Be blessed.
Ga naar de pagina van Cobie WaasdorpHa allemaal,
Al ruim 1,5 week aan boord op de Africa Mercy. En wat vliegt de tijd..
Beetje bij beetje begin ik meer te settelen op het schip en komt het besef ook dat dit voor het komende half jaar mijn thuis is. Hoe bijzonder en vreemd tegelijk!
Wat ook erg aangenaam is, is dat ik afgelopen maandag mijn backpack eindelijk weer had. Die vond mij waarschijnlijk niet zo leuk, want hij heeft me 9 dagen in de steek gelaten. Gelukkig wilde die toch niet zonder me en zijn we weer reunited 🙂
De afgelopen weken waren weken vol van informatie en indrukken.
Op zondag kwam ik aan op boord. Na het maken van m’n pas werd ik naar mijn cabin gebracht. Een heerlijke grote family cabin: hoe fijn! Ik slaap daar samen met de Amerikaanse Lia en Nederlandse Aniek. Na even rondgekeken te hebben, begon om 10uur de kerkdienst. Prachtig om meteen al te ervaren dat God overal is. Tijdens deze kerkdienst ging de preek over Efeze 4. De nadruk lag daarbij ook op het één zijn in Christus en een eenheid zijn. Meteen al een mooie opdracht zo aan het begin van mijn reis..
Na de kerkdienst had ik een rondleiding, en daarna ben ik samen met de bakker van het schip (een Nederlandse) pannenkoeken wezen bakken in de galley (de keuken van het schip). We konden er in een recordtempo heeeeel veel maken, weer eens wat anders dan gewoon op het fornuis van thuis ;). Hierna was er een Dutchie night, waar we met alle Nederlanders van de Africa Mercy en de Global Mercy de pannenkoeken hebben opgegeten. Een hele gezelligheid!
Maandag begon met een oriëntatie voor de nieuwe crew van het schip. Daarna heb ik Eline, de manager van ons team, ontmoet. Van haar kreeg ik uitleg over het team waar ik in ga komen en onze werkzaamheden. En ook liet ze me nog de werkplek zien waar ik de komende tijd hoop te gaan werken.
Dinsdag begon dan echt het echte leven. Ik werk in het pre- operatieve team. Wat inhoudt dat we ons bezighouden met het proces voor de opname van een patiënt. We zien ze meestal op 3 verschillende momenten voorafgaand aan de operatie. Extra leuk!
De eerste dagen waren overweldigend. Waar ik dacht dat mijn hersenen niet meer info konden verkrijgen, lukte dat toch. En ik blijk het ook nog op te kunnen slaan. Wel was ik aan het eind van deze dagen echt enorm moe, wat opzich ook niet heel gek is. Ook al het Engelse gepraat vond ik intens. Dat is toch wel even wat anders dan af en toe een Engelse patiënt in Nederland. En ook heb je hier te maken met veel verschillende accenten, dus moet je goed je focus hebben om alles goed te verstaan.
Wel bof ik enorm met het toffe team waar ik in zit. Ik voel me er enorm thuis. Ook zijn we een lekker multicultureel cluppie, met Nieuw-Zeeland, Amerika, Malawi, Kameroen, Letland en Nederland vertegenwoordigd. Daarnaast zijn er ook 6 Senegalese daycrew collega’s (zij hebben een betaalde baan, wonen niet op het schip, zijn lokale bevolking en helpen vooral met vertaling). Enorm fijn zo’n gezellige club!
In de avonden vermaak ik mij met een lekkere wandeling langs het water, een wandeling in de stad met een ijsje, of een avondje op het schip. Deze weken vind ik het ook heerlijk om ‘s avonds gewoon even helemaal niks te doen.
Zaterdag heb ik rustig aan gedaan en ben ik in de middag naar de town gegaan. Daar een ijsje gegeten en daarna met de taxi naar het strand. Samen met mijn Malawische collega, want ja dat is toch wel echt heel bijzonder om een collega uit Malawi te hebben (die ook nog eens de enige Malawiër op het schip is). Genoeg te kletsen dus 🙂
Zondag naar de kerk geweest en verder de kerkdienst van Veenendaal meegeluisterd. Fijn dat je op afstand mee kan luisteren.
En nu is het alweer donderdag. De week vliegt voorbij. Ik begin steeds meer te snappen wat mijn werkzaamheden zijn en vind het dan ook heerlijk om lekker zelfstandig aan het werk te gaan. En zo hadden we ook een prachtige fotoshoot met één van de lieve patiënten.
Morgen is het een vrije dag hier op het schip. Het is namelijk Tabaski dit weekend in Senegal. Het offerfeest van de Islam. Omdat overwegend het hele land hier Islamitisch is, is dit een grote viering. Vandaar dat het schip dan ook een vrije dag heeft. Heerlijk om even een lang weekend vrij te zijn!
Want ja, ik ben een mens van de regelmaat geworden: ik werk elke dag van 8 – 17.00uur. Krijg zowaar een structureel leven zo.
Nou voor nu even tot zo ver.
Snel meer!
Bedankt voor al het meeleven!
Liefs.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Mooi om met je mee te kunnen lezen, zodat we mee kunnen leven en bidden.
Wat een indrukken in die paar weken. Fijn dat er een zondag is om op te laden!
Veel zegen!!
Heel leuk om te lezen Coos. En fijn dat je er nu lekker inkomt. Succes met alles en ik denk aan je en bid voor je🙏
Heerlijk om te lezen Cobie, dank! X