Het hebben van drijvende ziekenhuizen betekent ook het hebben en managen van veel dingen die ‘in beweging’ zijn. Spreekwoordelijk; bijvoorbeeld de relaties met landen en het vinden van bemanningsleden. Maar ook letterlijk, als we patiënten van en aan boord brengen. Je zou kunnen zeggen dat het werk aan boord van een Mercy Ship één grote reis is. Schepen die van haven naar haven varen. Vrijwilligers die van hun huis naar onze schepen reizen. En natuurlijk patiënten en zorgverleners die vanuit alle hoeken van het land hun weg naar het schip vinden. In dit artikel nemen we je graag mee op reis!
Hoe ver kunt u zich voorstellen te moeten reizen om gezondheidszorg te krijgen? Voor veel van onze patiënten is zorg niet alleen te duur maar ook fysiek onbereikbaar. Zonder opgeleide medische specialisten in de regio kunnen kleine aandoeningen snel uitgroeien tot levensbedreigende situaties. Zodra onze schepen dan de haven binnenvaren, is genezing eindelijk binnen handbereik – maar de reis is vaak nog niet voorbij.
Uit alle hoeken van het land
Voorafgaand aan een werkperiode van een van onze schepen, reizen onze screeningteams door het land om te ontdekken welke patiënten we aan boord kunnen opereren. De vrijwilligers zijn vaak dagen of weken onderweg om patiënten in afgelegen gebieden te bereiken. Enkele weken of maanden later reizen de patiënten met een vervolgafspraak van hun huis naar het schip. Door de bergen, met het openbaar vervoer of zelfs over het water; de patiënten komen uit alle hoeken van het land om zorg te ontvangen.
Neem bijvoorbeeld de zusjes Salamatou en Mariama, die in een bergdorp in Kameroen woonden. Om van of naar hun dorp te reizen, moeten ze een steile tocht te paard maken, omgeven door ruige rotsen en met alleen wilde dieren als gezelschap. Het is een indrukwekkende tocht, maar vanwege hun kromme benen hadden de meiden hun dorp in de heuvels nog nooit verlaten.
Reizen met kromme benen
De zusjes van 6 en 8 jaar oud kregen onvoldoende voedingsstoffen binnen die ze nodig hadden tijdens de cruciale jaren van botontwikkeling. Zonder sterke botten zorgde de druk van het lopen ervoor dat hun benen verkeerd groeiden. Dat leidde tot een aandoening die valgus wordt genoemd. Door hun misvormde benen vonden ze het moeilijk om naar school te lopen. Eigenlijk lukte het maar af en toe om naar school te gaan. Ondervoeding, in combinatie met het feit dat ze niet geopereerd konden worden, betekende dat Salamatou en Mariama moesten leren omgaan met hun kromme benen.
Toen hun vader, Debo, over Mercy Ships hoorde, nam hij zijn meisjes te paard mee de berg af en maakte de tocht naar de kust. Ze waren blij om elkaar te hebben toen ze aankwamen op dat grote schip waar ze tot dan toe alleen verhalen over hadden gehoord.
‘Hun levens zijn nu veel beter, heel veel beter’
Debo, de vader van twee zusjes die werden geopereerd aan hun kromme benen.
‘We wisten niet dat het ziekenhuis echt in het schip was. We zijn nog nooit op een schip geweest,’ zei Debo. ‘Toen ik voor het eerst kwam was ik bezorgd om mijn meisjes, maar toen ik veel kinderen zoals zij zag, ging de angst weg.’
‘De tocht vanuit de bergen was vroeger te veel voor de meisjes, en ik dacht dat ze nooit de berg af zouden gaan. Hun levens zijn nu veel beter, heel veel beter,’ zei Debo. ‘Nu kunnen ze zich inzetten op school en gebruik maken van het onderwijs. Vroeger was mijn hart bezorgd om mijn familie, maar nu ben ik gelukkig.’
Zorg dichterbij brengen
Dat we met onze schepen voor 10 maanden in een haven verblijven, is nog maar een deel van het verhaal. Terwijl we aan boord chirurgische behandelingen uitvoeren, zetten we ons ook in om medische professionals op te leiden. Op die manier stellen we hen in staat om hun eigen gezondheidssystemen te versterken. Ons doel is dat het voor toekomstige generaties niet meer nodig zal zijn om honderden kilometers te reizen om zorg te ontvangen, maar dat mensen veel dichter bij huis geschikte medische zorg hebben.
Gelukkig staan we niet alleen in dit doel. Voor veel van de medici die we opleiden is deze wens hun drijfveer. Zoals voor Amadou, een van de tandheelkunde studenten aan de Abdel Nasser Gamal Universiteit in Guinee. Hij besloot tandheelkunde te gaan studeren toen hij zich realiseerde dat er in zijn geboortestreek op het platteland van Guinee behoefte was aan goed opgeleide tandartsen. Als hij zijn tandartsdiploma heeft behaald, droomt Amadou ervan om zijn vaardigheden te gebruiken voor mensen die geen toegang hebben tot zorg: ‘Ik hoop op een dag naar de meest afgelegen dorpen te gaan om mijn ervaring te delen en zorg te bieden aan de meest achtergestelden.’
Veilige chirurgie? Check!
Hoewel onze schepen in de haven blijven, zitten onze vrijwilligers verre van stil. Sterker nog, sommige teams reizen door gastlanden om chirurgische zorg en medische training zo toegankelijk mogelijk te maken. Eén van die groepen is ons WHO Safe Surgery Checklist team, dat soms weken achtereen door het land reist om medische training te geven aan lokale ziekenhuizen. Die training draait om een specifieke checklist van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Het is aangetoond dat dit hulpmiddel zorgt voor een verlaging van ziekte- en sterftecijfers, betere chirurgische resultaten en veiligheid voor patiënten. Door te reizen brengen deze vrijwilligers de medische opleiding rechtstreeks naar degenen die het nodig hebben.
Reis met ons mee
Hoop en genezing ontvangen is een reis. Van patiënten en hun verzorgers, tot partners in de gezondheidszorg en deelnemers aan medische trainingen – de toegang tot kwalitatieve zorg en opleiding houdt meestal reizen in.
Uiteraard hebben we professionals nodig die hun tijd vrijwillig beschikbaar stellen om deze essentiële gezondheidszorg mogelijk te maken. Er is meer nodig dan verpleegkundigen en chirurgen – we hebben ook voertuigmonteurs, maritiem personeel, ingenieurs, huishoudelijk personeel nodig, en nog veel meer. Spreekt het avontuur je aan en wil je jouw vaardigheden gebruiken om een verschil te maken? Vind jouw plek bij Mercy Ships!