Eeuwige Licht dat zich in ons bevindt.
Wees gezegend, om tot zegen te zijn.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Dankjewel voor de update. Een mooie blog die mij ook raakt, laten we over niets bezorgd zijn. Een prachtige tekst😍
ha lieve dappere kleinzoon van mij, bedankt voor je openhartige blog,
en wat fijn dat je beseft dat de Here Jezus altijd bij je is en dat Hij de hele
wereld in Zijn hand heeft, zo ook dat stukje in madagaskar waar jullie tot
zegen zijn, laat Zijn liefde daar schijnen wees een klein stukje van Zijn
grote liefde daar en vervul daar 1 Kor.13 heel veel liefs OMA
Mooi Ben!! Onze kanjer!😘