Mercy Ships Blog 9 (Terug aan boord!)
Ga naar de pagina van Benjamin van VlietHallo lieve mensen,
We zijn er weer! Na een half jaar thuis geweest te zijn in het immers mooie Klaaswaal, ben ik sinds 30 december weer terug aan boord van de Africa Mercy, deze keer voor een periode van 6 maanden. Thuis heb ik enorm genoten van de mogelijkheden om veel vrienden en familie weer te zien. Daarnaast was het natuurlijk ook weer reuze gezellig om bij pa & ma in te trekken! In de 6 maanden dat ik thuis ben geweest heb ik het grootste gedeelte ‘gewoon’ gewerkt, dat wil zeggen terug naar mijn oude job waar ik weg ben gegaan voordat ik vorig jaar voor het eerst aan boord kwam. Ook daar heb ik naar mijn idee een mooie indruk kunnen maken over het werk dat Mercy Ships verricht, en ook wat mijn rol daarin is.
En dan ben je na 6 maanden ineens weer terug op die plek die iets meer dan een jaar geleden niks anders was dan een (vervlogen) droom. Wie had ooit gedacht dat ik hier nu voor de tweede keer de loopplank op zou lopen?! Een iemand heeft dit altijd al geweten, en meer en meer merk ik hoe groot de genade en de liefde van onze God is. Waar zouden wij zijn zonder deze genade? Waar zou ik zelf zijn? Niet op de plek waar ik nu ben, dat weet ik wel zeker. Naast dat het een droom is die voor mij in vervulling komt, zie ik nu ook steeds meer in hoe dit niet louter een droom is, maar ook een missie. Een opdracht, een ‘baan’ in Zijn koninkrijk. En laten we eerlijk zijn; hoe gaaf is dat! Doen wat je leuk vindt, en waar je talent voor ontvangen hebt, niet voor je eigen gewin maar voor je medemens, en bovenal voor onze God. Elke dag opnieuw zijn de zegeningen die ik hier aan boord krijg ontelbaar. Soms probeer ik weleens een lijstje te maken, maar meestal is het papier te klein…
Enfin, terug aan boord. Thuiskomen! Zo voelde het althans wel echt. De vlucht verliep gelukkig soepel. De dag voordat ik vertrok hadden we met het gezin een erg gezellig afscheidsdiner. Na dit etentje kwamen de kriebels toch wel weer omhoog. Een beetje gezonde spanning, gemixt met een vleugje stress vanwege de korte overstap op het gigantische vliegveld van Dubai. Maar gelukkig is dat allemaal goed verlopen. Ik had zelfs nog tijd over om een kopje koffie te drinken. Op het vliegveld van Dubai kwam ik toevallig al een mede-vrijwilliger tegen die ook onderweg was naar het schip. Dan voel je je meteen toch alweer een stuk fijner. Eenmaal in Durban aangekomen stond er direct een taxi klaar om ons (uiteindelijk met z’n drieën) naar het schip te brengen. Tijdens de half uur durende rit van de luchthaven naar de haven waar het schip ligt, was het al een beetje aan het schemeren. Oh, het was trouwens ook 35 graden… Toen ik aankwam aan boord wilde ik niets liever dan eerst douchen. Dat heb ik dan ook meteen maar gedaan, nadat ik een kleine briefing kreeg en begeleid werd naar mijn hut. Gelukkig zit mijn hut 3 deuren naast de hut waar ik vorig jaar sliep, dus dat kon ik vrij makkelijk vinden. Eenmaal in de hut kwam ik erachter dat degene die onder mij slaapt een oude bekende is, waar ik vorig jaar goed mee omging. Dat maakt het gevoel van thuiskomen natuurlijk helemaal compleet! Na een heerlijke douche en een nog betere nacht slaap van 12(!) uur, brak de eerste ochtend weer aan. Eigenlijk was heel de ochtend gevuld met omhelzingen en gezellige praatjes, er waren immers aardig wat mensen aan boord die ik nog kende van vorig jaar. Maar veel tijd om bij te kletsen hadden we niet, want om 11 uur zat ik alweer in een bus richting een lokaal strand. Tja… Genieten komt blijkbaar voor het werken soms!
Maar na een heerlijke dag op het strand, waar ik meteen een aantal nieuwe mensen ontmoet heb, was het in de avond natuurlijk tijd voor een feestje! Oud & Nieuw wordt ook aan boord graag gevierd, ook al hebben we dan wellicht geen champagne of vuurwerk. Maar een mooi feestje was het zeker. Tussen 23 en 24 uur hadden we een tijd van aanbidding, gebed, en uiteraard het aftellen naar 2025. Mooi om zo weer op deze manier aan het nieuwe jaar te mogen beginnen, op zo een mooie plek en met enorm leuke en lieve mensen.
Op nieuwjaarsdag ben ik (na een beetje uit te slapen) begonnen met de eerste uurtjes werk, en dat was wel weer even inkomen. Na 6 maanden thuis in een bakkerij gewerkt te hebben van ergens in de 1000 vierkante meter, stond ik nu weer in het kleine hok van 4 bij 3. Tja, dat is weer even aanpassen. Maar nu ik inmiddels alweer 2 weken gewerkt heb, is het alsof ik nooit weg ben geweest. Alles staat nog vrijwel hetzelfde als vorig jaar. Blijkbaar was mijn inrichting zo gek nog niet!
