Droogdok in Las Palmas
Ga naar de pagina van Heilke de HeerBuenas tardes! ¿Cómo estás?
De begroetingen van de werkmannen op de scheepswerf en de obers op de boulevard werken aanstekelijk. Na ruim een jaar Spanje kan ik toch niet achterblijven met mijn Spaans.
Het blijft nog bij de begroetingen en het bestellen van eten. Maar alleen dat zorgt al voor blije gezichten. En zo nu en dan komt er een Senegalese straatverkoper langs die ik dan in het Wolof kan begroeten. Iets wat al helemaal voor een verrassend gezicht zorgt. Want wie had er nu verwacht dat een groep vrijwilligers van een ziekenhuis schip voor Afrika in hartje Las Palmas rondloopt?
Die straatverkoper is niet de enige die zich dat afvraagt. Zelf vraag ik het me ook regelmatig af. Hoe zijn we hier beland? En waarom wordt de terugkeer naar Afrika telkens weer uitgesteld? Als ik zie hoeveel werk er aan het schip gebeurt en ik de medische argumenten hoor dan begrijp ik het soms weer, maar dan nog steeds lost dat niet alle vragen op.
Wel ben ik in de afgelopen weken bemoedigd door mooie ontmoetingen die ik zelf niet had kunnen plannen. Bijvoorbeeld de restauranteigenaar bij ons op de hoek die meer van het Evangelie wilde horen, nieuwe vrijwilligers die voor het eerst de Bijbel aan het lezen zijn of met hen die in de afgelopen weken tot geloof zijn gekomen en zich bij onze Bijbelgroep hebben aangesloten.
Het zijn juist die momenten die me helpen om te blijven geloven dat God juist in ‘wachttijd’ machtig werkt.
Sinds mijn laatste nieuwsbrief zijn er ook weer dingen verandert. Zo werd na een maand droogdok bekend dat er grotere projecten dan vooraf gepland uitgevoerd gingen worden en dat dat ervoor zorgde dat de helft van de bemanningsleden naar een hotel aan land moest verhuizen. Ik was 1 van hen. En zo ging ik vanaf 17 juli elke dag naar ‘mijn werk’, en reisde ik aan het eind van de dag weer terug naar het hotel om daar de nacht door te brengen.
Het was fijn en gek tegelijkertijd om weer een kamer voor mezelf te hebben, en om niet in herrie & warmte maar in de rust & koelte te kunnen slapen. Ook wel wonderlijk, om erover na te denken dat God voorzag in een hotelvleugel voor Mercy Ships tijdens het vakantieseizoen in hartje Las Palmas.
Nu zijn we alweer een paar weken verder en ik schrijf jullie deze brief vanuit oud vertrouwd Polsbroek.
Afgelopen vrijdag (10 september 2021) ben ik naar huis gekomen voor verlof, om vervolgens begin/half oktober naar het nieuwe schip (Globel Mercy) in Antwerpen, België te verhuizen.
Afscheid nemen van de plek waar ik de afgelopen 2 jaar heb gewoond was moeilijk. Maar ik kijk ernaar uit om te gaan pionieren op het nieuwe schip. Een nieuwe community, om te helpen bouwen aan een leefgemeenschap die gericht is op God. Dat is waarom ik ga.
Mijn baan zal ook daar voor de eerste maanden Assistant Purser (zie vorige nieuwsbrief) zijn. En vanaf februari is het de bedoeling dat ik switch naar Media Liaison om voor te bereiden op het bezoek aan de haven van Rotterdam.
We gaan het zien. Voorlopig geniet ik van familie, buiten-zijn en het praten van Nederlands. 😀 Niet te ver vooruit denken, want wie kent de toekomst dan God alleen?
Tot schrijfs,
Shalom!
Ps.
– het gloednieuwe ziekenhuis schip de Global Mercy is veilig in België aangekomen
– klik op onderstaand filmpje om te zien hoe Mercy Ships op dit moment Afrika ondersteunt
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!