Na de geboorte van Zackaria ontdekte zijn moeder, Binta, al snel dat hij staar had – een aandoening die haar oudste kind ook had gehad. ‘Toen Zackaria nog maar heel jong was, zag ik al dat hij last had van zijn ogen. Ik had namelijk hetzelfde meegemaakt met mijn eerste kind,’ vertelt Binta. ‘Elimane werd geopereerd, maar zijn operatie was niet succesvol. Ik huilde toen ik zag dat mijn nieuwe baby op dezelfde manier keek en bewoog.’
Binta wist dat zij er niets aan kon doen dat haar kinderen slecht zagen. Maar ondanks dat gaf het feit dat haar beide jongens met staar waren geboren haar enorme stress. Na verloop van tijd leidde de stress tot ziekte. Binta was overmand door verdriet en haar moeder bood aan de twee jongens bij haar in huis te nemen.
Toen Zackaria opgroeide, was hij zich ervan bewust dat hij niet kon zien zoals andere kinderen. Maar dat weerhield hem er niet van om volop in het leven te staan. Hij speelde met andere kinderen en probeerde zelfs af en toe mee te doen met voetballen. Zijn leraar moedigde hem aan zodat hij niet bij zijn beperking stil zou staan. Soms kwam Zackaria met schrammen en blauwe plekken thuis van zijn avonturen, maar zelfs die hielden zijn levenslust niet tegen.
Te lang blind
Op een dag, toen Binta bij haar kinderen op bezoek was, hoorde het gezin via een lokale tv-zender dat binnenkort een ziekenhuisschip aan zou komen. Elimane vroeg zijn moeder of hij en Zackaria naar het schip mochten gaan in de hoop daar genezing te vinden. ‘Er komen mensen voor gratis operaties aan ogen,’ zei hij. Binta bracht haar zoons snel naar de plek waar patiënten werden geselecteerd om te zien wie geholpen kon worden. Helaas bleek na een grondige screening dat Elimane niet geopereerd kon worden. Hij was al te lang blind en de kans dat een tweede operatie zou lukken was erg klein.
Hoeveel dagen nog?
Zackaria kreeg echter een hoopvolle boodschap! Hij kreeg een datum voor zijn ziekenhuisopname. Binta was dolgelukkig: ‘De familie heeft gebeden dat het schip gezegend zou worden en dat de operatie zou slagen.’ Ook Zackaria was ontzettend blij dat, zoals hij het noemde, de ‘dingen in zijn ogen’ verwijderd zouden worden. Hij wilde heel graag zien en telde de dagen tot zijn operatie af. Elke dag vroeg hij zijn moeder hoeveel dagen het nog was.
Vertrouwen
Toen ze aankwamen in het ziekenhuis op de Africa Mercy wist Binta dat de operatie van haar zoon echt zou gaan gebeuren. Hoewel ze ook bang was, kreeg ze meer vertrouwen en zei: ‘Het was moeilijk, maar ik legde alles in Gods handen.’ In een oogwenk was de operatie voorbij. Een dag na de operatie werd Zackaria uit het ziekenhuis ontslagen. Een week later kwam hij terug voor een controle en een aantal oogtesten. Zes weken daarna was de laatste controle en een ‘Celebration of Sight’ (viering van zicht) op de kade. Hij kreeg een bril die hem hielp scherp te zien en deed samen met andere staarpatiënten mee aan de viering!
Helderder dan ooit
‘Zackaria kan nu beter zien. Hij blijft nauwelijks stilzitten en is heel beweeglijk,’ vertelt Binta. ‘Ik ben zo blij. Ik had nooit gedacht dat Zackaria deze kans op een operatie zou krijgen. Ook ik leed eronder, maar Mercy Ships heeft het genezen!’ Binta hoopt dat haar zoon op een dag besluit een carrière als chirurg na te streven: ‘Hij zou mensen kunnen helpen zoals mensen hem hebben geholpen.’ Wat Zackaria betreft, zijn grootste ambitie na de operatie was om buiten te spelen en dingen te bouwen. Nu hij weer naar school kan, begon een nieuw hoofdstuk van zijn leven – een die helderder is dan ooit!
Mogen we u wat vragen?
Wist u dat twee op de drie mensen wereldwijd geen toegang heeft tot veilige chirurgische zorg? Elk jaar overlijden zo’n 17 miljoen mensen aan aandoeningen die verholpen hadden kunnen worden. Mercy Ships pakt dit probleem al meer dan 40 jaar op verschillende manieren aan. Daarbij zijn we altijd afhankelijk van mensen zoals u, die meebouwen aan het ‘verhaal’ van Mercy Ships.
Mogen we u vragen om vandaag een bijdrage te doen? Klik op de knop hieronder en kijk wat u kunt betekenen.