Naast het werken is er natuurlijk ook tijd om te genieten. Soms wel een punt van discussie aan boord; hoeveel kunnen en mogen we genieten? We zijn hier immers om te werken, het is natuurlijk geen vakantiepark. Maar aan de andere kant krijgen wij ook de kans van God om hier te mogen zijn. En in onze vrije tijd mogen we uiteraard ook genieten van hetgeen God ons schenkt! Soms is dat ergens een hapje eten, of een wandeling over de boulevard, of het bezoeken van een rugbywedstrijd. Allemaal dingen die ik in deze korte tijd die ik weer aan boord ben al heb mogen doen. Wat een voorrecht dat dit allemaal ook gewoon kan! Zolang we niet vergeten waarom we hier zijn, en wat onze missie is, mogen we natuurlijk best wel genieten van een hapje eten, of een koud biertje op het strand. Dit zijn immers ook momenten die God ons geeft om te ontspannen, en elkaar beter te leren kennen.
Elke dag weer mogen we stilstaan bij het feit dat we zo gezegend zijn. En net als vorig jaar probeer ik jullie elke blog wat mee te geven. Iets om over na te denken, of iets om wellicht wel te bespreken aan de eettafel. Hier aan boord is de vergelijking tussen de eettafel en de behandelruimte van een psycholoog snel gemaakt. Dé plek om je hart te luchten, je problemen op tafel te leggen of diep te discussiëren over van alles en nog wat. In onze gehaaste westerse cultuur zijn we vaak niet echt fan van uren rond de tafel zitten. Daar hebben we toch helemaal geen tijd voor! We hebben wel betere dingen te doen; mailtjes beantwoorden, vergaderen, naar de sportclub. En natuurlijk zijn dit ook belangrijke dingen en moet je hier ook zeker tijd voor maken. Maar soms is het ook weleens goed om wat vaker stil te staan bij de dingen die je doet. Een van de momenten waarin dat voor mij altijd goed lukt, is als ik om de eettafel zit, omringd door vrienden, familie, of soms ook door vreemden die ik nog nooit eerder gesproken heb. Maar er is iets aan die eettafel. Een stukje verbinding, een stukje menselijke natuur. We hebben allemaal eten nodig. Een dagje zonder kan heus, een week misschien ook nog wel. Maar op een gegeven moment hebben we allemaal voeding nodig. Niet alleen lichamelijk, maar ook (vooral) geestelijk. En het mooie aan de eettafel? Daar kan je zowel lichamelijke als geestelijke voeding vinden en tot je nemen. En is dat niet waar het uiteindelijk om draait? Johannes 6:35: ‘Ik ben het brood dat leven geeft’, zei Jezus. ‘Wie bij Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft zal nooit meer dorst hebben.’
Dus denk er deze week eens over na. Blijf eens wat langer aan de eettafel zitten met je gezin of familie, of vrienden. Vertel elkaar wat jouw zegeningen van de dag zijn geweest. Vertel waar je dankbaar voor bent, vertel over hoe jij je relatie met God onderhoudt. Niet om te laten zien wie het ‘het beste’ doet. Maar om elkaar aan te moedigen, elkaar scherp te houden en bovenal om elkaar lief te hebben. Want liefhebben is uiteindelijk hetgeen waar wij in uit moeten blinken. En als we daar nou mee beginnen aan de eettafel, om mee te oefenen, kunnen we dan daarna niet veel verder de wereld intrekken om lief te hebben? En om te vertellen van hoe onze grote God ons liefheeft? Elke dag mogen wij inspiratie zijn voor anderen. Elke dag opnieuw mogen mensen naar ons opkijken en zien hoe wij liefhebben. Zien hoe wij liefhebben door onze God die door ons heen werkt, niet door onszelf. Herinner jezelf daar deze week aan, met elk woord dat je zegt, elke plaats waar je komt, en met elke maaltijd die je mag nuttigen.
Iedereen; enorm bedankt voor de steun, in wat voor manier dan ook, in de afgelopen tijd.
Numeri 6:24-26; De Here geve u Zijn zegen en bescherming, de Here geve u Zijn nabijheid en inzicht, de Here geve u Zijn genade, laat de Here Zijn oog op u gericht houden en u vrede geven.
Wees gezegend, om tot zegen te zijn!
Warme groet uit Durban, Zuid-Afrika.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
wel een beetje laat he lieve kleinzoon, wat heb je het weer goed
kunnen beschrijven, ik heb weer genoten van je blog, ja ook als
je ouder wordt “vliegt de tijd” he maar laten we toch “tijd maken
voor de Heer” want dat is de beste tijd he, Gods zegen bid ik je toe
Mooi Ben, dankjewel!
Mooi geschreven, een hele gezegende tijd aan boord gewenst!
En elle dag stilstaan en beseffen waar je dankbaar voor bent is een goed idee!
Fijn om je blog weer te kunnen lezen en zo een beetje mee te krijgen wat je allemaal mee maakt en ervaart.
Dat je maar veel zegen mag ervaren en velen tot zegen mag zijn. Je bent een kanjer!
Ha Ben, goed om te lezen dat je weer op je plekje bent aan boord. De temperatuur klinkt heel goed daar…..
Leuk om je op deze manier te volgen. Bedankt voor je boodschap!
Groetjes uit de kou…
Wat fijn om je ervaringen zo weer te mogen volgen Benjamin! We wensen je een hele goede en gezegende tijd toe aan boord!